Νέα τεχνολογία για νανοενθυλάκωση βιοδραστικών ενώσεων με χρήση πηκτίνης, η οποία βοηθά στην προστασία των βιοδραστικών ενώσεων από τα τρόφιμα κατά την πέψη.
Οι βιοδραστικές ενώσεις βρίσκονται κυρίως στα φρούτα και τα λαχανικά. Είναι γνωστές για τις ευεργετικές τους ως προς την υγεία και την ευεξία, όπως με τις αντιοξειδωτικές, αντιδιαβητικές, αντιγηραντικές και αντικαρκινικές τους ιδιότητες.
Πολλές είναι οι μελέτες ως τώρα που έχουν προσπαθήσει να βρουν τρόπους να βελτιώσουν την απορρόφηση των βιοδραστικών ενώσεων στον οργανισμό, καθώς και την αύξησή τους στην κυκλοφορία του αίματος. Ως τώρα, η νανοενθυλάκωση είναι η γνωστότερη τεχνική, η οποία διασφαλίζει την αργή απελευθέρωση των ενώσεων, έτσι ώστε να χρειάζονται περισσότερο χρόνο για να αφομοιωθούν και να επιβιώσουν από τις επιθέσεις βακτηρίων στο μικροβίωμα του εντέρου.
Αλλά μια νέα έρευνα της Σχολής Φαρμακευτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου του Σάο Πάολο (FCF-USP) στη Βραζιλία δημοσίευσε ένα άρθρο στο International Journal of Biological Macromolecules, το οποίο περιλαμβάνει μια ανασκόπηση της βιβλιογραφίας για την νανοενθυλάκωση με βάση την πηκτίνη και μια νέα τεχνολογία που αναπτύχθηκε υπό την αιγίδα του Food Research Center ( ForRC ), ενός Κέντρου Έρευνας, Καινοτομίας και Διάδοσης ( RIDC).
Σύμφωνα με δηλώσεις των ερευνητών που παρατίθενται στο Eurekalert, χρησιμοποίησαν πηκτίνη που προέρχεται από υπολείμματα εσπεριδοειδών και φλούδας, αποκλείοντας κάθε είδους επικίνδυνη χημική ουσία. Ένα πααράδειγμα είναι το Albedo, το στρώμα λευκού σπογγώδους υλικού μέσα στη φλούδα των πορτοκαλιών και των λεμονιών.
Πέρα από μια ανασκόπηση της βιβλιογραφίας, οι ερευνητές περιγράφουν μια νέα τεχνολογία για νανοενθυλάκωση βιοδραστικών ενώσεων με χρήση πηκτίνης. Αυτό συνεπάγεται την παραγωγή ενός συμπλόκου πηκτίνης-λυσοζύμης ως προστατευτικό εξωτερικό στρώμα για μια εξαιρετικά ευαίσθητη βιοδραστική ένωση που ονομάζεται ανθοκυανίνη.
Να σημειωθεί σε αυτό το σημείο ότι η λυσοζύμη είναι μια ασφαλής βρώσιμη ουσία, την οποία αντλούμε από το ασπράδι αυγού και χρησιμοποιείται για την ενίσχυση της σταθερότητας του τελικού προϊόντος, ενώ οι ανθοκυανίνες είναι υδατοδιαλυτές χρωστικές που ανήκουν στην οικογένεια των φλαβονοειδών, βρίσκονται σε όλα τα φυτά και αποδίδουν κόκκινο χρώμα.
Οι συγγραφείς λένε ότι η μεθοδολογία τους μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την ενθυλάκωση άλλων υδατοδιαλυτών βιοδραστικών ενώσεων.
Όπως δήλωσαν, δοκίμασαν την ανθοκυανίνη λόγω της προκλητικής ευαισθησίας της σε πολλούς παράγοντες, όπως το φως, η θερμοκρασία, το pH και τα βακτήρια του εντέρου.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, το κύριο πλεονέκτημα της μεθοδολογίας τους είναι ότι δεν προστίθενται άλλες ενώσεις εκτός από πηκτίνη, λυσοζύμη και ανθοκυανίνη, οι οποίες είναι όλες φυσικές και όχι δυνητικά τοξικές.
Τέλος, η ενθυλάκωση δοκιμάστηκε για αποτελεσματικότητα σε ένα σύστημα πέψης που προσομοιώθηκε στο εργαστήριο για να μιμηθεί τη γαστρική και εντερική φάση. «Το αποτέλεσμα ήταν ότι μέρος της ανθοκυανίνης απελευθερώθηκε κατά τη διαδικασία της πέψης, στο τέλος της γαστρικής πέψης, και μέρος παρέμεινε στη νανοδομή, με δυνατότητα απελευθέρωσης αυτού του υπολείμματος στο έντερο ή απορρόφησης μαζί με τη νανοδομή. Πιστεύουμε ότι αυτό ήταν ένα καλό αποτέλεσμα», αναφέρουν οι ερευνητές σε δήλωση που επίσης παραθέτει το Eurekalert.
Το επόμενο βήμα της έρευνάς τους θα περιλαμβάνει δοκιμή ζώα, αφού η in vitro δοκιμή οδήγησε σε αποτελέσματα που δείχνουν ότι τα νανοσωματίδια είναι ασφαλή για κατανάλωση. Η καλύτερη αξιοποίηση των νανοσωματιδίων είναι με τη χρήση τους σε συμπληρώματα διατροφής.
Ακολουθήστε το Cibum 
