Οι μακροχρόνιες συνέπειες του πολέμου

Εναλλακτικές πηγές των πρώτων υλών για την βιομηχανία τροφίμων.

Σε ένα πολύ ενδιαφέρον στο άρθρο στο cibum, διαβάζω: ο αγροτικός τομέας της Ουκρανίας μπορεί να χρειαστεί 20 χρόνια, ή και περισσότερα σε κάποιες περιοχές, για να ανακάμψει από την καταστροφή που προκάλεσε η ρωσική εισβολή, σύμφωνα με κέντρο ερευνών που εδρεύει στο Κίεβο. Η Ουκρανία είναι από τις μεγαλύτερες στον κόσμο χώρες καλλιέργειας και εξαγωγής σίτου, αραβοσίτου, ηλίανθου και ηλιέλαιου, αλλά η παραγωγή της έχει μειωθεί απότομα μετά την έναρξη του πολέμου τον Φεβρουάριο του 2022.

«Σύμφωνα με τα αποτελέσματα των μοντέλων, κάποιοι από τους κλάδους δεν θα φθάσουν στα προπολεμικά επίπεδα ακόμα και μετά από επτά χρόνια ειρήνης», ανέφερε το Kyiv School of Economics σε ανακοίνωση. Σύμφωνα με τη μελέτη αυτή, οι κλάδοι του ηλίανθου, του κριθαριού και του σίτου αναμένεται να ανακάμψουν έως το 2040, ενώ οι κλάδοι του αραβόσιτου, της σίκαλης, της βρώμης και της ελαιοκράμβης αναμένεται να ανακάμψουν έως το 2050.

Με τόσο μακροχρόνιες συνέπειες στη διατροφική αλυσίδα, θα πρέπει να σκεφτούμε εναλλακτικές πηγές αυτών των πρώτων υλών για την βιομηχανία.

Και αναρωτιέμαι: το εμπόριο όπλων που γίνεται με πρόφαση τον πόλεμο είναι πιο σημαντικό από την διατροφική αλυσίδα και την απειλή πείνας για εκατομμύρια ανθρώπων;