Τα διαθέσιμα στοιχεία υποδεικνύουν ότι τα αναψυκτικά με γλυκαντικά δεν έχουν οξείες μεταβολικές και ενδοκρινικές επιδράσεις και έχουν παρόμοιες επιδράσεις με την κατανάλωση νερού.
Η αντικατάσταση των ζαχαρούχων αναψυκτικών και ροφημάτων (SSB) με μη θρεπτικά (χωρίς θερμίδες) ροφήματα που περιέχουν γλυκαντικά (NNS) παρέχει ένα βιώσιμο μέσο για τον περιορισμό των υπερβολικών θερμίδων και πιθανώς την αποφυγή επιπλοκών που σχετίζονται με την αύξηση βάρους.
Παρά τις εγκρίσεις ασφαλείας από μεγάλους υγειονομικούς και ρυθμιστικούς φορείς στοιχεία από προοπτικές μελέτες κοόρτης υποδηλώνουν ότι πολλά από αυτά τα NNS μπορεί να αυξήσουν τον κίνδυνο καρδιομεταβολικών ασθενειών. Μεγάλο μέρος της προσοχής στην εξήγηση τέτοιων επιδράσεων στην υγεία έχει επικεντρωθεί στις οξείες μεταβολικές και ενδοκρινικές αποκρίσεις στα NNS. Μερικοί έχουν προτείνει ότι το NNS δρα στους εντερικούς υποδοχείς γλυκιάς γεύσης οδηγώντας σε μειωμένη μεταγευματική απελευθέρωση του πεπτιδίου 1 (GLP-1) και της ινσουλίνης που μοιάζει με γλυκαγόνη. Άλλοι έχουν προτείνει ότι το NNS προκαλεί δυσανεξία στη γλυκόζη και βλάπτει τη μεταβολική ευαισθησία στους υδατάνθρακες. Τέτοιες ανησυχίες σχετικά με το NNS συχνά βασίζονται σε μελέτες που αποδίδουν αποτελέσματα μεμονωμένων NNS σε ολόκληρη την κατηγορία, παρά το γεγονός ότι τα NNS είναι μεταβολικά διακριτές ενώσεις.
Η αντιμετώπιση αυτών των μεταβολικών ανησυχιών απαιτεί προσεκτική εξέταση βασικών μεθοδολογικών και σχεδιαστικών ζητημάτων, συμπεριλαμβανομένου του τρόπου λήψης, του τύπου NNS και της φύσης της ομάδας ελέγχου.
Μελέτη επιστημόνων από τον Καναδά, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό nutrients στην Ενότητα Κλινική Διατροφή, για να απαντήσει σε αυτά τα ερωτήματα έκανε συστηματική ανασκόπηση και τη μετα-ανάλυση δικτύου για να συγκρίνει την επίδραση των ροφημάτων που έχουν γλυκαθεί με απλό NNS και μιγμάτων NNS και ροφημάτων με πρόσθετα σάκχαρα στις μεταγευματικές γλυκαιμικές και ενδοκρινικές αποκρίσεις.
Αποτελέσματα
Συμπεριλήφθηκαν τριάντα έξι δοκιμές στις οποίες συμμετείχαν 472 κυρίως υγιείς συμμετέχοντες. Οι δοκιμές εξέτασαν μια ποικιλία μεμονωμένων NNS (ακεσουλφάμη καλίου, ασπαρτάμη, κυκλαμικό, σακχαρίνη, στέβια και σουκραλόζη) και μιγμάτων NNS (ακεσουλφάμη καλίου + ασπαρτάμη, ακεσουλφάμη καλίου + σουκραλόζη ), και SSB με διάφορα θερμιδικά σάκχαρα (γλυκόζη, σακχαρόζη και φρουκτόζη).
Τα ποτά NNS (μεμονωμένα ή μείγματα) δεν είχαν καμία επίδραση στις αποκρίσεις μεταγευματικής γλυκόζης, ινσουλίνης, GLP-1, GIP, PYY, γκρελίνης και γλυκαγόνης και είχαν παρόμοιες επιδράσεις με τα ροφήματα ελέγχου (χωρίς γλυκαντικα), ενώ τα SSB που γλυκάνθηκαν με τα θερμιδικά σάκχαρα (γλυκόζη και σακχαρόζη) αύξησαν τη μεταγευματική γλυκόζη, ινσουλίνη, GLP-1, και αποκρίσεις GIP, ενώ δεν διαπιστώθηκαν διαφορές στις μεταγευματικές αποκρίσεις γκρελίνης και γλυκαγόνης.
Σε παρεμβάσεις σύζευξης και καθυστερημένης σύζευξης, τα αναψυκτικά NNS δεν παρουσίασαν αύξηση της μεταγευματικής γλυκόζης ούτε και ενδοκρινικές επιδράσεις.
Συμπεράσματα
Τα διαθέσιμα στοιχεία υποδεικνύουν ότι τα ποτά NNS που έχουν γλυκαθεί με μονό ή μείγματα NNS δεν έχουν οξείες μεταβολικές και ενδοκρινικές επιδράσεις και έχουν παρόμοιες επιδράσεις με την κατανάλωση νερού! Αυτά τα ευρήματα παρέχουν υποστήριξη για τα ποτά NNS ως εναλλακτική στρατηγική αντικατάστασης για τα SSB στο οξύ μεταγευματικό περιβάλλον.
Για να διαβάσετε τη μελέτη πατήστε ΕΔΩ.
Ακολουθήστε το Cibum 
