Ζωή γλυκιά σαν τηγανίτα…

Μιλώντας για τηγανίτα ή πάνκεικ όπως το λένε οι αγγλόφωνοι, να ξεκαθαρίζουμε ότι είναι αρχαίο φαγητό. Η λέξη τηγανίτα εμφανίζεται σε έντυπη μορφή ήδη από το 1430. Οι τηγανίτες πρέπει να υπήρχαν από τότε που οι Νεολιθικοί εξημέρωσαν το σιτάρι, το άλεσαν και το έκαναν αλεύρι, το ανάμειξαν με αυγό πουλιού και γάλα κατσίκας και το έψησαν σε καυτό βράχο. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η πρώτη Ελληνική τηγανίτα είχε την μορφή λαγάνας την οποία οι αρχαίοι Έλληνες έψηναν σε ταψιά και μετά άλειφαν με μέλι. Οι Ρωμαίοι, όπως αποκαλύπτεται στο βιβλίο μαγειρικής του Apicius, έκαναν πιάτα παρόμοια με τις σύγχρονες τηγανίτες. Οι μεσαιωνικές τηγανίτες , συχνά φτιαγμένες από κριθάρι ή σίκαλη , ήταν αρκετά διαφορετικές από τις σύγχρονες τρυφερές εκδόσεις.

Οι Αρχαίοι Έλληνες έφτιαχναν τηγανίτες (Αρχαία ελληνική ονομασία: τηγανίτης ταγηνίτης, ή ταγηνίας, λέξεις που προέρχονται από τη λέξη τάγηνον  (τηγάνι).