Κι όμως υπάρχει εναλλακτική λύση.
Η κατάργηση των ημερομηνιών λήξης στις συσκευασίες των τροφίμων θα εξοικονομούσε δισεκατομμύρια ετησίως, περιορίζοντας τη σπατάλη τροφίμων και σταματώντας τα κρούσματα τροφικών δηλητηριάσεων.
Η «έξυπνη συσκευασία» θα σηματοδοτούσε στους καταναλωτές πότε τα τρόφιμα έχουν πράγματι λήξει. Μια προειδοποιητική πινακίδα στη συσκευασία θα εμφανιζόταν όταν η συσκευασία εντόπιζε τα σημάδια βακτηρίων τροφικής δηλητηρίασης, αποτρέποντας τους καταναλωτές να πετάξουν φαγώσιμα τρόφιμα.
Η μετάβαση σε έξυπνες συσκευασίες θα κόστιζε μόλις λίγα λεπτά του Ευρώ ανά συσκευασία, αλλά θα είχε τεράστιες επιπτώσεις στη σπατάλη τροφίμων, η οποία σήμερα κοστίζει στον κόσμο περίπου 1 τρισ. δολάρια ετησίως, με τα νοικοκυριά να σπαταλούν ένα δισεκατομμύριο γεύματα την ημέρα το 2022, σύμφωνα με το Περιβαλλοντικό Πρόγραμμα του ΟΗΕ (UNEP).
Η τρέχουσα πρακτική της σήμανσης των φρέσκων τροφίμων με ημερομηνία λήξης ή «ανάλωση πριν» είναι αυθαίρετη και οι ημερομηνίες είναι πολύ συντηρητικές, σύμφωνα με ερευνητές, προκαλώντας συχνά την απόρριψη απολύτως ασφαλών τροφίμων. Αυτό επιβάλλει τεράστιο κόστος που ήδη πληρώνουν οι παραγωγοί και οι καταναλωτές, είτε άμεσα είτε έμμεσα.
Πώς θα λειτουργούσε η «έξυπνη συσκευασία»;
Οι ερευνητές από το Πανεπιστήμιο McMaster του Καναδά έχουν εφεύρει πολλαπλούς διαφορετικούς τρόπους για την ανίχνευση αλλοιωμένων τροφίμων, συμπεριλαμβανομένου του Sentinel Wrap: Πλαστικό περιτύλιγμα που μπορεί να ανιχνεύει και να σηματοδοτεί ορατά όταν το περιεχόμενο, όπως το κρέας, ή τυρί έχει χαλάσει.
Οι τεχνολογίες παρακολούθησης είναι κατασκευασμένες για να διαβάζουν βιοχημικά σήματα από κοινούς ένοχους για την αλλοίωση, όπως η λιστέρια, η σαλμονέλα και η E.coli, χρησιμοποιώντας εύκολα προσαρμόσιμες πλατφόρμες.
Οι ερευνητές έχουν, επίσης, εφεύρει ένα ψεκαστικό, ασφαλές για τα τρόφιμα τζελ που αποτελείται από ωφέλιμους, οργανικούς βακτηριοφάγους, το οποίο εξαλείφει τα επιβλαβή βακτήρια που προκαλούν μόλυνση των τροφίμων.
Ποια θα ήταν τα οφέλη;
Η έξυπνη συσκευασία όχι μόνο θα μείωνε δραματικά τα απόβλητα τροφίμων, αλλά και θα μείωνε το κόστος που συνδέεται με τις επιδημίες τροφικής δηλητηρίασης.
Αλλά οι εταιρείες τροφίμων είναι μέχρι στιγμής απρόθυμες να χρησιμοποιήσουν την τεχνολογία λόγω του αρχικού κόστους.
Ο συγγραφέας Tohid Didar, βιοϊατρικός μηχανικός και επιχειρηματίας, δήλωσε: «Από τη μία πλευρά, οι άνθρωποι θέλουν να έχουν ασφαλή τρόφιμα, από την άλλη, δεν θέλουν να πληρώνουν περισσότερα για το φαγητό τους, επειδή οι τιμές είναι ήδη υψηλές και φαίνεται ότι θα ανεβαίνουν μόνο υψηλότερα. Είμαστε πρόθυμοι να ευαισθητοποιήσουμε τον κόσμο σχετικά με τις προκλήσεις που υπάρχουν και να ξεκινήσουμε μια συζήτηση μεταξύ ερευνητών, φορέων χάραξης πολιτικής, εταιρειών και καταναλωτών που συνεργάζονται για να βρουν λύσεις για τέτοιες προκλήσεις».
Από πού προήλθαν οι «ημερομηνίες λήξης»;
Η έννοια είναι σχετικά νέα, αφού εισήχθη από την Marks and Spencer το 1973 ως ημερομηνία λήξης, συνοδευόμενη από τηλεοπτική διαφήμιση με πρωταγωνίστρια την Twiggy. Στη δεκαετία του 1980, η ημερομηνία αυτή εξελίχθηκε σε «ανάλωση πριν» και «ανάλωση μέχρι».
Γεγονός είναι πως η οριστική κατάργηση των ημερομηνιών λήξης σε προϊόντα, κυρίως σε γαλακτοκομικά, έχει ήδη ξεκινήσει στο Ηνωμένο Βασίλειο, καθώς τόσο η Tesco για το γιαούρτι, όσο και οι Marks&Spencer και Sainsbury’s για το γάλα έχουν αντικαταστήσει την προηγούμενη αναγραφόμενη ετικέτα με το «καλύτερα πριν από».
Σήμερα, οι έμποροι λιανικής πώλησης συμβουλεύονται να χρησιμοποιούν τις ημερομηνίες λήξης μόνο όταν υπάρχει συγκεκριμένος κίνδυνος για την ασφάλεια των τροφίμων.
Ακολουθήστε το Cibum 
