Πώς η μείωση του προσωπικού σε εστιατόρια και καταστήματα φαγητού μπορεί να συνεισφέρουν στην αύξηση των τροφιμογενών ασθενειών.
Η υποστελέχωση στα εστιατόρια είναι ένα φαινόμενο που συναντά κανείς στο 78% των εστιατορίων στις ΗΠΑ. Αλλά, σύμφωνα με μια επιστολή της Jayne Roth, ειδικό στην ασφάλεια τροφίμων από την εταιρεία Rimkus Consulting Group, στο Food Safety News «δεν είναι μόνο οικονομικό ζήτημα, αλλά και θέμα ασφάλειας των τροφίμων».
Με λιγότερο προσωπικό, πολλές διαδικασίες ασφάλειας και λειτουργίας βραχυκυκλώνονται με αντάλλαγμα τις προσδοκίες εξυπηρέτησης. Αυτό έχει τη δυνατότητα να αυξήσει τους κινδύνους τροφιμογενών ασθενειών, δεδομένου ότι υπάρχουν περισσότεροι από 250 τύποι παθογόνων που μπορούν να προκαλέσουν τροφιμογενείς ασθένειες.
Είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε ότι οι τροφιμογενείς ασθένειες μπορούν να συμβούν σε οποιονδήποτε και μπορεί να έχουν διαφορετικούς βαθμούς σοβαρότητας. Επιπλέον, ο φόβος της μόλυνσης από τον COVID-19 έχει αναγκάσει εκατομμύρια πελάτες και υπαλλήλους να μείνουν στο σπίτι, με αποτέλεσμα τη μαζική μείωση των δαπανών σε φαγητό, άρα και την πτώση σε πωλήσεις φαγητού έξω.
Ως επακόλουθο, πολλά εστιατόρια είτε κλείνουν, είτε μειώνουν το προσωπικό για να παραμείνουν ανοιχτά. Ο αριθμός των εργαζομένων σε εστιατόρια μειώθηκε κατά 2,2 εκατομμύρια από το 2019-2020.
Η υποστελέχωση μπορεί να έχει δύο αρνητικές πρακτικές που οδηγούν με τη σειρά τους στην αύξηση των τροφιμογενών ασθενειών. Η πρώτη αφορά στις εργατικές παραβιάσεις, όπως το να μην δίνεται χρόνος στους εργαζομένους για φαγητό ή διάλειμμα, που προκαλούν κουρασμένους εργαζόμενους για να ασχοληθούν με «λεπτομέρειες», όπως η υγιεινή και η ασφάλεια τροφίμων. Η δεύτερη είναι οι εργαζόμενοι να μην έχουν τη γνώση ή την εμπειρία που απαιτείται για τον έλεγχο των κινδύνων για την ασφάλεια των τροφίμων στην κουζίνα, ειδικά αν το εστιατόριο δεν πληρώνει για την εκπαίδευσή τους.
Το αποτέλεσμα δεν είναι άλλο από μια σειρά σφαλμάτων. Για παράδειγμα, ένας υπάλληλος μπορεί να βιάζεται και να ξεχνά να μετρήσει την εσωτερική θερμοκρασία του κρέατος που ψήνεται και σερβίρει κακοψημένο (δυνητικά επιβλαβές) χάμπουργκερ. Ή μπορεί κάποιος να τοποθετήσει στο ψυγείο συσκευασίες με ωμά πουλερικά σε ένα ψηλό ράφι, ενώ τα ζουμιά του να στάζουν και να μολύνουν τα έτοιμα προς κατανάλωση τρόφιμα από κάτω. Τα παραδείγματα είναι πολλά και πληθαίνουν ακόμα περισσότερο σε υποστελεχωμένα εστιατόρια, αφήνοντας ακόμη λιγότερο χρόνο για να ακολουθήσουν κρίσιμες διαδικασίες ασφάλειας τροφίμων.
Μια τροφιμογενής ασθένεια μπορεί να προκαλέσει ακόμα και θάνατο. Για αυτό η ασφάλεια τροφίμων δεν πρέπει να αποτελεί επιλογή, αλλά υποχρέωση. Η λύση, φυσικά, σε πρώτη φάση είναι προσλάβουν τα εστιατόρια επαρκή αριθμό προσωπικού. Είναι απλό; Όχι. Αλλά, είναι σίγουρα απαραίτητο. Όσο απαραίτητη είναι και η συνεργασία με εμπειρογνώμονες, όχι μόνο στην περίπτωση κάποιας έκθεσης σε μόλυνση, αλλά και στην εκπαίδευση του προσωπικού.
Ακολουθήστε το Cibum 
