Οι Νεάντερταλ μάλλον διέθεταν τεχνολογίες μεγάλης κλίμακας για την αποθήκευση τροφίμων καθώς ένας μέτριος ελέφαντας έφτανε τους 10 τόνους και μπορούσαν να τραφούν πάνω από 2.500 ενήλικες.
Νέα στοιχεία που ρίχνουν φως στον τρόπο ζωής και στη συμπεριφορά των Νεάντερταλ, σύμφωνα με τους επιστήμονες, προκύπτουν από την απόδειξη του ενεργού κυνηγιού ελεφάντων. Σύμφωνα με το Eurecalert, ομάδα ερευνητών από το Πανεπιστήμιο Johannes Gutenberg του Mainz (JGU), το Leibniz-Zentrum für Archäologie (LEIZA), που εδρεύει επίσης στο Mainz, και το Πανεπιστήμιο Leiden στην Ολλανδία, ανέλυσαν ευρήματα οστών από την τοποθεσία Neumark-Nord κοντά στο Halle της Γερμανίας. Το συμπέρασμα που κατέληξαν είναι πως για περίπου 2.000 χρόνια, το κυνήγι του ελέφαντα της εποχής των παγετώνων με τους ίσιους χαυλιόδοντες, συνέβαινε κατά κόρων.
Πρόκειται για ένα είδος ελέφαντα με ίσιους χαυλιόδοντες, που αποτελούσε το μεγαλύτερο χερσαίο θηλαστικό της εποχής του Πλειστόκαινου, μεγαλύτερο ακόμα και από το μαμούθ. Με την παρούσα μελέτη αποδεικνύεται για πρώτη φορά ότι οι πρώτοι άνθρωποι αναζητούσαν και σκότωναν τον ευρωπαϊκό ελέφαντα, το γένος Palaeoloxodon antiquus, για να τραφούν.
Σύμφωνα με αυτά τα ευρήματα που δημοσιεύθηκαν στο Science Advances, αποδεικνύεται πως οι άνθρωποι τότε, δρούσαν σε πολύ μεγαλύτερες κοινωνικές ομάδες από ότι συνηθίζαμε να πιστεύουμε. Οι επιστήμονες για την παρούσα μελέτη εκμεταλλεύτηκαν ένα μέρος, της μεγαλύτερης ως τώρα ανακάλυψης συγκεντρωμένων ευρωπαϊκών ελεφάντων με ίσιο χαυλιόδοντα, στο Halle της Γερμανίας. Τα ευρήματα περιλάμβαναν οστά και υπολείμματα από περίπου 70 ελέφαντες που προέκυψαν κατά τη διάρκεια ανασκαφών, τις δεκαετίες του 80’ και του 90’. Λόγω των ιζηματογενών πετρωμάτων της περιοχής, τα ευρήματα είχαν διατηρηθεί σχεδόν άψογα για 125.000 χρόνια περίπου.
Πριν από περίπου 15 χρόνια, μια ομάδα Ιταλών ερευνητών, εξετάζοντας αυτά τα ευρήματα, ανακάλυψαν ένα ασυνήθιστο μοτίβο στο προφίλ θνησιμότητας των ελεφάντων. Τα υπολείμματα οστών προέρχονταν σχεδόν αποκλειστικά από ενήλικα ζώα στην πλειοψηφία τους αρσενικά, κάτι που δεν είχε ξανά παρατηρηθεί ως τότε. Το 2021 ο Sabine Gaudzinski-Windheuser, Καθηγητής Προϊστορικής και Πρωτοϊστορικής Αρχαιολογίας στο JGU και Διευθυντής του Κέντρου Αρχαιολογικής Έρευνας και του Μουσείου Ανθρώπινης Συμπεριφοράς, Evolution MONREPOS, ένα ινστιτούτο υπό την αιγίδα της LEIZA, ανέλυσε μια επιλογή οστών τα οποία παρουσίαζαν
ασυνήθιστα καθαρές εκδορές, που μια πιο λεπτομερή ανάλυση αυτών οδήγησε στο συμπέρασμα ανθρώπινου κυνηγιού.
Έτσι, δεδομένης της σημαντικότητας των αποτελεσμάτων, τα μέλη της ολλανδικής και της γερμανικής ομάδας, ανέλυσαν ολόκληρο το σύνολο των ευρημάτων του Halle, απαρτιζόμενο από χιλιάδες οστά και θραύσματα, έρευνα που αποδείχθηκε αρκετά χρονοβόρα.
“Συνολικά, εξετάσαμε 3.122 υπολείμματα πανίδας ευρωπαϊκών ελεφάντων με ίσιο χαυλιόδοντα που ήταν στην τοποθεσία Neumark-Nord”, δήλωσε ο Δρ Λουτς Κίντλερ, ερευνητής στο MONREPOS. “Αυτό αποτελεί την πρώτη ξεκάθαρη απόδειξη του κυνηγιού ελεφάντων στην ανθρώπινη εξέλιξη”, σχολίασε ο καθηγητής Wil Roebroecks του Πανεπιστημίου του Leiden. Ένας μέτριος ελέφαντας υπολογίζεται ότι έφτανε τους 10 τόνους, γεγονός που αποδεικνύει πως για το κυνήγι του απαιτούνταν στενή συνεργασία ομάδων, πολύ μεγαλύτερων των 25 ατόμων, που ως τότε θεωρούνταν το μέγιστο μέγεθος μιας τοπικής ομάδας. Παράλληλα, ένας τέτοιου όγκου ελέφαντας μπορούσε να τροφοδοτήσει πάνω από 2.500 ενήλικες, γεγονός που αποδεικνύει πως μάλλον διέθεταν τεχνολογίες μεγάλης κλίμακας για την αποθήκευση τροφίμων. Και τα δυο ευρήματα ανοίγουν των δρόμο για την κατανόηση του ποικιλόμορφου τρόπου ζωής των προγόνων μας.
Σύμφωνα με την έρευνα, οι νεάντερταλ που εγκαταστάθηκαν στο Halle, επηρέασαν σε μεγάλο βαθμό το περιβάλλον που ως τότε αποτελούνταν από δασικές εκτάσεις, που λόγω τη χρήση της φωτιάς, πήρε τη θέση τους ανοιχτή βλάστηση. Η πρώτη σαφή απόδειξη για την τροποποίηση τοπίου στην ανθρώπινη εξέλιξη.
Ακολουθήστε το Cibum 
