Πόσα γνωρίζουν σχετικά με την κατάλληλη διατροφή, όσοι πάσχουν από φλεγμονώδη νόσο του εντέρου
Οι φλεγμονώδεις νόσοι του εντέρου (IBDs) είναι χρόνιες παθήσεις που επηρεάζουν τη γαστρεντερική οδό, όπου η διατροφή παίζει καθοριστικό ρόλο στη διαχείριση των συμπτωμάτων. Παρά τη σημασία της, η γνώση των ασθενών σχετικά με τις σωστές διατροφικές πρακτικές παραμένει περιορισμένη, με ευρέως διαδεδομένες παρανοήσεις που ενδεχομένως οδηγούν σε μη βέλτιστα αποτελέσματα για την υγεία.
Ανασκόπηση που δημοσιεύτηκε στο Nutrients είναι να χαρτογραφήσει και να συνοψίσει τα τρέχοντα στοιχεία σχετικά με τη διατροφική γνώση μεταξύ των ασθενών με IBD και να τονίσει τα εκπαιδευτικά κενά. Διεξήχθη συστηματική αναζήτηση σε τρεις βάσεις δεδομένων (PubMed, Web of Science και SCOPUS) για μελέτες που δημοσιεύτηκαν μεταξύ 2003 και 2024. Συμπεριλήφθηκαν μόνο μελέτες που αφορούσαν ενήλικες (≥18 ετών) με IBD και επικεντρώθηκαν στη διατροφική γνώση.
Τα ευρήματα υπογραμμίζουν ότι οι ασθενείς με IBD συχνά βασίζουν τις διατροφικές αποφάσεις σε προσωπικές πεποιθήσεις και όχι σε κατευθυντήριες γραμμές που βασίζονται σε στοιχεία, οδηγώντας σε ευρεία αποφυγή τροφής και αυξημένο κίνδυνο υποσιτισμού. Επικρατούσαν παρανοήσεις όπως η αποφυγή γαλακτοκομικών, γλουτένης και φυτικών ινών χωρίς επαγγελματική συμβουλή. Οι εκπαιδευτικές παρεμβάσεις, συμπεριλαμβανομένης της εξατομικευμένης συμβουλευτικής και των ομαδικών συνεδριών, έδειξαν τη δυνατότητα βελτίωσης των διατροφικών γνώσεων και της διαχείρισης των συμπτωμάτων, αν και η εφαρμογή τους παραμένει ασυνεπής σε όλες τις ρυθμίσεις.
Συμπερασματικά οι ασθενείς με IBD, αντιμετωπίζουν σημαντικά κενά στη διατροφική γνώση, με τις ελλείψεις μικροθρεπτικών συστατικών να παραμένουν διαδεδομένες, ειδικά κατά τις ενεργές φάσεις της νόσου τονίζοντας την ανάγκη για δομημένες εκπαιδευτικές πρωτοβουλίες. Μια εξατομικευμένη, διεπιστημονική προσέγγιση, που ενσωματώνει τη διατροφική εκπαίδευση στην τυπική φροντίδα, είναι απαραίτητη για τη βελτίωση του ελέγχου των συμπτωμάτων και τη βελτίωση της ποιότητας ζωής. Η μελλοντική έρευνα θα πρέπει να επικεντρωθεί στην ανάπτυξη τεκμηριωμένων παρεμβάσεων προσαρμοσμένων στις μοναδικές ανάγκες αυτού του πληθυσμού.
Για να διαβάσετε ολόκληρη τη μελέτη πατήστε ΕΔΩ.