Πόσο αποδίδουν τα επιστημονικά συνέδρια για τα οποία ξοδεύονται κάθε χρόνο δεκάδες δις δολάρια
Κάθε χρόνο, εκατοντάδες χιλιάδες επιστήμονες ξοδεύουν δεκάδες δισεκατομμύρια δολάρια για να οργανώσουν και να παρακολουθήσουν συνέδρια. Όμως ένα μεγάλο ερώτημα είναι, το εάν τα επιστημονικά συνέδρια αξίζουν πραγματικά τον χρόνο και τα χρήματα που απαιτούνται για την διεξαγωγή τους;
Η απάντηση είναι ναι, σύμφωνα με μια νέα μελέτη του Northwestern University. Οι επιστήμονες που αλληλεπιδρούν με άλλους κατά τη διάρκεια συνεδριών είναι πιο πιθανό να δημιουργήσουν παραγωγικές συνεργασίες από ό,τι οι επιστήμονες που δεν το κάνουν, διαπίστωσαν ερευνητές. Και δεν έχει σημασία αν το συνέδριο είναι με προσωπικές παρουσίες ή διαδικτυακό.
«Τα επιστημονικά συνέδρια είναι μια πολύ ακριβή βιομηχανία», δήλωσε η Emma Zajdela από το Northwestern , η πρώτη συγγραφέας της μελέτης. «Οι άνθρωποι συχνά μιλούν για το αν πρέπει ή όχι να ξανασκεφτούμε τα συνέδρια. Τα αποτελέσματά μας υποδηλώνουν ότι ο τρόπος με τον οποίο οι διοργανωτές σχεδιάζουν συνέδρια μπορεί να έχει άμεση επίδραση στις επιστημονικές συνεργασίες που δημιουργούνται και, κατ’ επέκταση, και στην κατεύθυνση της επιστημονικής έρευνας».
Για τη διεξαγωγή της μελέτης, οι Zajdela, Abrams και οι συνεργάτες τους ανέπτυξαν ένα νέο μαθηματικό μοντέλο για να κατανοήσουν και να προβλέψουν πώς οι επιστήμονες σχηματίζουν συνεργασίες τόσο σε προσωπικά όσο και σε εικονικά συνέδρια. Η ομάδα διαπίστωσε ότι οι αλληλεπιδράσεις σε συνεδριάσεις συνεδρίων που είχαν ανατεθεί – τόσο σε διαπροσωπικές όσο και σε εικονικές διασκέψεις – αποτελούσαν σημαντικό παράγοντα πρόβλεψης μελλοντικών συνεργασιών.
Στην πραγματικότητα, οι συμμετέχοντες που διαμόρφωσαν εποικοδομητικές συνεργασίες αλληλεπιδρούσαν μεταξύ τους 63% περισσότερο στα προσωπικά συνέδρια από τους συμμετέχοντες που δεν δημιούργησαν συνεργασίες. Και οι συμμετέχοντες που αλληλεπιδρούσαν με άλλους σε περιβάλλον μικρών ομάδων (δύο έως τέσσερα άτομα) σε προσωπικά συνέδρια είχαν οκτώ φορές περισσότερες πιθανότητες να δημιουργήσουν νέες συνεργασίες από εκείνους που δεν συμμετείχαν σε συζητήσεις μικρών ομάδων.
«Σήμερα, η επιστήμη διεξάγεται από ομάδες, επομένως ο σχηματισμός νέων ομάδων είναι ιδιαίτερα σημαντικός», είπε ο Zajdela. «Η επιστήμη δεν γίνεται πλέον από άτομα. Είναι πιο διεπιστημονική και πολυθεσμική. Χρειαζόμαστε αυτά τα συνέδρια γιατί οι επιστήμονες μπορούν να συναντήσουν άλλους ερευνητές που διαφορετικά δεν θα είχαν συναντήσει ποτέ».
Η ομάδα διαπίστωσε επίσης ότι τα εικονικά συνέδρια ήταν εξίσου αποτελεσματικά – αν όχι πιο αποτελεσματικά – στην ενθάρρυνση των αλληλεπιδράσεων και, ως εκ τούτου, στην πυροδότηση συνεργασιών. Οι επιστήμονες που δημιούργησαν συνεργασίες σε συνέδρια με προσωπική επαφή αλληλεπιδρούσαν 1,6 φορές περισσότερο από εκείνους που δεν έκαναν συνεργασίες. Αλλά οι συμμετέχοντες που δημιούργησαν συνεργασίες σε εικονικά συνέδρια αλληλεπιδρούσαν 2 περισσότερο από εκείνους που δεν το έκαναν.
«Ερμηνεύουμε αυτά τα αποτελέσματα ως προερχόμενα από το γεγονός ότι οι επιστήμονες δεν είχαν τις ίδιες ευκαιρίες για άτυπη αλληλεπίδραση (κατά τη διάρκεια των διαλειμμάτων ή των γευμάτων) στις εικονικές διασκέψεις όπως είχαν στις προσωπικές διασκέψεις», είπε ο Zajdela. «Ως εκ τούτου, οι συνεδρίες στις οποίες είχαν ανατεθεί ήταν το μόνο μέρος όπου μπορούσαν να συναντήσουν άτομα για να σχηματίσουν ομάδες. εξ ου και η μεγαλύτερη σημασία της αλληλεπίδρασης σε αυτές τις συνεδρίες για το σχηματισμό της ομάδας».
Ακολουθήστε το Cibum 
