H θέση της Εταιρείας Διατροφικής Εκπαίδευσης και Συμπεριφοράς (SNEB) είναι ότι δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ υγιεινών τροφίμων για τους ενήλικες και για παιδιά ηλικίας 2 ετών και άνω, εκτός από τις κατάλληλες για την ηλικία προσαρμογές στην υφή και το μέγεθος της μερίδας, σύμφωνα με μια νέα εργασία θέσης στο Journal of Nutrition Education and Behavior, που εκδόθηκε από τον Elsevier.
«Αν σκεφτείτε το παιδικό φαγητό, το αρχέτυπο ή την ορολογία που χρησιμοποιούμε ευρέως για να περιγράψουμε το φαγητό που ταΐζουμε τα παιδιά μας, είναι πραγματικά ένας κοινωνικός κανόνας ή κοινωνικό κατασκεύασμα που έχουμε διαιωνίσει», λέει η Pamela Rothpletz-Puglia από το Κρατικό Πανεπιστήμιο του Νιου Τζέρσεϊ στις ΗΠΑ.
Τα παιδικά τρόφιμα ορίζονται λειτουργικά ως τρόφιμα που ενδέχεται να καταναλωθούν από παιδιά ηλικίας 2-14 ετών, είτε στο σπίτι είτε στην κοινότητα. Υπάρχει μια μακροχρόνια πεποίθηση στις Ηνωμένες Πολιτείες ότι τα παιδιά χρειάζονται διαφορετικούς τύπους τροφίμων από τους ενήλικες και πολλά από αυτά τα τρόφιμα είναι εξαιρετικά επεξεργασμένα, ενεργειακά πυκνά και με υψηλή περιεκτικότητα σε κορεσμένα λιπαρά, νάτριο και προστιθέμενη ζάχαρη. Μια διατροφή που ευνοεί αυτά τα τρόφιμα μπορεί να έχει σημαντικές αρνητικές επιπτώσεις στις προτιμήσεις των παιδιών, μπορεί να επιδεινώσει τη νεοφοβία των τροφίμων ή την επιλεκτική διατροφική συμπεριφορά που παρατηρείται μερικές φορές στα παιδιά και μπορεί να επηρεάσει την υγεία τους στο μέλλον.
Στη δημοσίευση, οι συγγραφείς σημειώνουν ότι η ιδέα πως τα παιδιά χρειάζονται διαφορετικά τρόφιμα από τους ενήλικες φαίνεται να προέρχεται από την εποχή της απαγόρευσης του αλκοόλ, όταν η βιομηχανία φιλοξενίας δημιούργησε παιδικά μενού για να αντισταθμίσει την απώλεια εσόδων από τις πωλήσεις αλκοόλ. Από τότε είναι γνωστό ότι τα παιδιά άνω των 2 ετών μπορούν να τρώνε τα ίδια υγιεινά τρόφιμα με τους ενήλικες, αλλά τα παιδικά τρόφιμα και τα μενού έχουν γίνει κοινωνικός κανόνας. Αυτός ο κοινωνικός κανόνας παραμένει επειδή τα εξαιρετικά επεξεργασμένα τρόφιμα όπως οι επιλογές κοτόπουλου, τα χοτ ντογκ, οι τηγανητές πατάτες και το ψητό τυρί είναι διαδεδομένα στο περιβάλλον των τροφίμων και είναι ιδιαίτερα εύγευστα για τα παιδιά.
Οι εκπαιδευτικοί διατροφής διαδραματίζουν καίριο ρόλο στη μετατόπιση της ζήτησης των καταναλωτών και των κοινωνικών κανόνων σχετικά με τις επιλογές τροφίμων. Μπορούν να το κάνουν αυτό δημιουργώντας οικογενειακή και κοινοτική ανθεκτικότητα και υγιή προσαρμογή στο εξαιρετικά επεξεργασμένο περιβάλλον τροφίμων και προωθώντας τη γνώση ότι τα παιδιά άνω των 2 ετών μπορούν να τρώνε τα ίδια υγιεινά τρόφιμα με τους ενήλικες (ενώ λαμβάνουν υπόψη τις κατάλληλες για την ηλικία και διατροφικές απαιτήσεις). Μπορούν επίσης να βοηθήσουν στη βελτίωση των ανθυγιεινών πτυχών του αρχέτυπου τροφίμων των παιδιών, συνεργαζόμενοι με τα μέσα ενημέρωσης, τη βιομηχανία εστιατορίων και τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής σχετικά με τα μηνύματα προώθησης της υγείας, το μάρκετινγκ, την επισήμανση και τις υγιεινές προεπιλεγμένες επιλογές των μενού. Μετατοπίζοντας τους κανόνες σχετικά με τα τρόφιμα των παιδιών προς τα υγιεινά τρόφιμα που μπορούν να απολαύσουν τόσο οι ενήλικες όσο και τα παιδιά, οι εκπαιδευτικοί διατροφής μπορούν να προωθήσουν υγιείς κοινωνικές αλλαγές και αλλαγές συμπεριφοράς σε ατομικό, οικογενειακό, κοινοτικό και κοινωνικό επίπεδο.
“Πιστεύω ότι πρέπει να συνεργαστούμε με τις κοινότητες, τη βιομηχανία τροφίμων και τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής”, αναφέρει η Rothpletz-Puglia. “Πρέπει να συνεργαστούμε και να δημιουργήσουμε αμοιβαία επωφελείς λύσεις”.
Πηγή: Eurekalert
Ακολουθήστε το Cibum 
