Το περιοδικό Nature απευθύνθηκε σε τρεις επιστήμονες για να δώσουν απάντηση.
Η βιομηχανία παραγωγής τροφίμων μπορεί να είναι ένα δύσκολο τοπίο για τους πρωτοεμφανιζόμενους διευθυντές. Η ταχυδακτυλουργία των απαιτήσεων της διαχείρισης του προσωπικού, των διαδικασιών παραγωγής και των αυστηρών προθεσμιών είναι αρκετά για να κατακλύσει ακόμη και έμπειρους επαγγελματίες.
Αν και αυτές οι θέσεις εργασίας είναι αυτό που τείνουν να σκέφτονται οι άνθρωποι όταν οραματίζονται τη δουλειά ενός επιστήμονα στη βιομηχανία, οι εταιρείες συχνά προσφέρουν περιορισμένες ευκαιρίες για προώθηση σε αυτό το μονοπάτι.
Η έλλειψη ευκαιριών για πρόοδο σε τεχνικούς ή πρακτικούς ρόλους μπορεί να οδηγήσει τους μηχανικούς και τους επιστήμονες στα μέσα της καριέρας τους στη μετάβαση στη διοίκηση, ακόμη και όταν δεν έχουν τις δεξιότητες, το στυλ εργασίας ή την τάση να επιτύχουν σε έναν ηγετικό ρόλο.
Μια μελέτη του 2008 διαπίστωσε ότι οι μηχανικοί στα μέσα της καριέρας τους που ένιωθαν «εκτροχιασμένοι» στα μονοπάτια της σταδιοδρομίας τους έτειναν να είναι απρόθυμοι, ανεπαρκώς προετοιμασμένοι μάνατζερ. Ένιωθαν παραμελημένοι για περαιτέρω προαγωγή, ένιωσαν λίγη ικανοποίηση από τη δουλειά τους και είχαν μειωμένη αίσθηση προσωπικής αποτελεσματικότητας στη δουλειά τους.
Το περιοδικό Nature απευθύνθηκε σε τρεις επιστήμονες για καθοδήγηση σχετικά με τον τρόπο προσέγγισης αυτού του είδους σταυροδρόμι σταδιοδρομίας.
Η Roni Wright είναι μια μοριακή βιολόγος που διευθύνει μια εργαστηριακή ομάδα στο Διεθνές Πανεπιστήμιο της Καταλονίας στη Βαρκελώνη της Ισπανίας. Η εταιρεία στην οποία εργάζεστε μπορεί να έχει κάτι παρόμοιο – μεγάλοι οργανισμοί και ερευνητικά κέντρα προσφέρουν συχνά πόρους ανάπτυξης σταδιοδρομίας για τους υπαλλήλους τους. H Wright προτείνει ότι το πρώτο βήμα είναι να πραγματοποιήσετε μια αυτοαξιολόγηση, λαμβάνοντας υπόψη τις δεξιότητές σας, το στυλ εργασίας και τις αξίες σας.
H Wright προτείνει ότι ο δείκτης τύπου Myers–Briggs (MBTI) και η αξιολόγηση DISC είναι δημοφιλή σημεία για να ξεκινήσετε. O MBTI αναπτύχθηκε από τους Αμερικανούς συγγραφείς Katharine Cook Briggs και Isabel Briggs Meyers το 1944, εμπνευσμένο από το έργο του Ελβετού ψυχολόγου και ψυχοθεραπευτή Carl Jung. Μέσα από μια σειρά περίπου 90 ερωτήσεων, αξιολογεί τις προτιμήσεις του εξεταζόμενου σε τέσσερις πτυχές της προσωπικότητας (εσωστρέφεια-εξωστρέφεια, αίσθηση-διαίσθηση, σκέψη-συναίσθημα και κρίση-αντίληψη) και τις ταξινομεί σε έναν από τους 16 τύπους.
