Εντείνεται η ανησυχία για την πιθανή επίδρασή των μικροπλαστικών στην ανθρώπινη αναπαραγωγική υγεία.
Σε μια νεα μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Toxicological Sciences, μια ομάδα με επικεφαλής τον Xiaozhong “John” Yu, MD, PhD, MPH, καθηγητή στο Κολέγιο Νοσηλευτικής του πανεπιστημίου του Νέου Μεξικού (UNM), ανέφερε ότι βρήκε 12 τύπους μικροπλαστικών σε 47 όρχεις σκύλων και 23 ανθρώπινους.
«Η μελέτη αποκάλυψε την παρουσία μικροπλαστικών σε όλους τους όρχεις ανθρώπων και σκύλων», δήλωσε ο Yu. Η ομάδα μπόρεσε επίσης να ποσοτικοποιήσει το πλήθος των μικροπλαστικών στα δείγματα ιστών χρησιμοποιώντας μια νέα αναλυτική μέθοδο που αποκάλυψε συσχετισμούς μεταξύ ορισμένων τύπων πλαστικών και μειωμένου αριθμού σπερματοζωαρίων στα δείγματα σκύλων.
Η μεθοδολογία της μελέτης
Ο Yu, ο οποίος μελετά τις επιπτώσεις διαφόρων περιβαλλοντικών παραγόντων στο ανθρώπινο αναπαραγωγικό σύστημα, δήλωσε ότι τα βαρέα μέταλλα, τα φυτοφάρμακα και οι χημικές ουσίες που προκαλούν ενδοκρινικές διαταραχές έχουν όλα ενοχοποιηθεί για την παγκόσμια μείωση του αριθμού και της ποιότητας του σπέρματος τα τελευταία χρόνια. Μια συζήτηση με τον συνάδελφό του, Matthew Campen, καθηγητή στο Κολέγιο Φαρμακευτικής του UNM, ο οποίος έχει τεκμηριώσει την παρουσία μικροπλαστικών στον ανθρώπινο πλακούντα, τον οδήγησε να αναρωτηθεί μήπως κάτι άλλο μπορεί να παίζει ρόλο.
Όπως ανέφερε: «Έχετε σκεφτεί γιατί υπάρχει αυτή η μείωση (στο αναπαραγωγικό δυναμικό) πρόσφατα; Πρέπει να υπάρχει κάτι νέο». Αυτό οδήγησε τον Yu να σχεδιάσει τη μελέτη χρησιμοποιώντας την ίδια πειραματική μέθοδο που είχε χρησιμοποιήσει το εργαστήριο του Campen στην έρευνα για τον πλακούντα.
Η ομάδα του έλαβε ανώνυμο ανθρώπινο ιστό από το Γραφείο Ιατρικών Ερευνών του Νέου Μεξικού, το οποίο συλλέγει ιστό κατά τη διάρκεια αυτοψιών και τον αποθηκεύει για επτά χρόνια πριν τον απορρίψει. Ο ιστός των σκύλων προήλθε από καταφύγια ζώων της πόλης του Αλμπουκέρκι και ιδιωτικές κτηνιατρικές κλινικές που πραγματοποιούν επεμβάσεις στειρώσεων.
Τα ευρήματα της μελέτης
Στους σκύλους, η μέση συγκέντρωση μικροπλαστικών στον ιστό των όρχεων ήταν 122,63 μικρογραμμάρια ανά γραμμάριο ιστού (ένα μικρογραμμάριο είναι το εκατομμυριοστό του γραμμαρίου). Στον ανθρώπινο ιστό η μέση συγκέντρωση ήταν 329,44 μικρογραμμάρια ανά γραμμάριο, σχεδόν τρεις φορές υψηλότερη από ό,τι στους σκύλους και σημαντικά υψηλότερη από τη μέση συγκέντρωση που βρήκε ο Campen στον ιστό του πλακούντα.
«Στην αρχή, αμφέβαλλα αν τα μικροπλαστικά θα μπορούσαν να διεισδύσουν στο αναπαραγωγικό σύστημα», δήλωσε ο Yu. «Όταν έλαβα για πρώτη φορά τα αποτελέσματα για τους σκύλους εξεπλάγην. Έμεινα ακόμη πιο έκπληκτος όταν έλαβα τα αποτελέσματα για τους ανθρώπους».
