Το 2020, ο αριθμός των δικαστικών υποθέσεων από καταναλωτές που ισχυρίστηκαν ότι οι εταιρείες τροφίμων και ποτών των ΗΠΑ, τους εξαπάτησαν έφτασε σε υψηλό όλων των εποχών, σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία που συνέταξε η δικηγορική εταιρεία Perkins Coie.
Ο Leroy Jacobs που ζούσε στο St. Croix, κατανάλωνε την τοπική μπύρα με τζίντζερ γιατί ήταν τονωτική για πεπτικές παθήσεις. Όταν μετακόμισε όμως στο Ιλινόις, η μπύρα Crucian ginger που τον βοηθούσε στην πέψη, δεν ήταν διαθέσιμη. Αντ’ αυτού βρήκε το αναψυκτικό Canada Dry Ginger Ale, που υπήρχε παντού. Έτσι άρχισε να το αγοράζει, όπως ισχυρίζεται “για ιατρικούς λόγους”.
Μετά από έρευνα, ο Jacobs έμαθε ότι το Canada Dry Ginger Ale, δεν περιέχει πραγματικό τζίντζερ – παρόλο που η ετικέτα εκείνη την εποχή έγραφε «Made From Real Ginger». Το αναψυκτικό είναι στην πραγματικότητα κατασκευασμένο από ανθρακούχο νερό, σιρόπι καλαμποκιού υψηλής φρουκτόζης, κιτρικό οξύ, συντηρητικά και χημικά αρωματικά. Έτσι ο Jacobs συμμετείχε σε μια ομαδική αγωγή εναντίον του ιδιοκτήτη της εταιρείας παραγωγής.
Η μήνυση, που κατατέθηκε για πρώτη φορά στη Μασαχουσέτη το 2018, κατηγορούσε την εταιρεία αναψυκτικών, ότι είχε ψευδώς ισχυριστεί πως το Canada Dry περιλάμβανε πραγματικό τζίντζερ για να του δώσει μια πιο υγιεινή και φυσική εντύπωση στο μυαλό των καταναλωτών. Απαίτησε από την εταιρεία να αλλάξει τις ετικέτες της, για να μην περιλαμβάνει πλέον το τζίντζερ ως συστατικό και, ζήτησε επίσης οικονομικές αποζημιώσεις για τους καταναλωτές που είχαν αγοράσει προϊόντα με βάση την αναγραφή στην ετικέτα.
Ο κατασκευαστής προέβαλλε μερικά επιχειρήματα για την υπεράσπισή του – συμπεριλαμβανομένου ότι οι λογικοί καταναλωτές δεν θα εξαπατηθούν από την ετικέτα-, καθώς και ζητήματα με το πού και πώς κατατέθηκε η αγωγή. Αλλά τελικά διευθέτησε την αγωγή, καθώς και τις άλλες παρόμοιες υποθέσεις που κατατέθηκαν στο περιφερειακό δικαστήριο του Μιζούρι και στο ομοσπονδιακό δικαστήριο της Καλιφόρνια το 2019 για 11,2 εκατομμύρια δολάρια. Τα νοικοκυριά που είχαν αγοράσει το αναψυκτικό από το 2013 δικαιούνταν να λάβουν έως και 40$ το καθένα ως αποζημίωση. Η εταιρεία άλλαξε επίσης την ετικέτα της, αφαιρώντας τον ισχυρισμό τζίντζερ.
Ως ενάγων που κατονομάζεται στη μήνυση, ο Τζέικομπς έλαβε περισσότερες αποζημιώσεις από άλλους που αγόρασαν το αναψυκτικό. Αλλά ανεξάρτητα από τα χρήματα, είπε ότι ήταν ικανοποιημένος με το αποτέλεσμα: η Canada Dry άλλαξε την ετικέτα της.
Η κατάθεση ή η συμμετοχή σε ομαδικές αγωγές, είναι ένας τρόπος με τον οποίο πολλοί καταναλωτές στις ΗΠΑ, υποβάλλουν τα παράπονά τους στους κατασκευαστές. Ο Scott Hardy, πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του ιστότοπου παρακολούθησης διαφορών Top Class Actions, είπε ότι οι άνθρωποι χρειάζονται έναν τρόπο να δράσουν όταν μια εταιρεία κάνει κάτι που προκαλεί πρόβλημα. Και αυτός ο τρόπος είναι οι ομαδικές αγωγές. Όπως είπε, «Έχετε ένα πρόβλημα με μια μεγάλη εταιρεία και δεν μπορείτε να της κάνετε μήνυση μόνοι σας για 5 $ το μήνα ή για 50 σεντς ανά αγορά. Αλλά αν το πρόβλημα εντοπιστεί από εσάς και από άλλους 100.000, οι ομαδική αγωγή είναι ο τρόπος και να διορθωθεί το πρόβλημα και εσείς να δικαιωθείτε».