- Δείτε επίσης: «Είμαι επιστήμονας τροφίμων και αυτός είναι ο τρόπος να αφαιρέσετε φυτοφάρμακα και παθογόνα από τα λαχανικά»
Οι αξιολογήσεις DISC, βασισμένες στη θεωρία της προσωπικότητας DISC που αναπτύχθηκε από τον Αμερικανό ψυχολόγο William Moulton Marston τη δεκαετία του 1920, είναι ειδικά προσανατολισμένες στην αλληλεπίδραση στο χώρο εργασίας. Κατηγοριοποιούν τον εξεταζόμενο σύμφωνα με τέσσερα προφίλ προσωπικότητας – που ο Marston ονόμασε κυριαρχία, παρότρυνση, υποταγή και συμμόρφωση – για να τον βοηθήσουν να κατανοήσει το δικό του στυλ εργασίας και να αναπτύξει στρατηγικές για τη συναναστροφή με τους άλλους.
Από τη δεκαετία του 1940, διάφορες εταιρείες έχουν δημοσιεύσει αξιολογήσεις με βάση τη θεωρία του Marston, συμπεριλαμβανομένης της εκδοτικής εταιρείας Wiley, με τη δοκιμή της Everything DiSC και της Truity Psychometrics στο Roseville της Καλιφόρνια. Οι περισσότερες εταιρείες ενημερώνουν το μοντέλο και προσαρμόζουν το ακρωνύμιο στη δική τους ορολογία.
Για να κατανοήσετε καλύτερα τα δυνατά και τα αδύνατα σημεία σας, ο Nimrod Levin, επαγγελματικός ψυχολόγος και ειδικός στη συμβουλευτική σταδιοδρομίας στο Πανεπιστήμιο της Λωζάνης, στην Ελβετία, συνιστά να αποκτήσετε μια εξωτερική προοπτική.
- Δείτε επίσης: “ΟΧΙ” της EFSA σε ισχυρισμό υγείας για το συμπλήρωμα κρεατίνης
Ο Levin υποστηρίζει πως σύμφωνα με την εμπειρία του, «συχνά είναι περισσότερο το διαπροσωπικό περιβάλλον, παρά τα συγκεκριμένα καθήκοντα της δουλειάς, που καθορίζουν σε ποιο βαθμό το άτομο είναι ευτυχισμένο». Αντί να το πλαισιώνετε ως επιλογή μεταξύ δύο τίτλων εργασίας, θα μπορούσατε να το δείτε ως επιλογή μεταξύ των διαμορφώσεων των συναδέλφων: τις ομάδες ανθρώπων με τις οποίες θα εργάζεστε και πώς θα σχετίζεστε μαζί τους σε κάθε ρόλο.
Η Jennifer Hunt είναι χημικός μηχανικός που εργάστηκε στην έρευνα και την ανάπτυξη για 33 χρόνια, αρχικά ως μεμονωμένος συνεργάτης και στη συνέχεια ως υπεύθυνη έργου για συμβόλαια για την ανάπτυξη κυψελών καυσίμου υδρογόνου. Όταν παρουσιάστηκε η ευκαιρία, πέρασε από την έρευνα και σε έναν πιο επικεντρωμένο ρόλο στη μηχανική εφαρμογών στην Unison Energy. Αυτή η κίνηση σταδιοδρομίας βοήθησε τη Χαντ, η οποία εδρεύει στην Καλιφόρνια, να βρει την οικονομική σταθερότητα που χρειαζόταν σε εκείνο το στάδιο της ζωής της.
«Ως μάνατζερ, έχετε ευθύνη για τα προς το ζην των ανθρώπων της ομάδας σας», τονίζει η Hunt. «Χρειάζονται να είσαι ο οδηγός τους. Είναι ένας δύσκολος ρόλος». Τα καλύτερα αφεντικά, λέει, είναι αυτά που είναι σε θέση να διδάξουν χωρίς να υποτιμούν, να μαθαίνουν από τους ανθρώπους που εργάζονται για αυτά και να λειτουργούν ως μέντορες στις ομάδες τους. Εάν μπορείτε να το κάνετε αυτό, μπορεί να βρείτε τη διαχείριση πολύ ικανοποιητική. Η Hunt δεν μετανιώνει που έκανε το άλμα, αλλά η έξοδος από το εργαστήριο απαιτούσε κάποια θυσία.
Ακολουθήστε το Cibum 
