Επιστημονική Γνώμη σχετικά με τις αναπτυξιακές ανάγκες για την αξιολόγηση της αλλεργιογένεσης και της ασφάλειας των πρωτεϊνών των προϊόντων διατροφής και ζωοτροφών που προέρχονται από τη βιοτεχνολογία που δημοσιεύθηκε από την ομάδα της EFSA για τους Γενετικά Τροποποιημένους Οργανισμούς
Αυτή η επιστημονική γνώμη πραγματεύεται τη διατύπωση ειδικών αναπτυξιακών αναγκών, συμπεριλαμβανομένων των ερευνητικών απαιτήσεων για την αξιολόγηση της αλλεργιογένεσης και την ασφάλεια των πρωτεϊνών, γενικά, κάτι που απαιτείται επειγόντως σε έναν κόσμο που απαιτεί πιο βιώσιμα συστήματα τροφίμων. Οι τρέχουσες στρατηγικές αξιολόγησης κινδύνου αλλεργιογένεσης που βασίζονται στις αρχές και τις κατευθυντήριες γραμμές του Codex Alimentarius για την αξιολόγηση της ασφάλειας των τροφίμων που προέρχονται από τη «σύγχρονη» βιοτεχνολογία δημοσιεύθηκαν αρχικά το 2003.
Λόγω της συνεχούς επιστημονικής προόδου τις τελευταίες δύο δεκαετίες, υπάρχει ένας λειτουργικός ασυγχρονισμός μεταξύ της διαθεσιμότητας προτύπων ασφαλείας και των ταυτόχρονων επιστημονικών εξελίξεων. Η Ευρωπαϊκή Αρχή για την Ασφάλεια των Τροφίμων (EFSA) ήταν προορατική ως προς αυτό και έχει ήδη επενδύσει πόρους για να προωθήσει περαιτέρω τον τομέα πρόβλεψης αλλεργιογένεσης. Ομοίως, ερευνητικά προγράμματα που χρηματοδοτούνται από την ΕΕ, όπως τα έργα ImpARAS Cost Action, EuroPrevall, iFAAM και AllerScreening, μεταξύ άλλων, παρέχουν επίσης πληροφορίες σχετικά με τη χρήση και τη βελτίωση των υφιστάμενων και προτεινόμενων εργαλείων αξιολόγησης στον τομέα της αξιολόγησης αλλεργιογένεσης των τροφίμων. Ωστόσο, εξακολουθούν να υπάρχουν σημαντικά κενά στη γνώση και η ανάπτυξη νέων προσεγγίσεων για την αντιμετώπιση της αξιολόγησης της αλλεργιογένεσης πρέπει να συνεχιστεί περαιτέρω. Αυτή η Επιστημονική Γνώμη έχει ως στόχο: (i) να προσδιορίσει τα κενά γνώσης σχετικά με την πρόβλεψη αλλεργιογένεσης. (ii) να προσδιορίσει ειδικές ερευνητικές ανάγκες για τη βελτίωση της αξιολόγησης κινδύνου αλλεργιογένεσης για προϊόντα που προέρχονται από τη βιοτεχνολογία· (iii) να καθορίσει πώς τα νέα βασικά ερευνητικά ευρήματα και οι τεχνολογικές εξελίξεις μπορούν να βελτιώσουν την τρέχουσα μεθοδολογία αξιολόγησης κινδύνου· και (iv) να δοθεί προτεραιότητα στη χρηματοδότηση της βασικής έρευνας.
Λαμβάνοντας υπόψη την πολυπλοκότητα και την ποικιλία των παραγόντων που εμπλέκονται στην τροφική αλλεργία και την τρέχουσα κατάσταση αιχμής, δεν είναι ρεαλιστικό ότι μια μεμονωμένη δοκιμή βραχυπρόθεσμα/μεσοπρόθεσμα θα είναι προγνωστική για το αλλεργιογόνο δυναμικό μιας πρωτεΐνης. Ως εκ τούτου, η προσέγγιση του «βάρους των αποδείξεων» για την αξιολόγηση της αλλεργιογένεσης παραμένει έγκυρη. Ωστόσο, τα στοιχεία που απαιτούνται ενδέχεται να διαφέρουν ανάλογα με το εάν αξιολογείται ένας συμβατικός ΓΤΟ ή ένας άλλος τύπος νέας βιοτεχνολογικής τροφής.
