Τελικά η λεκιθίνη βοηθά στη απώλεια βάρους;
Η λεκιθίνη είναι μια λιπαρή ουσία που βρίσκεται τόσο σε ζωικούς όσο και φυτικούς ιστούς και είναι αμφίφιλη – έλκει τόσο νερό όσο και λίπη (είναι δηλαδή ταυτόχρονα υδρόφιλη και υδρόφοβη). Βρίσκεται φυσικά σε σειρά τροφών, αλλά χρησιμοποιείται και ως πρόσθετο σε σύνθετα τρόφιμα συμβάλλοντας στην εξομάλυνση της υφής των τροφίμων, στην δημιουργία γαλακτωμάτων και στην ομογενοποίηση υγρών μιγμάτων. Γενικά η λεκιθίνη πωλείται ως πρόσθετο τροφίμων ή συμπλήρωμα διατροφής. Στη μαγειρική χρησιμοποιείται ως γαλακτοματοποιητής και ως αντικολλητική ουσία.
Σε ποια τρόφιμα βρίσκεται φυσικά η λεκιθίνη;
Λεκιθίνη περιέχεται φυσικά σε τρόφιμα, όπως ο κρόκος του αυγού, το γάλα, το συκώτι, τα φιστίκια και τα προϊόντα σόγιας.
Λεκιθίνη ως Πρόσθετο Τροφίμων
Η μη τοξικότητα της λεκιθίνης οδηγεί στη χρήση της με τρόφιμα, ως πρόσθετο τροφίμων ή στην παρασκευή τροφίμων. Χρησιμοποιείται εμπορικά σε τρόφιμα που απαιτούν φυσικό γαλακτωματοποιητή ή λιπαντικό.
Στη ζαχαροπλαστική, μειώνει το ιξώδες, ελέγχει την κρυστάλλωση της ζάχαρης και τις ιδιότητες ροής της σοκολάτας, βοηθά στην ομοιογενή ανάμειξη των συστατικών, βελτιώνει τη διάρκεια ζωής για ορισμένα προϊόντα και μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως επικάλυψη. Σε γαλακτώματα και λίπη, όπως μαργαρίνες με υψηλή περιεκτικότητα σε λιπαρά πάνω από 75%, σταθεροποιεί τα γαλακτώματα, μειώνει τη διασπορά σταγονιδίων λαδιού (πιτσίλισμα) κατά το τηγάνισμα, βελτιώνει την υφή των αλειμμάτων και την απελευθέρωση γεύσης.
Στις ζύμες και το ψήσιμο, μειώνει τις απαιτήσεις σε λίπος και αυγά, βοηθά στην ομοιόμορφη κατανομή των συστατικών στη ζύμη, σταθεροποιεί τη ζύμωση , αυξάνει τον όγκο, προστατεύει τα κύτταρα της ζύμης όταν καταψύχεται και δρα ως παράγοντας απελευθέρωσης για την αποφυγή του κολλήματος και την απλοποίηση του καθαρισμού. Βελτιώνει τις ιδιότητες διαβροχής των υδρόφιλων σκονών (όπως πρωτεΐνες με χαμηλά λιπαρά) και των λιπόφιλων σκονών (όπως η σκόνη κακάο ), ελέγχει τη σκόνη και βοηθά στην πλήρη διασπορά στο νερό. Η λεκιθίνη εμποδίζει το κακάο και το βούτυρο κακάο σε μια μπάρα σοκολάτας να διαχωριστούν. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως συστατικό μαγειρικών σπρέι για την αποφυγή κολλήματος και ως παράγοντας απελευθέρωσης γεύσης και αρωμάτων στα τρόφιμα.
Η λεκιθίνη ως πρόσθετο τροφίμων προέρχεται από σόγια, ηλίανθό ή και ψάρι. Τα επεξεργασμένα τρόφιμα που περιλαμβάνουν λεκιθίνη είναι συνήθως γλυκίσματα, σοκολάτες, γκοφρέτες, μπάρες, μπισκότα, σάλτσες, κρέμες, αλείμματα, δημητριακά, αλμυρά σνακ, παγωτό, κλπ
Η λεκιθίνη έχει εγκριθεί από το FDA για ανθρώπινη κατανάλωση με το καθεστώς ” γενικά αναγνωρισμένο ως ασφαλές “. Στην ΕΕ η λεκιθίνη χαρακτηρίζεται ως πρόσθετο τροφίμων E322.
Λεκιθίνη ως Συμπλήρωμα Διατροφής
Επειδή περιέχει φωσφατιδυλοχολίνες, η λεκιθίνη είναι πηγή χολίνης και ινοσιτόλης, δύο απαραίτητων θρεπτικών συστατικών. Η λεκιθίνη είναι η κύρια διατροφική πηγή χολίνης με τη μορφή φωσφατιδυλοχολίνης. Η λεκιθίνη και η χολίνη χρησιμοποιούνται από τον οργανισμό ως δομικά στοιχεία των κυτταρικών μεμβρανών και για να διευκολύνουν τη διέλευση των λιπών μέσω αυτών. Τέλος, η χολίνη είναι πρόδρομος του νευροδιαβιβαστή ακετυλοχολίνη, η οποία είναι εξαιρετικά σημαντική για τη λειτουργία του εγκεφάλου. Η χολίνη συμβάλλει στον φυσιολογικό μεταβολισμό των λιπιδίων, στη διατήρηση της φυσιολογικής ηπατικής λειτουργίας και, στον φυσιολογικό μεταβολισμό της ομοκυστεΐνης.