Οι κατασκευαστές τροφίμων και ποτών δεν αντιμετωπίζουν τις ομαδικές αγωγές ως τρόπο αποζημίωσης των καταναλωτών για εταιρικά λάθη, δήλωσε ο Rick Shackelford, συμπρόεδρος της δικηγορικής εταιρείας Greenberg Traurig’s Food. Ο Shackelford έχει υπερασπιστεί εταιρείες τροφίμων και ποτών, συμπεριλαμβανομένων των PepsiCo, Krispy Kreme και Ocean Spray σε υποθέσεις ομαδικών αγωγών, και είπε ότι οι κατασκευαστές τείνουν να τις βλέπουν «αρκετά κυνικά». Σε τελική ανάλυση, μπορούν να ξεκινήσουν πολυετή νομική διαμάχη για μικρές λεπτομέρειες προϊόντων και τελικά να τους κοστίσουν εκατομμύρια δολάρια μέχρι η υπόθεση να τελεσιδικήσει.
Ωστόσο, οι αγωγές μερικές φορές μπορεί να αναδείξουν ένα πραγματικό πρόβλημα: διφορούμενη επισήμανση, ή ελαττωματικά προϊόντα.
Ο Shackelford συνέκρινε την όλη κατάσταση με ένα επαγγελματικό παιχνίδι χόκεϊ. Ο FDA και άλλες ρυθμιστικές αρχές είναι οι επιτόπιοι διαιτητές, διασφαλίζοντας ότι τηρούνται οι κανόνες που αφορούν τα συστατικά, τις διαδικασίες παραγωγής και τους ισχυρισμούς ετικετών. Οι παίκτες είναι οι ίδιοι οι κατασκευαστές τροφίμων, παρακολουθούν τι κάνουν οι άλλοι στο χώρο τους, προσέχοντας τις ατασθαλίες, υποβάλλουν αγωγές ή καταγγελίες μεταξύ επιχειρήσεων εάν χρειάζεται και χρησιμοποιούν άλλες μεθόδους μάρκετινγκ και διανομής για να διατηρούν τα πάντα στη σωστή σειρά.
«Ο χώρος δράσης της κατηγορίας καταναλωτών απλώς μου θυμίζει τους θεατές που μπαίνουν στον αγωνιστικό χώρο σε έναν αγώνα χόκεϊ επειδή δεν τους αρέσει η εξέλιξη των πραγμάτων και αποφάσισαν ότι θα προσπαθήσουν να επιβάλουν τους κανόνες και να το ελέγξουν οι ίδιοι », είπε ο Shackelford. «Δημιουργεί πολύ χάος. Δεν είμαι σίγουρος ότι βοηθάει τόσο καλά το παιχνίδι. Αλλά κάπως έτσι είναι η αίσθηση. Είναι δύσκολο να ξέρεις ποιοι είναι οι πραγματικοί αστυνομικοί».
Πριν από το 2005, δεν είχαν υποβληθεί πολλές ομαδικές αγωγές εναντίον εταιρειών τροφίμων και ποτών. Μια απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Καλιφόρνια άνοιξε τις πύλες, είπε ο Shackelford. Μια ομάδα καταναλωτών είχε μηνύσει αρκετούς λιανοπωλητές για ένα πρόσθετο στην τροφή που δίνεται στον σολομό που εκτρέφεται σε ιχθυοτροφεία. Αυτό το πρόσθετο βοηθούσε να αποκτήσουν οι σολομοί ένα πιο ροζ χρώμα, παρόμοιο με αυτό στον άγριο σολομό, αλλά δεν αναφερόταν στην ετικέτα. Οι καταναλωτές υποστήριξαν ότι η έλλειψη αυτής της πληροφορίας, ήταν παραπλανητική.
