Οι αιτίες πίσω από τα περιστατικά βίας μεταξύ ανήλικων κοριτσιών.
Σήμερα ήρθε στο φως μία νέα υπόθεση βίας μεταξύ 13χρονων κοριτσιών στην Ευκαρπία Θεσσαλονίκης. Το νέο περιστατικό έρχεται να προστεθεί στην συγκλονιστική είδηση (και στο video) της επίθεσης σε 14χρονη στη Γλυφάδα από συμμαθήτρια της. Και αυτά δεν είναι (δυστυχώς) τα μόνα περιστατικά βίας με πρωταγωνιστές ανήλικα κορίτσια.
Αν και ο μέσος άνθρωπος δεν βλέπει τα social media, τα παιχνίδια ή την τηλεόραση ως κάτι κακό, επειδή οι οθόνες είναι παντού, έρευνα Καναδών επιστημόνων έδειξε ότι τα παιδιά που περνούν ώρες στο τηλέφωνό τους κάνοντας κύλιση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δείχνουν περισσότερη επιθετικότητα, κατάθλιψη και άγχος. Σύμφωνα με την ίδια μελέτη όπως η σεροτονίνη μειώνεται όταν είμαστε πεινασμένοι – και θυμωμένοι-ταυτόχρονα ο χρόνος οθόνης μπορεί επίσης να επηρεάσει έντονα το σύστημα ανταμοιβής του εγκεφάλου που είναι το κλειδί για τη λήψη αποφάσεων. Η Δρ Rachel Mitchell, ψυχίατρος παιδιών και νέων στο Sunnybrook Health Sciences Center στο Τορόντο, είπε ότι ορισμένα παιδιά και έφηβοι, έχουν μεγαλύτερη προδιάθεση μακροπρόθεσμα σε βίαιη συμπεριφορά όπως καυγάδες, διαφωνίες και παραβίαση των κανόνων για το σεβασμό των δικαιωμάτων των άλλων όταν χρησιμοποιούν περισσότερα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με την πάροδο του χρόνου από άλλα.
Οι αλγόριθμοι τεχνητής νοημοσύνης στις πλατφόρμες μέσων κοινωνικής δικτύωσης έχουν σχεδιαστεί για να προσελκύουν και να κρατούν τους ανθρώπους να τους εκθέτουν σε περισσότερη διαφήμιση. Σύμφωνα με την καθηγήτρια Ψυχιατρικής Patricia Conrod η χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης μεταξύ 3.800 εφήβων στο Μόντρεαλ που ακολουθούνταν κάθε χρόνο από την 7η τάξη μέχρι την 11η τάξη συνδέθηκε με μακροπρόθεσμη επιθετικότητα. Αντίθετα, η παρακολούθηση τηλεόρασης και η αναπαραγωγή βιντεοπαιχνιδιών συσχετίστηκαν με το να είσαι πιο εχθρικός ή επιθετικός βραχυπρόθεσμα, όπως ένα μεμονωμένο ξέσπασμα.
Επιπλέον τα κορίτσια παρουσιάζουν μεγαλύτερο εθισμό στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Στον Καναδά, μεταξύ των γυναικών ηλικίας 18 έως 22 ετών, το 56 % «θεωρούνταν κλινικά εθισμένες στα τηλέφωνά τους». Το ίδιο ισχύει μόνο για το 1/3 των αγοριών της ίδιας ηλικίας.
Και η μουσική που ακούνε τα παιδιά φαίνεται όμως πως παίζει ρόλο στην επιθετικότητα. Σύμφωνα με μελέτη η ακρόαση μουσικής με στίχους βίας (όπως η Trap) συσχετίστηκε με αυξημένη επιθετικότητα και μειωμένη κοινωνική συμπεριφορά με την πάροδο του χρόνου, ακόμη και όταν ελέγχονται τα αρχικά επίπεδα αυτών των συμπεριφορών. Επίσης η ακρόαση σεξουαλικού περιεχομένου στη μουσική συσχετίστηκε με την έναρξη της σεξουαλικής επαφής πολύ νωρίς και μια τάση για υψηλότερο αριθμό σεξουαλικών συντρόφων. Άλλη έρευνα υποδηλώνει ότι η έκθεση σε επιθετικό ή σεξουαλικά άσεμνο μουσικό περιεχόμενο μπορεί να απευαισθητοποιήσει τους εφήβους στη βία και την ασυδοσία, οδηγώντας ενδεχομένως σε επικίνδυνες συμπεριφορές όπως η κατάχρηση ουσιών, το σεξ χωρίς προστασία ή η επιθετικότητα.
