Επιστημονική μελέτη δίνει απάντηση για τον λόγο που αποφασίζουμε να φάμε την πρώτη μπουκιά φαγητό.
Σε μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Molecular Psychiatry στις 4 Ιουλίου 2024, η ομάδα επιστημόνων έθεσε ως στόχο την επιλεκτική χειραγώγηση μιας ομάδας κυττάρων του PSTN που αυξάνουν τη δραστηριότητά τους κατά τη διάρκεια περιόδων αδηφαγίας.
Άλλοι επιστήμονες έχουν παρατηρήσει ότι πολλά κύτταρα PSTN ενεργοποιούνται μετά από ένα μεγάλο γεύμα, αλλά η ομάδα αναρωτήθηκε πώς αυτά τα κύτταρα θα μπορούσαν να επηρεάσουν την όρεξη.
«Στη μελέτη μας, χρησιμοποιήσαμε μια τεχνική που μας επέτρεψε να ενεργοποιήσουμε τα κύτταρα στον εγκέφαλο των ποντικών που ενεργοποιούνται από μια συγκεκριμένη εμπειρία – σε αυτή την περίπτωση, την αδηφαγία», ανέφερε ο Jeff Dunning, PhD, επιτελικός επιστήμονας στο Scripps Research και πρώτος συγγραφέας της νέας δημοσίευσης. «Μόλις συλλάβουμε αυτό το σύνολο των κυττάρων PSTN, μπορούμε να τα ενεργοποιήσουμε σαν διακόπτη φωτός και να παρακολουθήσουμε τι συμβαίνει με το φαγητό και το ποτό των ζώων».
Η ερευνητική ομάδα διαπίστωσε ότι το σύνολο των κυττάρων που είναι ευαίσθητα στην αδηφαγία ήταν ικανά να αλλάξουν δραστικά τη συμπεριφορά των ποντικών. Τα πεινασμένα ποντίκια κανονικά αρχίζουν να καταβροχθίζουν το φαγητό γρήγορα μόλις αυτό γίνει διαθέσιμο σε αυτά. Όταν όμως οι ερευνητές ενεργοποίησαν αυτό το σύνολο των κυττάρων PSTN, τα ποντίκια άρχισαν πολύ πιο αργά να τρώνε και, παραδόξως, πολύ πιο γρήγορα να πίνουν νερό.
«Τα αποτελέσματά μας μάς λένε ότι αυτή η συγκεκριμένη ομάδα κυττάρων PSTN καθοδηγεί τα πρώτα στάδια της λήψης αποφάσεων με γνώμονα την πείνα, πριν από την πραγματική κατανάλωση φαγητού», υποστηρίζει ο Dunning. «Η επίδραση στην κατανάλωση νερού είναι κάπως αντιφατική, αλλά μπορεί να σχετίζεται με την prandial δίψα – το φαινόμενο κατά το οποίο η δίψα διεγείρεται μόλις αρχίσουμε να τρώμε».
Χειριζόμενοι ακόμη μικρότερα σύνολα κυττάρων εντός του PSTN, η ομάδα κατέληξε στο να διαχωρίσει ακριβώς ποιες ομάδες κυττάρων ήταν υπεύθυνες για την καθυστερημένη κατανάλωση φαγητού και την επιταχυνόμενη κατανάλωση νερού. Ανακάλυψαν επίσης ότι μια άλλη ομάδα κυττάρων του PSTN οδηγεί σε ένα διαφορετικό αποτέλεσμα, προτρέποντας τα ποντίκια να τρώνε περισσότερες γλυκές τροφές.
«Συνολικά, τα αποτελέσματα αυτά αποκαλύπτουν ότι οι νευρώνες του PSTN ασκούν έναν πολύπλοκο συνδυασμό λειτουργιών», επισημαίνει η επικεφαλής συγγραφέας Candice Contet, PhD, αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Τμήμα Μοριακής Ιατρικής στο Scripps Research. «Αρκετές μελέτες είχαν δείξει προηγουμένως ότι η δραστηριότητα του PSTN μπορεί να περιορίσει την ποσότητα της τροφής που καταναλώνεται, αλλά το γεγονός ότι ορισμένοι νευρώνες του PSTN ελέγχουν την έναρξη της σίτισης ή της κατανάλωσης, ή ακόμη και την προώθηση της κατανάλωσης τροφικών “λιχουδιών”, είναι εντελώς νέο».
Οι Contet, Dunning και οι συνεργάτες τους πιστεύουν ότι τα ευρήματά τους μπορεί να έχουν σημασία για τις διατροφικές διαταραχές, όπου οι άνθρωποι έχουν είτε υπερβολικό είτε όχι αρκετό έλεγχο στην έναρξη της σίτισης – την απόφαση να υποκύψουν στην πρώτη μπουκιά ή να περιμένουν περισσότερο. Πέρα από το φαγητό και το νερό, παρόμοιοι μηχανισμοί μπορεί να παίζουν ρόλο και στην απώλεια ελέγχου της κατανάλωσης ανταμείβοντας ουσιών, όπως τα ναρκωτικά κατάχρησης, κάτι που η ομάδα διερευνά επί του παρόντος.
Ακολουθήστε το Cibum 
