Ακόμη και μια μέση πρόσληψη μη θρεπτικών γλυκαντικών μπορεί να επηρεάσει τα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος στο αίμα, λένε οι ερευνητές.
Τα ποτά διαίτης περιέχουν συχνά ένα μείγμα μη θρεπτικών γλυκαντικών που εισέρχονται επίσης στην κυκλοφορία του αίματος μετά την κατανάλωση. Όπως δείχνει μια νέα πιλοτική μελέτη, ακόμη και τα διαιτητικά επίπεδα πρόσληψης σακχαρίνης, ακεσουλφάμης-Κ και κυκλαμικού είναι αρκετά για να ρυθμίσουν τον ρυθμό αντιγραφής διαφόρων γονιδίων στα λευκά αιμοσφαίρια. «Τα δεδομένα μας υποδεικνύουν ότι αυτή η διαμόρφωση ευαισθητοποιεί τα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος», λέει ο Dietmar Krautwurst του Ινστιτούτου Leibniz για τη Βιολογία των Συστημάτων Τροφίμων στο Τεχνικό Πανεπιστήμιο του Μονάχου. Και προσθέτει: «Ομοίως, προτείνουν επίσης ότι οι υποδοχείς γεύσης μπορεί να λειτουργούν ως αισθητήρες γλυκαντικών του κυτταρικού ανοσοποιητικού συστήματος».
Τα μη θρεπτικά γλυκαντικά είναι γλυκαντικά που έχουν πολύ υψηλή γλυκαντική ισχύ αλλά συμβάλλουν ελάχιστα ή καθόλου στην ενεργειακή πρόσληψη. Παίζουν σημαντικό ρόλο όχι μόνο στις ΗΠΑ αλλά και στη Γερμανία – ειδικά μεταξύ των ανθρώπων που αγαπούν τα γλυκά αλλά θέλουν να μειώσουν τις θερμίδες και τη ζάχαρη.
Τα γλυκαντικά δεν επηρεάζουν μόνο τους γευστικούς κάλυκες
Ωστόσο, τα γλυκαντικά δεν επηρεάζουν μόνο τους γευστικούς κάλυκες στο στόμα. Πρόσφατες μελέτες δείχνουν ότι επηρεάζουν επίσης το ανθρώπινο ανοσοποιητικό σύστημα, αν και οι υποκείμενες μοριακές σχέσεις εξακολουθούν να είναι ελάχιστα κατανοητές. Προκειμένου να συμβάλει στη διευκρίνιση τους, η ομάδα του Dietmar Krautwurst συμμετείχε σε μια πιλοτική μελέτη με δέκα υγιή άτομα στο πλαίσιο συνεργασίας με το ZIEL – Institute for Food & Health στο Τεχνικό Πανεπιστήμιο του Μονάχου.
Στην αρχή της μελέτης, οι συμμετέχοντες έπρεπε να πιουν 10,7 ml διαλύματος γλυκαντικού ανά κιλό σωματικού τους βάρους. Το διάλυμα περιείχε ένα τυπικό μίγμα ροφήματος περίπου 76 mg σακχαρίνης, 228 mg κυκλαμικού και 53 mg ακεσουλφάμης-Κ ανά λίτρο. Σε άτομο 70 κιλών, αυτό είχε ως αποτέλεσμα τον όγκο κατανάλωσης περίπου 0,75 λίτρων. Οι ποσότητες σακχαρίνης, κυκλαμικού και ακεσουλφάμης Κ που καταναλώθηκαν αντιστοιχούσαν σε περίπου 16, 35 και 6 τοις εκατό, αντίστοιχα, της αποδεκτής ημερήσιας πρόσληψης γλυκαντικών σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Αρχή για την Ασφάλεια των Τροφίμων (EFSA).
Οι επόμενες αναλύσεις αίματος έδειξαν ότι τέσσερις ώρες μετά την κατανάλωση του διαλύματος δοκιμής, οι συγκεντρώσεις γλυκαντικών στο αίμα ήταν στο υψηλότερο επίπεδο. Η ομάδα λοιπόν ερεύνησε, αφενός, πώς οι μέγιστες συγκεντρώσεις των αντίστοιχων γλυκαντικών που προσδιορίστηκαν δρουν in vitro στα λευκά αιμοσφαίρια, τα οποία εξυπηρετούν την άμυνα των βακτηρίων. Από την άλλη πλευρά, η ομάδα ανέλυσε ex vivo ανοσοκύτταρα που ελήφθησαν από το αίμα των υποκειμένων της δοκιμής πριν και μετά την παρέμβαση.
Τα γλυκαντικά επηρεάζουν τη μεταγραφή διαφόρων γονιδίων
Τόσο in vitro όσο και in vivo , η χορήγηση γλυκαντικών αύξησε τον ρυθμό αντιγραφής των γονιδίων που περιέχουν το σχέδιο των υποδοχέων γεύσης που επίσης συνήθως ανταποκρίνονται στα γλυκαντικά στο στόμα. Επιπλέον, τα γλυκαντικά ρυθμίζουν το προφίλ αντιγραφής των γονιδίων που κωδικοποιούν ρυθμιστικές πρωτεΐνες του ανοσοποιητικού συστήματος. Σύμφωνα με την ομάδα, αυτό δεν οδηγεί απαραίτητα σε αλλοιωμένες λειτουργίες των κυττάρων. Παρόλα αυτά, περαιτέρω αποτελέσματα μελέτης πρότειναν ότι το διαμορφωμένο μεταγραφικό προφίλ μετατοπίζει τα κύτταρα σε μια κατάσταση που καθιστά τα απομονωμένα ανοσοκύτταρα πιο ευαίσθητα σε ένα βακτηριακό ερέθισμα παρουσία των τριών γλυκαντικών.
“Τα αποτελέσματά μας υποδηλώνουν ότι ακόμη και μια μέση πρόσληψη μη θρεπτικών γλυκαντικών μπορεί να επηρεάσει τα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος στο αίμα. Φυσικά, δεν μπορούμε να πούμε σε αυτό το στάδιο εάν αυτό είναι καλό ή κακό για την υγεία. Απαιτείται περαιτέρω έρευνα σχετικά με αυτό. Ωστόσο, μπορούμε συνάγουμε από τα αποτελέσματά μας την υπόθεση ότι οι υποδοχείς γεύσης χρησιμεύουν ως αισθητήρες για ερεθίσματα που σχετίζονται με τα τρόφιμα όχι μόνο στο στόμα, αλλά και στα κύτταρα του ανοσοποιητικού», εξηγεί ο Dietmar Krautwurst. Το Ινστιτούτο Leibniz στο Freising θα διερευνήσει περαιτέρω το θέμα.
Για να διαβάσετε ολόκληρη τη μελέτη πατήστε ΕΔΩ.
Πηγή: EurekAlert
Ακολουθήστε το Cibum 
