Νέα μελέτη αποκαλύπτει ότι η σωματική δραστηριότητα το απόγευμα ή το βράδυ συνδέεται με μειωμένη αντίσταση στην ινσουλίνη, άρα και με καλύτερο έλεγχο του σακχάρου στο αίμα.
Όλοι γνωρίζουμε τα οφέλη της γυμναστικής στην υγεία και την ευεξία. Αλλά, μια νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Diabetologia (την επιθεώρηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη Μελέτη του Διαβήτη [EASD]) διαπιστώνει ότι η απογευματινή ή βραδινή σωματική δραστηριότητα σχετίζεται και με μειωμένη αντίσταση στην ινσουλίνη. Αυτό συνεπάγεται και καλύτερο έλεγχο του σακχάρου στο αίμα. Η μελέτη διεξήχθη από επιστήμονες στο Τμήμα Κλινικής Επιδημιολογίας του Ιατρικού Κέντρου του Πανεπιστημίου Leiden, στην Ολλανδία.
H παχυσαρκία, είτε ως αποτέλεσμα της καθιστικής ζωής είτε της κακής διατροφής, συνδέεται με αυξημένο κίνδυνο ανάπτυξης μεταβολικών ασθενειών, συμπεριλαμβανομένου του διαβήτη τύπου 2. Παλαιότερες έρευνες έχουν αναδείξει πως ακόμα και μια σύντομη προσθήκη σωματικής άσκησης στην καθημερινότητα σχετίζονται με βελτιωμένο καρδιομεταβολικό προφίλ. Έχει, επίσης, αποδειχτεί ότι ο χρόνος της σωματικής δραστηριότητας κατά τη διάρκεια της ημέρας μπορεί να είναι ένας παράγοντας για τη μεταβολική υγεία.
Η ομάδα στόχευσε να διερευνήσει τις συσχετίσεις του χρόνου της σωματικής δραστηριότητας και των διαλειμμάτων σε καθιστικό χρόνο με την περιεκτικότητα σε λίπος στο ήπαρ και την αντίσταση στην ινσουλίνη σε άτομα μέσης ηλικίας.
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν δεδομένα από τη μελέτη ολλανδικής επιδημιολογίας της παχυσαρκίας, μια μελέτη με βάση τον πληθυσμό που σχεδιάστηκε για να διερευνήσει τις διαδικασίες που εμπλέκονται στην ανάπτυξη ασθενειών που σχετίζονται με την παχυσαρκία. Οι συμμετέχοντες προσεγγίστηκαν για να λάβουν μέρος κατά το διάστημα 2008-2012 και ήταν είτε άνδρες και γυναίκες που ήταν ηλικίας μεταξύ 45 και 65 ετών και με αυτοαναφερόμενο δείκτη μάζας σώματος (ΔΜΣ) 27 kg/m 2 ή υψηλότερο. Άλλοι συμμετέχοντες ήταν άνθρωποι ηλικίας μεταξύ 45 και 65 ετών από έναν δήμο της περιοχής (Leiden), ως πληθυσμό αναφοράς με ΔΜΣ αντιπροσωπευτικό του γενικού πληθυσμού των Κάτω Χωρών. Συνολικά, οι συμμετέχοντες στη μελέτη ήταν 6.671 άτομα.
Οι συμμετέχοντες υποβλήθηκαν σε φυσική εξέταση κατά την οποία λήφθηκαν δείγματα αίματος για τη μέτρηση των επιπέδων γλυκόζης και ινσουλίνης στο αίμα νηστείας και μετά το γεύμα, ενώ οι δημογραφικές πληροφορίες, ο τρόπος ζωής και οι κλινικές πληροφορίες λήφθηκαν μέσω ερωτηματολογίου.
Έγινε, επίσης, έλεγχος για την καταλληλότητά τους για μαγνητική τομογραφία και περίπου το 35% όσων μπορούσαν να υποβληθούν στη διαδικασία επιλέχθηκαν τυχαία για να μετρηθεί η περιεκτικότητα σε λίπος του ήπατος.
Επιπλέον, σε 955 συμμετέχοντες δόθηκε τυχαία ένα συνδυασμένο επιταχυνσιόμετρο και συσκευή παρακολούθησης καρδιακών παλμών για τέσσερις συνεχόμενες ημέρες και νύχτες για παρακολούθηση της κίνησης και της δραστηριότητας. Η ημέρα χωρίστηκε σε τρία τετράγωνα: πρωί (06:00-12:00). απόγευμα (12:00-18:00); και το βράδυ (18:00-24:00).
Μετά την προσαρμογή για μεταβλητές όπως η ηλικία, το φύλο, η εθνικότητα και το συνολικό σωματικό λίπος, οι ερευνητές παρατήρησαν ότι η περισσότερη σωματική δραστηριότητα συσχετίστηκε τόσο με μειωμένη περιεκτικότητα σε ηπατικό λίπος όσο και με μειωμένη αντίσταση στην ινσουλίνη.
Βρέθηκε επίσης συσχέτιση μεταξύ της αντίστασης στην ινσουλίνη και του χρόνου της σωματικής άσκησης. Συγκεκριμένα, η γυμναστική το απόγευμα ή το βράδυ συνδέθηκε με μειωμένη αντίσταση στην ινσουλίνη, κατά 18% και 25% αντίστοιχα, σε σύγκριση με ομοιόμορφη κατανομή της δραστηριότητας κατά τη διάρκεια της ημέρας, όπως κατά την πρωινή άσκηση.
Οι ερευνητές καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι η εκτέλεση των περισσότερων σωματικών δραστηριοτήτων το απόγευμα ή το βράδυ συσχετίστηκε με έως και 25% μειωμένη αντίσταση στην ινσουλίνη σε σύγκριση με ομοιόμορφη κατανομή. Αυτά τα αποτελέσματα υποδηλώνουν ότι ο χρόνος της σωματικής δραστηριότητας κατά τη διάρκεια της ημέρας είναι σχετικός με τα ευεργετικά αποτελέσματα της σωματικής δραστηριότητας στην ευαισθησία στην ισνουλίνη.
Ακολουθήστε το Cibum 