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το πιο διαδεδομένο πολυμερές τόσο στους ανθρώπινους όσο και στους ιστούς των σκύλων ήταν το πολυαιθυλένιο (ΡΕ), το οποίο χρησιμοποιείται για την κατασκευή πλαστικών σακουλών και μπουκαλιών. Στους σκύλους αυτό ακολουθούσε το PVC, το οποίο χρησιμοποιείται στις βιομηχανικές, δημοτικές και οικιακές υδραυλικές εγκαταστάσεις και σε πολλές άλλες εφαρμογές.
Η ομάδα μπόρεσε να μετρήσει το σπέρμα στα δείγματα των σκύλων (αλλά όχι στα ανθρώπινα, τα οποία είχαν συντηρηθεί χημικά) και διαπίστωσε ότι τα υψηλότερα επίπεδα PVC στον ιστό συσχετίζονταν με χαμηλότερο αριθμό σπερματοζωαρίων. Ωστόσο, δεν υπήρξε συσχέτιση με τη συγκέντρωση PE στους ιστούς.
Η μελέτη συνέκρινε τον ανθρώπινο και τον κυνοειδή ιστό για διάφορους λόγους, καθώς ένας είναι ότι οι σκύλοι ζουν μαζί με τους ανθρώπους και μοιράζονται το περιβάλλον τους. Επίσης, μοιράζονται ορισμένα βιολογικά χαρακτηριστικά.
«Σε σύγκριση με τους αρουραίους και άλλα ζώα, οι σκύλοι είναι πιο κοντά στον άνθρωπο», δήλωσε ο Yu. «Φυσικά, η σπερματογένεσή τους είναι πιο κοντά στους ανθρώπους και η συγκέντρωση έχει μεγαλύτερη ομοιότητα με αυτούς». Ο αριθμός των σπερματοζωαρίων των σκύλων φαίνεται επίσης να μειώνεται, πρόσθεσε. «Πιστεύουμε ότι οι σκύλοι και οι άνθρωποι μοιράζονται κοινούς περιβαλλοντικούς παράγοντες που συμβάλλουν στη μείωσή τους».
Πως τα μικροπλαστικά εισέρχονται στους οργανισμούς;
Τα μικροπλαστικά προκύπτουν όταν το πλαστικό εκτίθεται στην υπεριώδη ακτινοβολία του ηλιακού φωτός και αποσυντίθεται στις χωματερές. Μπορεί να παρασυρθούν από τον άνεμο ή να μεταφερθούν σε κοντινές υδάτινες οδούς, και ορισμένα κομμάτια είναι τόσο μικρά που μετριούνται σε νανόμετρα (ένα δισεκατομμυριοστό του μέτρου). Είναι πλέον πανταχού παρόντα στο περιβάλλον, καθώς η παγκόσμια χρήση πλαστικών συνεχίζει να αυξάνεται. Ο Yu σημείωσε ότι ο μέσος όρος ηλικίας των ανδρών στα δείγματα αυτοψίας της μελέτης ήταν 35 ετών, πράγμα που σημαίνει ότι η έκθεσή τους στα πλαστικά άρχισε πριν από δεκαετίες, όταν κυκλοφορούσε λιγότερο πλαστικό. «Ο αντίκτυπος στη νεότερη γενιά μπορεί να είναι πιο ανησυχητικός, τώρα που υπάρχει περισσότερο πλαστικό από ποτέ στο περιβάλλον», είπε.
Τα ευρήματα δείχνουν το δρόμο για πρόσθετη έρευνα για να κατανοήσουμε πώς τα μικροπλαστικά μπορεί να επηρεάσουν την παραγωγή σπέρματος στους όρχεις. «Έχουμε πολλούς άγνωστους. Πρέπει να εξετάσουμε πραγματικά ποιες είναι οι πιθανές μακροπρόθεσμες επιπτώσεις. Είναι τα μικροπλαστικά ένας από τους παράγοντες που συμβάλλουν σε αυτή τη μείωση;» αναρωτιέται ο καθηγητής.
Κατά τη διάδοση των ευρημάτων του, ο Yu δεν θέλει να πανικοβληθεί κανείς. «Δεν επιθυμούμε να τρομάξουμε τον κόσμο», δήλωσε. «Θέλουμε να παραθέσουμε επιστημονικά τα δεδομένα και να ενημερώσουμε τους ανθρώπους να γνωρίζουν ότι υπάρχουν πολλά μικροπλαστικά. Μπορούμε να κάνουμε τις δικές μας επιλογές για να αποφύγουμε καλύτερα την έκθεση, να αλλάξουμε τον τρόπο ζωής μας και να αλλάξουμε τη συμπεριφορά μας».
Ακολουθήστε το Cibum 
