Η θεωρία της μόχλευσης πρωτεΐνης έχει προταθεί ως πιθανή εξήγηση της αύξησης των ποσοστών παχυσαρκίας στο σύγχρονο δυτικό κόσμο.
Η θεωρία protein leverage ή σε ελεύθερη ελληνική μετάφραση η θεωρία της πρωτεϊνικής μόχλευσης, αφορά στην τάση του ανθρώπινου οργανισμού να δίνει προτεραιότητα στην κατανάλωση πρωτεϊνούχων τροφών έναντι άλλων διαιτητικών συστατικών.
Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία, οι άνθρωποι τρώνε μέχρι να καλυφθούν οι ανάγκες σε πρωτεΐνη, ανεξάρτητα από το ενεργειακό περιεχόμενο, οδηγούμενοι, έτσι, σε υπερκατανάλωση τροφίμων όταν το περιεχόμενο της διατροφής σε πρωτεΐνη είναι χαμηλό.
Αναλυτικότερα, η υπόθεση προτείνει, ότι η αραίωση της πρωτεΐνης στις σύγχρονες δίαιτες από επεξεργασμένες τροφές πλούσιες σε λίπος και υδατάνθρακες οδηγεί σε αυξημένη ενεργειακή πρόσληψη καθώς το σώμα επιδιώκει να ικανοποιήσει τη φυσική του προσπάθεια για λήψη πρωτεΐνης – τρώγοντας περιττές θερμίδες μέχρι να φτάσει στο επιθυμητό αποτέλεσμα.
Αυτή η υπόθεση έχει προταθεί ως πιθανή εξήγηση της αύξησης των ποσοστών παχυσαρκίας στο σύγχρονο δυτικό κόσμο και έχει, μάλιστα, αποδειχθεί και από ορισμένες μελέτες.
Η υπόθεση της “μόχλευσης” πρωτεΐνης έγινε το αντικείμενο επιστημονικού διαλόγου στη Συνάντηση Συζήτησης της Βασιλικής Εταιρείας που πραγματοποιήθηκε στο Λονδίνο τον περασμένο Οκτώβριο, όπου οι επιστήμονες συμφώνησαν ότι πράγματι αποτελεί μια από τις βασικές αιτίες που η παχυσαρκία έχει εξελιχθεί σε μια σύγχρονη επιδημία.
Επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο του Σίδνεϋ περιγράφουν δημοσιευμένες μελέτες που εκτείνονται σε μηχανισμούς πρωτεϊνικής όρεξης, για να δείξουν πώς η επίδραση της “μόχλευσης πρωτεΐνης” αλληλεπιδρά με περιβάλλοντα βιομηχανικά επεξεργασμένων τροφίμων και με αλλαγές στις απαιτήσεις σε πρωτεΐνη καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής για να αυξηθεί ο κίνδυνος παχυσαρκίας.
Χαρακτηριστικές περιπτώσεις είναι, η αλλαγή των απαιτήσεων του οργανισμού για πρωτεΐνη σε ορισμένα στάδια της ζωής (όπως η μετάβαση στην εμμηνόπαυση), συνδυαστικά με αλλαγές στα επίπεδα δραστηριότητας ή στην ενεργειακή δαπάνη (π.χ. συνταξιοδοτούμενοι αθλητές ή νέοι που κάνουν έναν πιο καθιστικό τρόπο ζωής).
Με τον ΠΟΥ να δηλώνει την παχυσαρκία ως τη μεγαλύτερη απειλή για την υγεία που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα, οι συγγραφείς υποστηρίζουν ότι πρέπει να δοθεί έμφαση σε ολοκληρωμένες προσεγγίσεις που εξετάζουν πώς αλληλεπιδρούν διάφοροι παράγοντες στην παχυσαρκία μαζί και όχι ξεχωριστά. Αυτό θα βοηθήσει επίσης τους ερευνητές και τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής να κατανοήσουν ποιες αιτίες μπορεί να είναι πιο σημαντικές για την αντιμετώπιση της αυξανόμενης επιδημίας παχυσαρκίας.
«.. Μόνο μέσω της τοποθέτησης συγκεκριμένων θρεπτικών συστατικών και βιολογικών παραγόντων στο ευρύτερο πλαίσιο τους μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα εντοπίσουμε σημεία μιας δυνητικά βιώσιμης παρέμβασης για την επιβράδυνση και την αναστροφή της συχνότητας της παχυσαρκίας και των σχετικών επιπλοκών», καταλήγουν οι επιστήμονες.
Διαβάστε ολόκληρη τη μελέτη εδώ.
Ακολουθήστε το Cibum 