Παρόλο που τα έγγραφα καθοδήγησης του Codex Alimentarius και της EFSA αντιμετώπισαν επιτυχώς αξιολογήσεις αλλεργιογένεσης εφαρμογών Γενετικής Μηχανικής μεμονωμένων εκδηλώσεων, η εμπειρία που αποκτήθηκε και οι νέες εξελίξεις στον τομέα απαιτούν εκσυγχρονισμό ορισμένων βασικών στοιχείων, όπως (i) καλύτερη τυποποίηση στη χρήση των διαθέσιμων γνώση σχετικά με την πηγή του γονιδίου και της ίδιας της πρωτεΐνης – πλαίσιο κλινικής σημασίας, οδός έκθεσης και πιθανές τιμές κατωφλίου των αλλεργιογόνων τροφίμων· (ii) εκσυγχρονισμός εργαλείων in silico που χρησιμοποιούνται με πιο στοχευμένες βάσεις δεδομένων. (iii) καλύτερη ενσωμάτωση των δοκιμών in vitro, με σαφή καθοδήγηση σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο η σταθερότητα και η πέψη των πρωτεϊνών ενημερώνουν την αξιολόγηση και τη χρήση των ανθρώπινων ορών· και (iv) καλύτερη σαφήνεια σχετικά με τη χρήση της συνολικής προσέγγισης του βάρους των αποδείξεων για την ασφάλεια των πρωτεϊνών και τις πτυχές που απαιτούνται για την κρίση των ειδικών.
Επιπλέον, πιο σύνθετα μελλοντικά προϊόντα θα αμφισβητήσουν τη συνολική πρακτική εφαρμογή τέτοιων κατευθυντήριων γραμμών, που στοχεύουν κυρίως στην αξιολόγηση λίγων πρωτεϊνών που εκφράζονται πρόσφατα. Αναμένονται πιο απαιτητικές εφαρμογές στο μέλλον με μεγάλους αριθμούς διαφορετικών πρωτεϊνών, για παράδειγμα, που προέρχονται από νέες τεχνικές γονιδιώματος και συνθετική βιολογία. Ως εκ τούτου, είναι επίκαιρο να επανεξεταστεί και να αποσαφηνιστεί ο κύριος σκοπός της αξιολόγησης κινδύνου αλλεργιογένεσης συνολικά και ο ζωτικός ρόλος που διαδραματίζει στην προστασία της υγείας των καταναλωτών με υπάρχουσες τροφικές αλλεργίες και στην αξιολόγηση της πιθανότητας τα τρόφιμα να προκαλέσουν νέες τροφικές αλλεργίες.
Ως εκ τούτου, θα χρειαστεί ένα σχέδιο ενός οδικού χάρτη που (επανα)καθορίζει τους στόχους ασφάλειας της αλλεργιογένεσης και τις ανάγκες εκτίμησης κινδύνου για την αντιμετώπιση των βασικών ερωτημάτων για τους αξιολογητές κινδύνου και τους διαχειριστές κινδύνου, όπως (1) ποιος είναι ο σκοπός της αξιολόγησης κινδύνου αλλεργιογένεσης; ; (2) τι πρέπει να αξιολογηθεί στην αξιολόγηση αλλεργιογένεσης; (3) ποιο επίπεδο εμπιστοσύνης είναι απαραίτητο για τις προβλέψεις; και (4) ποιος είναι ο μη αποδεκτός/αποδεκτός κίνδυνος στην αξιολόγηση κινδύνου αλλεργιογόνου δράσης;
Διαβάστε την επιστημονική γνώμη στο EFSA Journal πατώντας ΕΔΩ.
Ακολουθήστε το Cibum 