Οι δικηγόροι των εταιρειών υποστήριξαν ότι ο FDA έχει την αποκλειστική δικαιοδοσία για την επισήμανση, και ως εκ τούτου οι καταναλωτές δεν είχαν τη δυνατότητα να υποβάλουν καταγγελία. Οι ενάγοντες αντέδρασαν ότι υπάρχουν επίσης νόμοι της πολιτείας σχετικά με την προστασία των καταναλωτών και ότι η δικαιοδοσία του FDA δεν υπερισχύει των κρατικών αξιώσεων.
Το ανώτατο δικαστήριο της Καλιφόρνια συμφώνησε με τους καταναλωτές, και μετά από αυτό, κατατέθηκαν όλα τα είδη ομαδικών υποθέσεων.
Η δικηγορική εταιρεία Perkins Coie, η οποία συχνά υπερασπίζεται κατασκευαστές, παντοπωλεία και εταιρείες παροχής τροφίμων, παρακολουθεί συλλογικές αγωγές στον χώρο των τροφίμων και ποτών για περισσότερο από μια δεκαετία. Το ιστορικό υψηλό των 220 υποθέσεων κατατέθηκαν το 2020, αύξηση 22% από τις 179 υποθέσεις που υποβλήθηκαν το 2019. Οι μισές από αυτές τις υποθέσεις κατηγορούν εταιρείες για ψευδή σήμανση στα προϊόντα τους.
Ο Τσαρλς Σίπος, συνεργάτης της Perkins Coie, είπε ότι πολλές από τις υποθέσεις φαίνεται να οδηγούνται από δικηγόρους. Οι δικηγόροι των εναγόντων, είπε ο Σίπος, αναζητούν καταναλωτές για να τους υπηρετήσουν ως εναγόμενοι και να υποβάλουν αγωγές κατά διαφορετικών εταιρειών σε διαφορετικά δικαστήρια.
«Μπορείτε κυριολεκτικά να πάτε στο σούπερ μάρκετ να βρείτε ένα προϊόν που μπορεί να στηρίξει μία καταγγελία και στη συνέχεια να βρείτε έναν πελάτη που θα σας επιτρέψει να τον χρησιμοποιήσετε ως ενάγοντα», είπε ο Σίπος.
Σύμφωνα με την έκθεση της Perkins Coie, σχεδόν το ένα τέταρτο όλων των αγωγών που σχετίζονται με τρόφιμα, που υποβλήθηκαν το 2020 στις ΗΠΑ αφορούσαν ισχυρισμούς για παραπλανητική σήμανση προϊόντων με γεύση βανίλιας. Όλα κατατέθηκαν από έναν δικηγόρο: τον Spencer Sheehan. Ο Sheehan είναι ένας από τους πιο παραγωγικούς δικηγόρους στον χώρο της ομαδικής αγωγής εναντίον επιχειρήσεων τροφίμων και ποτών.
Σύμφωνα με τα αρχεία του ομοσπονδιακού δικαστηρίου, έχει εκπροσωπήσει πελάτες σε περισσότερες από 400 ομαδικές αγωγές. Η συντριπτική πλειοψηφία είναι στον χώρο των τροφίμων και ποτών. Όπως είπε δεν είχε πρόθεση να εμπλακεί σε συλλογικές αγωγές, αλλά υπάρχουν πολλοί καταναλωτές που επιθυμούν να δικαιωθούν από εταιρείες τροφίμων. Αυτή η “μικρού τύπου εξαπάτηση” – όπως μη τήρηση των εκπτώσεων, ή επισήμανση προϊόντων με όχι αρκετά ακριβή τρόπο, – είναι επιβλαβής για τους καταναλωτές.
«Αυτά τα πράγματα πάντα με ενοχλούσαν», είπε ο Sheehan. «Ήταν κάτι σαν να θέλεις να διαμαρτυρηθείς ή να καλέσεις μια τηλεφωνική γραμμή πελατών ή οτιδήποτε άλλο, αλλά δεν θα καταφέρεις τίποτε».
Υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι που επικοινωνούν συστηματικά με τον Sheehan για να μιλήσουν για πράγματα που έχουν δει, αλλά πολλές περιπτώσεις δεν αξίζει να συνεχιστούν στο δικαστήριο.
Καθώς άρχισε να κάνει περισσότερες υποθέσεις ομαδικής δράσης στη βιομηχανία τροφίμων, ο Sheehan έμαθε για το χώρο – και άρχισε να βλέπει περισσότερες πιθανές υποθέσεις εξαπάτησης.