Λεκιθίνη και αδυνάτισμα
Τα συμπληρώματα λεκιθίνης που διαφημίζονται ως ευεργετικά στην απώλεια βάρους είναι αναρίθμητα. Έχουν βασιστεί στο γεγονός πως χάρη στη λεκιθίνη είναι πολύ πιο εύκολο τα λίπη που διασπώνται στο νερό και να αποβληθούν από τον οργανισμό. Ως αποτέλεσμα, συχνά παρατηρείται μείωση των επιπέδων χοληστερόλης και τριγλυκεριδίων όταν κάποιος λαμβάνει λεκιθίνη. Σχετική έρευνα έχει δείξει σημαντική μείωση της ολικής χοληστερόλης, αλλά και της LDL (κακής χοληστερίνης) με λήψη 500mg λεκιθίνης για 2 μήνες.
Γενικά, η λεκιθίνη βοηθά στο να μη συσσωρευτεί το προσλαμβανόμενο από την τροφή λίπος στο σώμα μας, καθώς βοηθά στον πιο γρήγορο μεταβολισμό αυτού. Παρόλα αυτά, δεν έχει φανεί να έχει ιδιαίτερη επίδραση στο υποδόριο λίπος (δηλ. το λίπος που βρίσκεται ακριβώς κάτω από το δέρμα μας). Συνεπώς παίζει ελάχιστο ρόλο στην απώλεια βάρους.
Σύμφωνα με το vinmec δεν υπάρχουν ειδικές μελέτες που να δείχνουν ότι η λεκιθίνη είναι αποτελεσματική για την απώλεια βάρους. Ωστόσο, η χολίνη, ένα συστατικό που αποτελεί ένα μικρό ποσοστό λεκιθίνης, μπορεί να βοηθήσει στην απώλεια βάρους αλλά η λεκιθίνη περιέχει περίπου 3% χολίνη.
Μια μικρή μελέτη με 22 συμμετέχοντες διαπίστωσε ότι η λήψη συμπληρωμάτων χολίνης μείωσε τη μάζα σε αθλήτριες που χρησιμοποιούσαν για γρήγορη απώλεια βάρους. Η φωσφατιδυλοχολίνη, συστατικό της λεκιθίνης, διασπάται σε χολίνη στο σώμα. Αυτή η έρευνα και η θεωρία δεν έχουν αναπαραχθεί ή υποστηριχθεί σε καμία μεγάλη κλίμακα μελετών. Όπως η λεκιθίνη, η χολίνη μπορεί επίσης να αγοραστεί σε μορφή συμπληρώματος. Αν και οι ικανότητες της χολίνης στην καύση λίπους δεν έχουν επίσης αποδειχθεί σαφώς, είναι καλή ιδέα να αγοράσετε συμπληρώματα χολίνης για αυτόν τον σκοπό, αντί για λεκιθίνη. Η συνήθως συνιστώμενη τυπική δόση χολίνης είναι 250 χιλιοστόγραμμα την ημέρα.
Ιστορία
Η λεκιθίνη απομονώθηκε για πρώτη φορά το 1845 από τον Γάλλο χημικό και φαρμακοποιό Τεοντόρ Γκομπλέ. Το 1850 ονομάτισε την φωσφοτιδυλοχολίνη λεκιθίνη. Ο Γκομπλέ απομόνωσε αρχικά τη λεκιθίνη από τον κρόκο του αυγού, ο οποίος στα αρχαία ελληνικά αποκαλείται λέκιθος. Το 1874 καθιέρωσε τη χημική δομή της φωσφατιδυλοχολίνης, ενώ στο ενδιάμεσο εντόπισε τη λεκιθίνη σε διάφορα άλλα βιολογικά υλικά, όπως το φλεβικό αίμα, οι ανθρώπινοι πνεύμονες, τη χολή, τον ανθρώπινο εγκέφαλο, στα αυγά του ψαριού, καθώς και σε εγκεφάλους αρνιών και κοτόπουλων.
Η λεκιθίνη μπορεί να εξαχθεί εύκολα χημικά, χρησιμοποιώντας διαλύτες όπως το εξάνιο, η αιθανόλη, η ακετόνη, αιθέρας πετρελαίου ή το βενζόλιο. Η εξαγωγή μπορεί να γίνει και μηχανικώς. Συνήθως προέρχεται από κρόκους αυγών, θαλάσσιες πηγές, σόγια, γάλα, σπόρους βαμβακιού και κανόλας και το ηλιέλαιο. Έχει χαμηλή διαλυτότητα στο νερό όμως είναι άριστος γαλακτοποιητής. Σε διαλύματα νερού, τα φωσφολιπίδια μπορούν να σχηματίσουν λιποσώματα, δίφυλλα στρώματα, μικύλλια ή μεμβράνες, ανάλογα με την ενυδάτωση και τη θερμοκρασία. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός επιφανιοδραστικού παράγοντα που ταξινομείται ως αμφίφιλος.
Ακολουθήστε το Cibum 
