Παγκόσμια ημέρα ζυμαρικών η 25η Οκτωβρίου και σήμερα γιορτάζει το πιο δημοφιλές και αγαπημένο φαγητό στον κόσμο! Σπαγγέτι, λαζάνια, ροτίνι, τορτελίνια – υπάρχουν πάνω από 600 γνωστά σχήματα ζυμαρικών.
Είναι νόστιμο, είναι θρεπτικό, είναι ευέλικτο και πολυχρηστικό. Μπορείτε να το απολαύσετε ως κυρίως ή ως συνοδευτικό. Η παγκόσμια ημερα ζυμαρικών καθιερώθηκε το 1995 από 40 διεθνείς παραγωγούς ζυμαρικών οι οποίοι συμμετείχαν στην ίδρυση του World Pasta στη Ρώμη. Κάθε χρόνο ο Διεθνής Οργανισμός Ζυμαρικών (IPO) διοργανώνει ποικίλες εκδηλώσεις σε όλο τον κόσμο. Ο στόχος πίσω από αυτές τις εκδηλώσεις είναι να μεγιστοποιηθεί η προώθηση αυτού του θρεπτικού και βιώσιμου τροφίμου.
Η πλειονότητα των ανθρώπων έχουν φάει ζυμαρικά κάποια στιγμή στη ζωή τους. Στο δυτικό κόσμο, η κατανάλωση τους γίνεται πάνω από δυο φορές την εβδομάδα. Τι είναι όμως ακριβώς τα ζυμαρικά; Αυτή η πλούσια σε υδατάνθρακες τροφή παρασκευάζεται από ζύμη που προέρχεται από αλεύρι σκληρού σίτου. Το αλεύρι ανακατεύεται με νερό ή αυγά και στη συνέχεια γίνεται φύλλα. Τα ζυμαρικά μαγειρεύονται είτε με βράσιμο είτε με ψήσιμο.
Μερικά από τα πιο γνωστά είδη ζυμαρικών περιλαμβάνουν:
- Μακαρόνια
- Πέννες
- Ριγκατόνι
- Φεττουτσίνι
- Linguine
- Orzo
- Ραβιόλι
- Ζήτη
- Τορτελίνια
- Λαζάνια
- Μακαρόνια.
Στην Ελλάδα η Παράδοση στα ζυμαρικά είναι μεγάλη (σύμφωνα με αναφορές τελικά εμείς τα δώσαμε στους Ιταλούς!). Μερικά ελληνικά παραδοσιακά ζυμαρικά είναι οι χυλοπίτες, τα φλομάρια, τα σκιουφιχτά, οι μακαρούνες, το κριθαράκι, οι γκόγκες και ο τραχανάς.
H πρώτη αναφορά ύπαρξης ζυμαρικών φαίνεται να προέρχεται από την Ελλάδα κατά το 1.000 π.Χ. όπου η λέξη “λάγανον”, που εντοπιζόταν σε κείμενα της εποχής, περιέγραφε την ζύμη από νερό και αλεύρι την οποία έκοβαν σε λωρίδες και τα μαγείρευαν. Η ζύμη αυτή, φαίνεται πως πέρασε στην Ιταλία από Έλληνες εποίκους τον 8ο αιώνα π.Χ. και μετονομάστηκε σε “laganum”.
Οι πρώτοι Ρωμαίοι χρησιμοποιούσαν μια πολύ απλή ζύμη αλευριού και νερού. Στην Αμερική τα ζυμαρικά έφτασαν μέσω του Thomas Jefferson αφού τα δοκίμασε πρώτα στη Νάπολη της Ιταλίας. Η τέχνη της παρασκευής ζυμαρικών εξελίχθηκε από την πρώτη στιγμή που σχεδιάστηκαν τα ζυμαρικά. Το 2008 υπολογίστηκε ότι οι Ιταλοί έτρωγαν πάνω από 27 κιλά ζυμαρικών ανά άτομο, ετησίως, ξεπερνώντας τους Αμερικανούς, που έτρωγαν περίπου 9 κιλά ανά άτομο. Τα ζυμαρικά είναι τόσο αγαπημένα στην Ιταλία που η ατομική κατανάλωση υπερβαίνει τη μέση παραγωγή σιταριού της χώρας. Έτσι, η Ιταλία εισάγει συχνά σιτάρι για να ανταπεξέλθει στη ζήτηση.
Τα ζυμαρικά χωρίζονται σε δύο μεγάλες κατηγορίες: τα φρέσκα και τα αποξηραμένα. Τα φρέσκα ζυμαρικά (pasta fresca) δεν είναι απαραίτητα καλύτερα από τα αποξηραμένα ζυμαρικά (pasta secce). Απλώς είναι διαφορετική η διαδικασία παρασκευής και έχουν και διαφορετική γεύση . Τα ξηρά ζυμαρικά γίνονται μόνο με σιτάρι και νερό. Τα φρέσκα ζυμαρικά προσθέτουμε το αυγό στη ζύμη.
Ακολουθήστε το Cibum 
