Οι ΗΠΑ πωλούν σχεδόν 340.000 τόνους μανιταριών ετησίως , ενώ η Ευρωπαϊκή Ομάδα Καλλιεργητών Μανιταριών παρήγαγε 1.095.000 τόνους μανιταριών το 2020.
Παρά τα βήματα που έχουν γίνει στην αμερικανική παραγωγή μανιταριών, εξακολουθούν να υφίστανται θεμελιώδεις διαφορές μεταξύ των αγορών των ΗΠΑ και της Ευρώπης.
Ενώ τα πρώτα ευρωπαϊκά μανιτάρια καλλιεργήθηκαν το 1650 στη Γαλλία, τα πρώτα αμερικανικά το 1892 εμφανίστηκαν στις ΗΠΑ, σχεδόν 200 χρόνια αγρότερα. Αυτό συνεπάγεται και διαφορά στις τεχνικές στην καλλιέργεια των μανιταριών, μεταξύ των δύο ηπείρων. Ωστόσο, σταδιακά οι διαφορές γίνονται λιγότερες καθώς οι Αμερικανοί καλλιεργητές αναζητούν Agro-Projects και άλλους ευρωπαίους εταίρους για να βοηθήσουν στον εκσυγχρονισμό των μεθόδων τους.
Οι ΗΠΑ, σύμφωνα με στοιχεία της Εθνικής Γεωργικής Στατιστικής Υπηρεσίας του USDA, το 2022 έφτασε να παράγει έως και 500.000 τόνους, όπως αναφέρεται στο New Food Magazine. Η European Mushroom Growers Group (GEPC), της οποίας μέλη είναι 10 κράτη μέλη της ΕΕ, παρήγαγε 1.095.000 τόνους μανιταριών το 2020. Με βάση τις νέες εγκαταστάσεις στην Ευρώπη, που κατασκευάστηκαν με την ευγενική χορηγία του Πολωνού εργολάβου Agro-Projects, αυτοί οι όγκοι αυξάνονται συνεχώς: τρεις φάρμες έχουν ήδη εμφανιστεί στη Γαλλία, καθώς και κάποιες στην Πολωνία, τη Ρουμανία, τη Λευκορωσία και άλλες χώρες. Σύμφωνα με ευρωπαίους ειδικούς, η παραγωγή από τα μέλη της ΕΕ το 2022 προβλέπεται να είναι περίπου 1.160.200 τόνοι.
Γιατί, ωστόσο, έχουν ακόμα τόσο μεγάλες διαφορές στην παραγωγή μανιταριών οι 2 ήπειροι; Αρχικά, στις ΗΠΑ, λόγω του υψηλού κόστους των πρώτων υλών, των πηγών ενέργειας, του εργατικού δυναμικού, καθώς και της αυστηρής πολιτικής για τους πελάτες και του έντονου ανταγωνισμού τιμών μεταξύ των παραγωγών, τα περιθώρια είναι πολύ μικρά και η οικονομική διακοπή αφορά πολύ μεγάλη ποσότητα μανιταριών ανά τετραγωνικό μέτρο καλλιεργούμενης γης. Έτσι, ο μόνος τρόπος επιβίωσης είναι να καλλιεργηθούν περισσότερα μανιτάρια στην ίδια έκταση γης, διατηρώντας παράλληλα την ίδια ποιότητα. Η κύρια διαφορά μεταξύ της Ευρώπης και των ΗΠΑ είναι ότι το αμερικανικό σύστημα είναι προσανατολισμένο στην ποσότητα, ενώ το ευρωπαϊκό αντίστοιχό του είναι προσανατολισμένο στην ποιότητα, με χαρακτηριστικά παραδείγματα την Πολωνία και την Ολλανδία, τους μεγαλύτερους παραγωγούς της Ευρώπης.
Επίσης, στις ΗΠΑ, οι παραγωγοί πρόσφατα άρχισαν να αποκτούν ενδιαφέρον να κάνουν την παραγωγή τους πιο ανταγωνιστική. Για να το πετύχουν αυτό και να αυξήσουν, παράλληλα, και την ποιότητα, οι καλλιεργητές πρέπει σε πρώτη φάση να αλλάξουν από τη χρήση κομπόστ Φάσης 2 (όπου η ωοτοκία μανιταριών αποικίζει το κομπόστ στη φάρμα μανιταριών) στη χρήση κομπόστ Φάσης 3 (το οποίο προέρχεται από τη μάντρα κομποστοποίησης που έχει ήδη αποικιστεί πλήρως από ωοτοκία μανιταριών ), το οποίο δίνει υψηλότερες αποδόσεις και μειώνει τους κινδύνους ασθενειών. Αν και αυτός ο τύπος κομπόστ είναι πιο συνηθισμένος στην Ευρώπη, δυστυχώς, δεν είναι ευρέως διαθέσιμος στην αγορά των ΗΠΑ. Επίσης, πολλά παλαιότερα αγροκτήματα δεν μπορούν να το χρησιμοποιήσουν για τεχνολογικούς λόγους. Ωστόσο, παραμένει μια βιώσιμη επιλογή για ορισμένους επενδυτές. Σε δεύτερο χρόνο, οι δομές που χρησιμοποιούνται για την καλλιέργεια μανιταριών μπορεί να χρειαστεί να αλλάξουν για να εκσυγχρονιστούν
Πέρα από το κομπόστ και τις δομές, η βιομηχανία καλλιέργειας μανιταριών στις ΗΠΑ απαιτεί πολλές άλλες αλλαγές, συμπεριλαμβανομένης της εφαρμογής πιο αποτελεσματικών συστημάτων ψύξης, κλιματισμού και αντικατάστασης των ξύλινων ράφιων με πιο σταθερά χαλύβδινα, τα οποία θα παρείχαν τη δυνατότητα συλλογής μανιταριών χρησιμοποιώντας σύγχρονα φορτηγά συλλογής αντί για βαριές, χειροκίνητα μετακινούμενες, μερικές φορές μη ασφαλείς πλατφόρμες συλλογής. Άλλα ζητήματα αφορούν την εφαρμογή μηχανημάτων για το γέμισμα και το άδειασμα των χώρων καλλιέργειας, εναλλαγές στα συστήματα ποτίσματος από χειροκίνητες σε πιο αυτόματες λύσεις, εξοικονομώντας έτσι νερό και κόστος εργασίας. Η εφαρμογή νέων λύσεων είναι ζωτικής σημασίας για την αμερικανική βιομηχανία μανιταριών, η οποία υποφέρει από έλλειψη εργαζομένων στις φάρμες, ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο κλάδος.
Συμπερασματικά, η αμερικανική βιομηχανία μανιταριών είναι ακόμα πολύ πίσω από την ευρωπαϊκή και πολλοί παραγωγοί αναζητούν την βοήθεια των Ευρωπαίων για να εκσυγχρονιστούν.
Ακολουθήστε το Cibum 
