Γνωρίζατε ότι είναι 4 φορές πιο πιθανό να πεθάνει κάποιος από αυτόματο πωλητή παρά από καρχαρία;
Σε ένα παλαιότερο δημοσίευμα του TheGuardian, αναφέρονται πέντε πράγματα που είναι πιο πιθανό να σκοτώσουν, από έναν καρχαρία. Εκτός από τους κεραυνούς, το δάγκωμα φιδιού και τον πνιγμό στο μπάνιο, ακολούθησαν δυο ακόμη λιγότερο συνηθισμένα: To γεγονός του να είσαι αριστερόχειρας και τα μηχανήματα αυτόματης πώλησης. Ναι καλά διαβάσατε, πεθαίνουν περίπου 2.500 αριστερόχειρες το χρόνο από τη χρήση προϊόντων που είναι φτιαγμένα για δεξιόχειρες, ωστόσο εδώ θα επικεντρωθούμε στους θανάτους που έχουν προκληθεί από αυτόματους πωλητές.
Εκτός λοιπόν από το παρόν δημοσίευμα, ανακάλυψα πως υπάρχουν δεκάδες άλλα που συγκρίνουν τους θανάτους από καρχαρία με τους θανάτους που προκαλούνται ετησίως από αυτόματους πωλητές. Η αναλογία δείχνει πως είναι 4 φορές πιο πιθανό να πεθάνει κάποιος από αυτόματο πωλητή, παρά από καρχαρία, αφού υπολογίζεται πως τα μηχανήματα αυτά ευθύνονται για 15 θανάτους κάθε χρόνο.
Υπολογίζεται μάλιστα πως δύο άνθρωποι συνθλίβονται μέχρι θανάτου κάθε χρόνο μόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες προσπαθώντας να γείρουν ελαττωματικά μηχανήματα αυτόματης πώλησης ή να αποκομίσουν δωρεάν προϊόντα. Έκθεση του 1995 από την Επιτροπή Ασφάλειας Καταναλωτικών Προϊόντων των ΗΠΑ (CPSC) αποκάλυψε ότι από το 1978 τουλάχιστον 37 άνθρωποι είχαν σκοτωθεί λικνίζοντας ή γέρνοντας ένα ελαττωματικό μηχάνημα αυτόματης πώλησης, αριθμός θανάτων 2,18 ετησίως. Το μέσο ετήσιο ποσοστό θνησιμότητας αυξήθηκε σε τέσσερις μεταξύ 2002 και 2015, σύμφωνα με μεταγενέστερη έκθεση. Έτσι πολλοί κατασκευαστές μηχανημάτων αυτόματης πώλησης ξεκίνησαν μια εθελοντική εκστρατεία προειδοποιήσεων ότι το κούνημα ή η κλίση των μηχανών θα μπορούσε να προκαλέσει σοβαρό τραυματισμό ή θάνατο Έκτοτε ξεκίνησαν να τοποθετούνται προειδοποιητικές ετικέτες σε όλα τα μηχανήματα, όπως για παράδειγμα, “Προσοχή! Μην κουνάτε ή γέρνετε. Το μηχάνημα μπορεί να πέσει και να προκαλέσει σοβαρό τραυματισμό ή θάνατο. Το μηχάνημα αυτόματης πώλησης δεν θα διανέμει δωρεάν προϊόν”. Άλλες ετικέτες έχουν παρόμοιες προειδοποιήσεις, με γραφικά που δείχνουν ότι τα μηχανήματα μπορούν να ανατραπούν.
Όσο οι αυτόματοι πωλητές επεκτείνονται στο εμπόριο, τόσο πιο πιθανό είναι οι θάνατοι αυτοί να πολλαπλασιαστούν. Υπολογίζεται πως η Βρετανία διαθέτει 420.000 μηχανήματα αυτόματης πώλησης, ενώ η Ιαπωνία 5.000.000, αφού αποτελεί τη ναυαρχίδα του. Εκτός από ποτά, διανέμονται συνήθως σνακ, ζωοτροφές, φρέσκα αυγά, μπαταρίες, ομπρέλες, συνθέσεις με λουλούδια, ενώ πιο ασυνήθιστα, βρώσιμα έντομα, σαλιγκάρια, κρέας φαλαινών και αρκούδας κ.α. Στη Γερμανία, τα μηχανήματα αυτόματης πώλησης προσφέρουν έως και τέσσερις ποικιλίες λουκάνικων και συνοδευτικά πιάτα, ενώ η τάση για ευφάνταστες χρήσεις μηχανών αυτόματης πώλησης εξαπλώνεται.
