Η εκπληκτική ικανότητα των φιδιών να αναγεννούν το έντερο τους.
Όλα τα ζώα διαθέτουν κάποια ικανότητα επιδιόρθωσης και αντικατάστασης του βλεννογόνου του εντέρου τους, μια διαδικασία που ονομάζεται εντερική αναγέννηση. Στα θηλαστικά, συμπεριλαμβανομένων των ανθρώπων, αυτή η συνεχής αλλά σχετικά μικρή εναλλαγή κυττάρων βοηθά το έντερο να συμβαδίζει με τις καθημερινές απαιτήσεις της διατροφής.
Σε πλήρη αντίθεση, τα φίδια που τρέφονται σπάνια, όπως οι βόες και οι πύθωνες που μπορούν να περάσουν εβδομάδες χωρίς γεύμα, καθώς δεν διαθέτουν εντερικές κρύπτες, ωστόσο υφίστανται μερικά από τα πιο ακραία παραδείγματα εντερικής αναγέννησης που υπάρχουν στο ζωικό βασίλειο.
Όταν αυτά τα φίδια νηστεύουν για μεγάλα χρονικά διαστήματα, το έντερό τους ατροφεί, συρρικνώνεται και γίνεται σχεδόν εντελώς μη λειτουργικό. Ωστόσο, όταν τρέφονται, το έντερό τους υφίσταται μαζική αναγεννητική ανάπτυξη, υπερδιπλασιάζοντας τη μάζα του σε 48 ώρες και ανοικοδομώντας μεγάλο μέρος των εντερικών κυττάρων και δομών που απαιτούνται για την πέψη και την απορρόφηση της τροφής. Η αλλαγή αυτή συνοδεύεται επίσης από τεράστιες αλλαγές στη φυσιολογία και τον μεταβολισμό των φιδιών.
Για να κατανοήσουν πώς αυτά τα μεγάλα φίδια μπορούν να αναγεννούν το έντερό τους χωρίς εντερικές κρύπτες, επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο του Τέξας στο Άρλινγκτον, το Ιατρικό Κέντρο UT Southwestern και το Πανεπιστήμιο της Αλαμπάμα αλληλουχίασαν τα γονίδια RNA των πύθωνων.
Μαθαίνοντας περισσότερα για αυτή τη διαδικασία στα ερπετά, οι ερευνητές ελπίζουν να ενημερώσουν καλύτερα άλλους επιστήμονες που εργάζονται για τη βελτίωση της διάγνωσης και της θεραπείας των γαστρεντερικών ασθενειών στον άνθρωπο, όπως ο διαβήτης, η νόσος του Crohn, η κοιλιοκάκη και ο καρκίνος.
Τα ευρήματα αυτά παρέχουν νέα εικόνα για τις θεμελιώδεις σχέσεις μεταξύ της εντερικής αναγέννησης και του τρόπου με τον οποίο το σώμα προσαρμόζει τον μεταβολισμό του ως απάντηση σε αλλαγές όπως η διαθεσιμότητα θρεπτικών συστατικών και η έκθεση στο στρες.
Η έρευνα συμβάλλει επίσης στην εξήγηση του τρόπου με τον οποίο τα μονοπάτια που εμπλέκονται στην αναγέννηση του πύθωνα μπορεί να λειτουργούν παρόμοια και σε άλλα σπονδυλωτά, συμπεριλαμβανομένων των ανθρώπων, και έτσι να αποτελούν πιθανούς στόχους για θεραπευτική παρέμβαση για τη θεραπεία εντερικών ή μεταβολικών ασθενειών.