Κάπως έτσι ξεκίνησε η υπόθεση της βανίλιας. Τον Φεβρουάριο του 2019, η Sheehan κατέθεσε αγωγή εναντίον του ιδιοκτήτη της επωνυμίας A&W, Keurig Dr Pepper, με αφορμή την ετικέτα που ανέφερε «Made with Aged Vanilla» στα προϊόντα της με μπύρα ρίζας και κρέμα σόδας. Ωστόσο, δεν υπάρχει πραγματική βανίλια στα προϊόντα, σύμφωνα με τους ενάγοντες, και παίρνουν τη γεύση τους κυρίως από τεχνητά αρώματα. Προς υπεράσπισή του, ο Keurig Dr Pepper υποστηρίζει ότι υπάρχει κάποια πραγματική βανίλια στα ποτά του και μπορεί να ανιχνευθεί σε εργαστηριακές δοκιμές.
Η υπόθεση αυτή, που κατατέθηκε σε ομοσπονδιακό δικαστήριο στη Νέα Υόρκη, εκκρεμεί ακόμη. Αλλά καθώς ο Sheehan έκανε την έρευνά του, έμαθε ότι η A&W δεν είναι η μόνη εταιρεία που βάζει ετικέτες με αυτόν τον τρόπο. Αρκετές εταιρείες φτιάχνουν προϊόντα με γεύση βανίλιας, από παγωτό μέχρι μπισκότα και γάλα φυτικής προέλευσης. Αλλά η ετικέτα τους αναφέρει απλώς «βανίλια» και δεν υποδεικνύει ότι το προϊόν μπορεί να χρησιμοποιεί τεχνητά αρώματα για να μιμηθεί τη γεύση της βανίλιας. Οι κατασκευαστές και οι δικηγόροι τους υποστηρίζουν, ωστόσο, ότι η βανίλια είναι μια εξαιρετικά ακριβή γεύση και όλα τα προϊόντα θα κόστιζαν πολύ περισσότερο εάν ήταν πλήρως αρωματισμένα με εκχύλισμα φασολιών βανίλιας.
Ο Sipos της Perkins Coie, ο οποίος έχει υπερασπιστεί κατασκευαστές, συμπεριλαμβανομένων των General Mills και Kraft Heinz σε συλλογικές αγωγές, είπε ότι αυτές οι υποθέσεις σπάνια αφορούν έναν ανεξάρτητο καταναλωτή που παρατηρεί κάτι κακό μετά την αγορά ενός προϊόντος και χρησιμοποιεί τα δικαστήρια για να υποβάλει αυτήν την καταγγελία.
Αντίθετα, είπε, οι υποθέσεις γενικά καθοδηγούνται από δικηγόρους.
«Ο συντριπτικός λόγος που συνεχίζουν να αρχειοθετούνται είναι ότι οι δικηγόροι των εναγόντων έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι μπορεί να υπάρχουν καλές και οικονομικά βιώσιμες υποθέσεις εάν αρχειοθετούνται που θα έχουν ως αποτέλεσμα κάποιου είδους διακανονισμό ή πληρωμή που καθιστά την υπόθεση επικερδή για αυτούς», είπε ο Σίπος.
Στην πραγματικότητα, οι ομαδικές αγωγές τείνουν να ακολουθούν μεγαλύτερα μοτίβα. Το πλήθος περιπτώσεων που σχετίζονται με τη βανίλια του Sheehan βασίζονται σε μία μόνο θεωρία: Όταν οι καταναλωτές βλέπουν ένα προϊόν με την ένδειξη «βανίλια», υποθέτουν ότι είναι φτιαγμένο με εκχυλίσματα από τον κόκκο βανίλιας. Η θεωρία έχει δοκιμαστεί με υποθέσεις που έχουν κατατεθεί για πολλά διαφορετικά είδη προϊόντων, που κυμαίνονται από κρέμα καφέ μέχρι παγωτό.
ΣΣ Αυτό το άρθρο είναι το πρώτο μέρος (θα ακολουθήσει άλλο ένα) για υποθέσεις σχετικά με το φαινόμενο των ομαδικών αγωγών που στοχεύουν τη βιομηχανία τροφίμων και ποτών.
Πηγή: Food Dive
Ακολουθήστε το Cibum 