Η Penguin Books εγκατέστησε πρόσφατα ένα μηχάνημα αυτόματης πώλησης βιβλίων στο σιδηροδρομικό σταθμό Exeter St Davids, στη Βρετανία, μια καινοτομία που έχει αποδειχθεί τόσο επιτυχημένη που πραγματοποίησαν δημόσια διαβούλευση για να καθορίσουν πού θα εγκαταστήσουν το επόμενο. Είναι μια επανάληψη μιας ιδέας που δημιούργησε ο ιδρυτής τους Allen Lane, ο οποίος προσπάθησε να αυξήσει τη διαθεσιμότητα των χαρτόδετων βιβλίων του εγκαθιστώντας τον Penguin cubator, έναν αυτόματο πωλητή, έξω από ένα βιβλιοπωλείο στο 66, Charing Cross Road το 1937.
Από τη δημιουργία του πρώτου αυτόματου πωλητή
Ωστόσο αξίζει να αναφέρουμε πως τα μηχανήματα αυτόματης πώλησης δεν είναι τωρινή εφεύρεση, και με το “τωρινή” εννοούμε των τελευταίων 100 χρόνων, αντιθέτως χρονολογούνται πολύ πιο πίσω. Το πρώτο τεκμηριωμένο μηχάνημα αυτόματης πώλησης δημιουργήθηκε τον 1ο αιώνα μ.Χ. από τον Ήρωνα της Αλεξάνδρειας, γνωστός για την εφεύρεση της ατμομηχανής. Δημιούργησε λοιπόν το αυτόματο σπονδείο με κερματοδέκτη, που τοποθετούνταν έξω από ναούς και επέτρεπε τη λήψη αγιασμού από τους πιστούς με τη ρίψη ενός νομίσματος σε αγγείο. Ο προσκυνητής έβαζε ένα νόμισμα σε μια σχισμή στο πάνω μέρος της μηχανής, η οποία έπεφτε σε μεταλλικό μοχλό, λειτουργώντας σαν δοκός ισορροπίας. Στο άλλο άκρο της δοκού υπήρχε ένα κομμάτι σπάγκου συνδεδεμένο σε ένα βύσμα που σταματούσε ένα δοχείο γεμάτο με αγιασμό. Το βάρος του κέρματος προκάλεσε την κλίση της δοκού, ανασηκώνοντας το βύσμα και διοχετεύοντας υγρό έως ότου το κέρμα έπεσε από τη δοκό, οπότε το βύσμα θα αντικατασταθεί. Αυτή η έξυπνη συσκευή εξασφάλιζε ότι όλοι λάμβαναν το μερίδιο του νερού που τους αναλογεί.
Από τον 17ο έως τουλάχιστον τον 19ο αιώνα, μια μορφή φορητής συσκευής διανομής καπνού φτιαγμένη από ορείχαλκο ήταν τοποθετημένη στις αγγλικες ταβέρνες. Διέθετε μια σχισμή για να δέχεται το νόμισμα και ένα έμβολο που, μόλις αυτό έπεφτε, άνοιγε ένα διαμέρισμα καπνού. Σε αντίθεση με τον διανομέα νερού της Ήρωνα, το μηχάνημα δεν απελευθέρωσε μια ακριβή ποσότητα καπνού, αντίθετα βασιζόταν στην τιμή του πελάτη να πάρει μόνο μια πίπα και να κλείσει την πόρτα του δοχείου πριν το περάσει στον επόμενο καπνιστή.
