Βρετανική μελέτη αναφέρει συσχέτιση μεταξύ της φτώχειας και της αύξησης των τροφιμογενών ασθενειών.
Στη σημερινή κοινωνία θεωρείται αυτονόητο πως η ζωή και η ποιότητά της επηρεάζεται κυρίως από την κοινωνική τάξη του ανθρώπου, η οποία καθορίζεται από το πόση οικονομική δυνατότητα έχει κανείς. Μια αρκετά ενδιαφέρουσα μελέτη, η οποία διεξήχθη από την Υπηρεσία Ασφάλειας Υγείας του Ηνωμένου Βασιλείου (UKHSA) αποδεικνύει πως ακόμα και οι μολύνσεις που προκύπτουν από τροφιμογενή παθογόνα στην πραγματικότητα συσχετίζονται με το βιοτικό επίπεδο των πολιτών της χώρας, αλλά με διαφορετική συχνότητα σε κάθε τύπο.
Η μελέτη ανέλυσε τη συσχέτιση μεταξύ της κοινωνικοοικονομικής ένδειας και της συχνότητας με την οποία οι βρετανοί νοσούσαν από λοιμώδη εντερική νόσο (IID) και από ορισμένα παθογόνα που προσβάλλουν το γαστρεντερικό σύστημα.
Η λοιμώδης εντερική νόσος (IID) είναι μια λοίμωξη του γαστρεντερικού σωλήνα που προκαλεί γαστρεντερίτιδα. Οι περισσότεροι ασθενείς περνούν την πάθηση με ήπια συμπτώματα, αλλά παροτρύνονται να απομονώνονται από άλλους, μιας και η ασθένεια μπορεί να είναι ιδιαίτερα μεταδοτική και επικίνδυνη για ευπαθείς ομάδες. Ειδικά οι εργαζόμενοι στα τρόφιμα καλούνται να απέχουν από το χώρο εργασίας.
Για τη μελέτη εξετάστηκαν δεδομένα από το 2015 έως το 2018 για επιβεβαιωμένες εργαστηριακές λοιμώξεις από Salmonella, Campylobacter, Shigella, Giardia και νοροϊό.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα, στα νοικοκυριά με τα μεγαλύτερα επίπεδα κοινωνικής στέρησης, τα Campylobacter και Giardia μειώθηκαν, αλλά αυξήθηκε η συχνότητα εμφάνισης ορισμένων τύπων νοροϊού, της μη τυφοειδούς Salmonella, Salmonella typhi/paratyphi και Shigella.
Συνολικά υπήρχαν 314.381 ασθενείς που αναφέρθηκαν κατά τη διάρκεια της 4ετούς περιόδου μελέτης, εκ των οποίων 167.299 ήταν άνδρες και 59.827 ήταν παιδιά. Επιπλέον, οι 250.000 χονδρικά ζούσαν σε αστικές περιοχές.
Οι περισσότεροι ασθενείς (περίπου τα δύο τρίτα) ανέφεραν μολύνσεις με Campylobacter, 6% με Giardia και Cryptosporidium ο καθένας, 8% με νοροϊό και σαλμονέλα και 3% με Salmonella typhi/paratyphi και Shigella.
Στα νοικοκυριά που ανήκαν στα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα, σύμφωνα με τους ερευνητές, ήταν εμφανώς μεγαλύτερα τα ποσοστά μολύνσεων, ειδικά για την IID και τα παθογόνα που συνδέονται συχνά με τροφικές δηλητηριάσεις, συμπεριλαμβανομένων των Campylobacter και σαλμονέλα.
Οι ειδικοί σχολίασαν πως τα άτομα με χαμηλότερο εισόδημα τρώνε συχνά fast food και τρόφιμα χαμηλής ποιότητας ή όσοι ζουν σε αγροτικές περιοχές και έρχονται σε επαφή με ζώα έχουν αυξημένο κίνδυνο μόλυνσης από Campylobacter.
Για τα υδατογενή παθογόνα, όπως το Giardia, η συχνότητα εμφάνισης ήταν χαμηλότερη σε φτωχότερες και πιο οικονομικά κατώτερες περιοχές, ακόμη και μετά την καταγραφή των διαφορών της υπαίθρου και των πόλεων. Ακόμη, για τα μεταδιδόμενα από άτομο σε άτομο παθογόνα, όπως ο νοροϊός, Shigella και η Salmonella typhi/paratyphi, η συχνότητα εμφάνισης ήταν υψηλότερη σε αυτές τις περιοχές.
Τα ευρήματα δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό Epidemiology and Infection.
Ακολουθήστε το Cibum 
