Γιατί είμαστε κακοί στο Marketing;

Οι χαμένες ευκαιρίες.

Φέτος, με αξίωσε ο Θεός να κάνω Πάσχα στα πάτρια εδάφη, στην δεύτερη πατρίδα εν Ελλάδι (η πρώτη είναι η Κρήτη), στην νότια Εύβοια, με τις πανέμορφες παραλίες, τα Δρακόσπιτα, τις καταπληκτικές ταβέρνες και άλλα πολλά. Εντύπωση μου έκανε (για πολλοστή φορά!) το γεγονός πως το νησί δεν έχει αλλάξει καθόλου από το 2006 που κτίσαμε εκεί το εξοχικό μας.

Τα ίδια προβλήματα:

1. η περιοχή των Στύρων δεν έχει ακόμη (!) αποχετευτικό δίκτυο

2. έλλειψη μαρίνας στα Νέα Στύρα,

3. ανύπαρκτη σήμανση για να βρει ο επισκέπτης εύκολα τα Δρακόσπιτα ή το μονοπάτι για την Πύλη των Αρμένων.

Τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα…

Παράλληλα, η περιοχή παράγει εξαιρετικά ζυμαρικά, τυρί και κρασί… αλλά χωρίς ετικέτα στα Αγγλικά, χωρίς διάθεση για εξαγωγές. Όταν τους μιλώ ότι ένας σοβαρός παραγωγός θα πρέπει να έχει, κατ’ελάχιστον ιστοσελίδα, με κοιτούν με ύφος “τι μας λέει αυτός ο κουζουλός”.

Με αυτή την νοοτροπία, όμως, κανένας δεν μπορεί να πάει μπροστά…

Και είναι κρίμα! Πολύ κρίμα…