Ανάγκη βελτίωσης των πρακτικών υγιεινής σε εγκαταστάσεις που επεξεργάζονται άψητα προϊόντα σολομού, καθώς και καλύτερης ενημέρωσης του κοινού σχετικά με τον κίνδυνο πρόκλησης λιστερίωσης από καπνιστό σολομό
Οι ερευνητές ήταν σε θέση να συνδέσουν ένα σημαντικό αριθμό περιπτώσεων λιστερίωσης με καπνιστά προϊόντα σολομού που είχαν επιμολυνθεί με Listeria monocytogenes. Τα ευρήματα, όπως αναφέρει το Food Safety, υπογραμμίζουν την ανάγκη βελτίωσης των πρακτικών υγιεινής σε εγκαταστάσεις που επεξεργάζονται άψητα προϊόντα σολομού, καθώς και την καλύτερη ενημέρωση του κοινού και των ευάλωτων πληθυσμών σχετικά με τον κίνδυνο πρόκλησης λιστερίωσης από καπνιστό σολομό.
Συνολικά μελετήθηκαν 22 εστίες που περιλαμβάνουν συνολικά 228 κρούσματα λιστερίωσης που εμφανίστηκαν κατά την περίοδο 2010 έως το 2021 στη Γερμανία με τη χρήση WGS.
Παλαιότερα είχε αποδειχθεί η πιθανότητα ότι τα άψητα προϊόντα σολομού προκάλεσαν τις 22 εστίες που μελετήθηκαν από τους ερευνητές, οι οποίοι επικεντρώθηκαν σε εστίες που σχετίζονται με τον σολομό για να καταδείξουν τον «σημαντικό και αποτρέψιμο» κίνδυνο για τη δημόσια υγεία του καπνιστού και σοβαρού σολομού που έχει μολυνθεί από L. monocytogenes.
Η λιστερίωση ήταν η επιβεβαιωμένη αιτία για 17 από τους 50 θανάτους που αναφέρθηκαν από τις εστίες αυτές.
Στη μελέτη, οι ερευνητές περιελάμβαναν 166 απομονώσεις L. monocytogenes από ψάρια και περιβάλλοντα επεξεργασίας ψαριών, καθώς και 259 συνεντεύξεις από ασθενείς με λιστέρια. Κατά τη στιγμή της διάγνωσής τους, οι ασθενείς ερωτήθηκαν για το ιστορικό κατανάλωσης τροφίμων, τις συμπεριφορές αγοράς τροφίμων και το ιατρικό ιστορικό τους. Πάνω από το 80% των ερωτηθέντων ασθενών δήλωσε πως είχε καταναλώσει καπνιστό σολομό ή καπνιστά ψάρια δύο εβδομάδες πριν από την έναρξη της ασθένειάς τους, η οποία είναι περισσότερο από ό,τι θα αναμενόταν στον γενικό πληθυσμό.
Η παρακολούθηση των γονιδιωματικών δεδομένων από τους ερευνητές αποκαλύπτει μια στενή γενετική σχέση μεταξύ των κλινικά απομονωθέντων στελεχών από τους ασθενείς και των μη κλινικά απομονωθέντων στελεχών από καπνιστά ή προϊόντα σολομού. Τα ευρήματα δείχνουν ότι το 81% των κρουσμάτων προκλήθηκαν από τον ίδιο μοριακό ορότυπο.
Επιπλέον, τα 166 μη κλινικά απομονωθέντα στελέχη (153 από προϊόντα ψαριών και 13 από μονάδες μεταποίησης ιχθύων) συνδέονταν στενά με τις 22 ομάδες εστιών που αξιολογήθηκαν από τα 259 κλινικά απομονωθέντα στελέχη. Από τις 22 εστίες, οι 20 ήταν στενά συνδεδεμένες με τα απομονωθέντα τρόφιμα και μία συνδέθηκε στενά με απομονωθέντα στελέχη από το περιβάλλον επεξεργασίας ιχθύων. Τουλάχιστον ένα από τα στενά συνδεδεμένα απομονωθέντα τρόφιμα σε κάθε εστία συνδέθηκε με καπνιστό σολομό. Ακόμη, διάφορα άλλα προϊόντα ψαριών συνδέθηκαν με άλλα 15 μη κλινικά απομονωθέντα στελέχη που σχετίζονταν στενά με τις ομάδες εστίας, όπως η καπνιστή πέστροφα, η σαλάτα ρέγγας τουρσί και το καπνιστό halibut.
Ένα “Σημαντικό και αποτρέψιμο” πρόβλημα
Ο καπνιστός σολομός και άλλα προϊόντα σολομού (όπως ο graved σολομός, μια πολύ παλαιά μέθοδος επεξεργασίας, που βασίζεται στην ωρίμανση του σολομού σε μείγμα με ζάχαρη και αλάτι για 24 έως 48 ώρες) είχαν ήδη εντοπιστεί ως πιθανοί κίνδυνοι λιστερίωσης. Τα ευρήματα της μελέτης επιβεβαιώνουν αυτή την αξιολόγηση, καθώς και τονίζουν το μέγεθος του ζητήματος της λιστερίωσης που έχει προσβληθεί από άψητα προϊόντα σολομού.
Το 2018-2020, το 27% των περιπτώσεων λιστερίωσης στη Γερμανία που προκλήθηκαν από μολυσμένα τρόφιμα, συνδέθηκαν με άψητα προϊόντα σολομού. Είναι πιθανό ότι ορισμένες από τις πρόσθετες 1.407 περιπτώσεις που προκαλούνται από άγνωστα τρόφιμα, μπορούν επίσης να αποδοθούν σε καπνιστό ή graved σολομό. Οι ερευνητές υποθέτουν επίσης ότι ο αριθμός των περιπτώσεων λιστερίωσης που προκαλούνται από άψητο σολομό είναι πολύ υψηλότερος από ό, τι δείχνουν τα δεδομένα, λόγω της υποκαταγραφής.
Οι ερευνητές ισχυρίζονται ότι το πρόβλημα της λιστερίωσης που προκαλείται από μολυσμένα, άψητα προϊόντα σολομού είναι σοβαρό και αποτρέψιμο και ότι οι μονάδες επεξεργασίας ψαριών χρειάζονται ενισχυμένη καθοδήγηση από ρυθμιστικούς φορείς για τον έλεγχο του παθογόνου. Επίσης, αναφέρουν ότι πρέπει να εφαρμοστούν διεθνείς στρατηγικές διαχείρισης κινδύνου για να σταματήσει η διασυνοριακή διανομή μολυσμένων προϊόντων. Τέλος, η μελέτη τονίζει τη σημασία της ανάπτυξης ενός συστήματος σε πραγματικό χρόνο για την ανταλλαγή δεδομένων WGS διεθνώς για την ελαχιστοποίηση των εστιών τροφιμογενών ασθενειών.
Ακολουθήστε το Cibum 