Μια ποινή φυλάκισης έξι ετών για διανομή βλάσφημου υλικού, όπως το The Age of Reason (1794) του Thomas Paine, οδήγησε τον βιβλιοπώλη Richard Carlile να σκεφτεί πώς θα μπορούσε να αυτοματοποιήσει την πώληση τέτοιων βιβλίων. Η λύση του, που αναπτύχθηκε το 1822, ήταν ένα μηχάνημα που επέτρεπε στον αγοραστή να γυρίσει ένα καντράν για να επιλέξει την έκδοση που ήθελε, να καταθέσει τα χρήματά του και το βιβλίο ή το περιοδικό θα έπεφτε μπροστά του. Είτε αυτό ήταν ένα Η αυτοματοποιημένη διαδικασία είναι ασαφής, αλλά παρά την εφευρετικότητα του Καρλάιλ, η σύζυγός του και οι υπάλληλοί του εξακολουθούσαν να παρενοχλούνται και να διώκονται από τις αρχές.
Το 1867 ο Simeon Denham από το Wakefield έλαβε δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για μια «Αυτοενεργή Μηχανή για την Παράδοση Γραμματόσημων Αποδείξεων Ταχυδρομικών Αποδείξεων», την πρώτη πλήρως αυτόματη συσκευή πώλησης. Μόλις εισαγόταν μια δεκάρα στην υποδοχή, το μηχάνημα έκοβε ένα γραμματόσημο από μια λωρίδα που κρατούσε μέσα και το έστελνε στον πελάτη που περίμενε. Αυτή η μάλλον ακατέργαστη συσκευή φαίνεται να υποσχέθηκε περισσότερα από όσα προσέφερε και ξεχάστηκε γρήγορα.
Το 1883, ο Percival Everitt κατοχύρωσε με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας τον πρώτο εμπορικά επιτυχημένο διανομέα καρτ ποστάλ. Μόλις βελτιώθηκε ο σχεδιασμός δύο χρόνια αργότερα, το μηχάνημα του Everitt έγινε σύντομα κοινό χαρακτηριστικό στους σιδηροδρόμους σταθμούς και ταχυδρομεία, που προσφέρουν φακέλους, σημειωματάρια και γραμματόσημα για ένα νόμισμα του βασιλείου. Ήταν τέτοια η ζήτηση για μηχανήματα αυτόματης πώλησης που η πρώτη εταιρεία που ασχολήθηκε ειδικά με την εγκατάσταση και τη συντήρησή τους, η Sweetmeat Automatic Delivery Company, δημιουργήθηκε στην Αγγλία το 1887.
Περίπου την ίδια εποχή η Railway Automatic Electric Light Syndicate Ltd, που ιδρύθηκε από τους Dixon Davies και John Tourtel, κατοχύρωσε με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας μια λάμπα ανάγνωσης που λειτουργεί με κέρματα για χρήση σε τρένα. Αντλώντας ενέργεια από τις μπαταρίες, πρόσφερε σε έναν ταξιδιώτη τριάντα λεπτά φως για μια δεκάρα. Ούτε αυτό ωστόσο έκανε εμπορική επιτυχία.
Τα συσκευασμένα τρόφιμα άρχισαν να διανέμονται από μηχανήματα αυτόματης πώλησης τη δεκαετία του 1890, ο γερμανικός κατασκευαστής σοκολάτας, Stollwerck, πουλούσε τα προϊόντα του από περίπου 15.000 μηχανές μέχρι το 1893. Έπειτα επέκτειναν τη γκάμα των προϊόντων τους για να συμπεριλάβουν τσιγάρα, σπίρτα, τσίχλες και προϊόντα σαπουνιού.
Στην Αμερική, ο Minneapolitan W H Fruen κατοχύρωσε με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας τη συσκευή του «Automatic Drawing (of liquids) Device το 1884, η οποία διένειμε υγρό με τρόπο παρόμοιο με αυτό που ανέπτυξε ο Ήρωνας σχεδόν δύο χιλιετίες νωρίτερα. Ωστόσο δεν στφθηκε από επιτυχία και η Αμερική χρειάστηκε να περιμένει άλλα τέσσερα χρόνια προτού η Thomas Adams Gum Company αναπτύξει το πρώτο πρακτικό μηχάνημα αυτόματης πώλησης της χώρας, πουλώντας τις τσίχλες Tutti-Frutti, που βρίσκεται σε μια πλατφόρμα του μετρό της Νέας Υόρκης.
https://www.theguardian.com/theguardian/2010/dec/07/things-likely-kill-than-shark
https://slate.com/technology/2022/07/sharks-vending-machines-death.html
Ακολουθήστε το Cibum 