Ο Δρ. Vivek Murthy, λέει ότι οι επιδράσεις των μέσων κοινωνικής δικτύωσης εξαρτάται από τα προσωπικά και ψυχολογικά χαρακτηριστικά και τις κοινωνικές συνθήκες των εφήβων, που διασταυρώνονται με το συγκεκριμένο περιεχόμενο, τα χαρακτηριστικά ή τις λειτουργίες που παρέχονται σε πολλές πλατφόρμες κοινωνικών μέσων. Με άλλα λόγια, τα αποτελέσματα των μέσων κοινωνικής δικτύωσης πιθανότατα εξαρτώνται από το τι μπορούν να κάνουν και να δουν οι έφηβοι στο διαδίκτυο, τα προϋπάρχοντα δυνατά σημεία ή τα τρωτά σημεία των εφήβων και το περιβάλλον στο οποίο μεγαλώνουν. Όπως και από τον τρόπο που διαμορφώνουν τις δικές τους εμπειρίες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (π.χ. τι επιλέγουν, ποιος τους αρέσει και ποιον ακολουθούν).
Άλλος ένας παράγοντας που ενδεχομένως οδηγεί σε βίαιη συμπεριφορά, σύμφωνα με τη παιδοψυχίατρο – οικογενειακή ψυχοθεραπεύτρια, επιστημονική συνεργάτης παιδιατρικής κλινικής «Παίδων Μητέρα» Φρίντα Κωνσταντοπούλου,είναι το γεγονός ότι πολλές σύγχρονες οικογένειες δεν θέτουν όρια και παρέχουν τα πάντα στα παιδιά από μικρή ηλικία, με αποτέλεσμα αυτά τα παιδιά μεγαλώνοντας να μην έχουν κίνητρα και στη συνέχεια να χειραγωγηθούν σε διάφορες μορφές βίας, είτε είναι οπαδική, είτε ρατσιστική, είτε πολιτική. Αναλόγως με το περιβάλλον στο οποίο θα τύχει να βρεθούν, θα εκδηλώσουν τα αρνητικά συναισθήματά τους. Προς την ίδια κατεύθυνση, αλλά από μία άκρως αντίθετη αφετηρία, κινούνται και τα παιδιά που είναι συναισθηματικά παραμελημένα ή έχουν υποστεί βία από την οικογένεια ή από το ευρύτερο περιβάλλον.
Η εξοικείωση των παιδιών με τη βία είναι άλλο ένα στοιχείο το οποίο συμβάλλει στην εμφάνιση βίαιων συμπεριφορών. Τα video games και οι ταινίες, σε μια προσπάθεια να προκαλέσουν ενδιαφέρον, συχνά κατακλύζονται από βία και αποτελούν ένα σημαντικό πεδίο εξοικείωσης των παιδιών με αυτή.
Από την άλλη σύμφωνα με έρευνα του ΕΚΠΑ οι νέοι είναι εγγενώς πιο επιρρεπείς σε ακραίες και παρορμητικές συμπεριφορές υψηλού ρίσκου και, παρόλο που η νοημοσύνη τους είναι ανάλογη ή και υψηλότερη από αυτήν ορισμένων ενηλίκων, οι πράξεις τους μπορεί να είναι «ανόητες»: να ενέχουν βία και να εκθέτουν τους ίδιους ή άλλους σε κίνδυνο. Η κ. Άρτεμις Κ. Τσίτσικα, αναπληρώτρια καθηγήτρια Παιδιατρικής-Εφηβικής Ιατρικής στο ΕΚΠΑ, μιλώντας στο Trikalaonline δήλωσε: «τα παιδιά και οι έφηβοι δέχονται ποικιλία ερεθισμάτων μέσω της ειδησεογραφίας, των ηλεκτρονικών παιχνιδιών, των κοινωνικών δικτύων και του influencing, τα οποία συχνά δεν είναι κατάλληλα για την ηλικία τους και, λόγω επαναληψιμότητας, απενοχοποιούνται». Δηλαδή ενώ αρχικά μια βίαιη συμπεριφορά με την οποία έρχονται σε επαφή τούς προκαλεί έκπληξη και τραύμα, «σταδιακά μπορεί να προκύψει εξοικείωση με τη βία και οι εικόνες αυτές να μην τους προξενούν πλέον εντύπωση. Ως αποτέλεσμα, καλλιεργείται μια “κουλτούρα” βίαιων αντιδράσεων χωρίς επιπτώσεις και αρνητικό πρόσημο, ιδιαίτερα εάν υπάρχει σημαντικό γονεϊκό/κηδεμονικό έλλειμμα».
Ακολουθήστε το Cibum 
