Πως ο “διακόπτης επιβίωσης” ενεργοποιεί τις δυο καθοριστικές λειτουργίες που οδηγούν στην παχυσαρκία.
Μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Philosophical Transactions, καταδεικνύει τη φρουκτόζη ως τον βασικό ένοχο της παχυσαρκίας καθώς ενεργοποιεί το “διακόπτη επιβίωσης”, ένα μηχανισμό παρόμοιο με τη χειμερία νάρκη. “Η πρόσληψη φρουκτόζης τροφοδοτεί την παχυσαρκία και καταστάσεις όπως ο διαβήτης και η λιπώδης ηπατική νόσος”, ήταν το πόρισμα της μελέτης.
Οι επιστήμονες υγείας παγκοσμίως έχουν αναγνωρίσει τις διατροφές δυτικού τύπου, οι οποίες είναι πλούσιες σε λιπαρά και ζάχαρη, ως τη βασική αιτία παχυσαρκίας. Ορισμένοι ενθαρρύνουν τη μείωση ζάχαρης, άλλοι τη μείωση υδατανθράκων και άλλοι τη μείωση λίπους, καταλήγοντας σε ένα κοινό παρονομαστή ως κυρία αιτία παχυσαρκίας, το θερμιδικό πλεόνασμα.
Τώρα νέα μελέτη με επικεφαλής τον ερευνητή του CU Anschutz, Richard Johnson, MD, που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό Obesity, ενοποιεί όλες αυτές τις συνιστώσες σε ένα πάζλ με επίκεντρο τη φρουκτόζη, επιβεβαιώνοντας πως οδηγεί πράγματι σε παχυσαρκία.
Σύμφωνα με τον Richard Johnson, MD, ερευνητή του University of Colorado Anschutz Medical Campus, και τους συναδέλφους του, το πρωταρχικό πρόβλημα στην παχυσαρκία είναι η φρουκτόζη, η οποία υπάρχει στην επιτραπέζια ζάχαρη και στο σιρόπι καλαμποκιού με υψηλή περιεκτικότητα σε φρουκτόζη. Η φρουκτόζη μπορεί επίσης να παραχθεί στον οργανισμό από υδατάνθρακες (ιδιαίτερα γλυκόζη). Όταν η φρουκτόζη μεταβολίζεται, μειώνει την ενεργή ενέργεια στο σώμα (γνωστή ως ATP ή τριφωσφορική αδενοσίνη) που προκαλεί πείνα.
Αυτό που ο Johnson αποκαλεί «διακόπτης επιβίωσης φρουκτόζης» συγκεντρώνει τις περισσότερες από τις διατροφικές υποθέσεις της παχυσαρκίας, συμπεριλαμβανομένων των δύο που ήταν πιο ασυμβίβαστες μεταξύ τους, τη θεωρία του ενεργειακού ισοζυγίου, η οποία προτείνει υπερβολική ποσότητα τροφής (και κυρίως λίπος) που οδηγεί στην παχυσαρκία, και το μοντέλο υδατάνθρακα-ινσουλίνης, που βάζει τους υδατάνθρακες στο επίκεντρο της αύξησης βάρους.
«Ουσιαστικά, αυτές οι θεωρίες, που βάζουν μια λιτανεία μεταβολικών και διατροφικών παραγόντων στο επίκεντρο της επιδημίας της παχυσαρκίας, είναι όλα κομμάτια ενός παζλ που ενώνεται με ένα τελευταίο κομμάτι: τη φρουκτόζη», λέει ο Johnson. «Η φρουκτόζη είναι αυτή που ενεργοποιεί τον μεταβολισμό μας να περάσει σε λειτουργία χαμηλής κατανάλωσης ενέργειας και να χάσουμε τον έλεγχο της όρεξής μας, αλλά τα λιπαρά τρόφιμα γίνονται η κύρια πηγή θερμίδων που οδηγούν στην αύξηση του βάρους».
Για να ενοποιήσει αυτές τις θεωρίες συγκεκριμένα, ο Johnson λέει ότι μπορούμε να δούμε ως παράδειγμα τα ζώα που βρίσκονται σε χειμερία νάρκη. Όταν πεινάμε και έχουμε χαμηλή ενεργή ενέργεια, μπαίνουμε σε λειτουργία επιβίωσης. Τα ζώα γνωρίζουν ότι αναζητούν τροφή όταν τα επίπεδα ενέργειας αρχίζουν να πέφτουν, γι’ αυτό οι αρκούδες τρώνε φρούτα για να προετοιμαστούν για το χειμώνα. Τα φρούτα είναι τρόφιμα με υψηλή περιεκτικότητα σε φρουκτόζη και η φρουκτόζη καταπνίγει σημαντικά την ενεργή ενέργεια. Το λίπος λειτουργεί ως αποθηκευμένη ενέργεια, αλλά η κατανάλωση τροφών με υψηλή περιεκτικότητα σε φρουκτόζη εμποδίζει την αντικατάσταση της ενεργού ενέργειας από την αποθήκευση λίπους, διατηρώντας την ενεργή ενέργεια σε χαμηλά επίπεδα όπως μια αρκούδα που προετοιμάζεται για έναν μακρύ ύπνο του χειμώνα.
«Αυτή η θεωρία βλέπει την παχυσαρκία ως μια κατάσταση χαμηλής ενέργειας», λέει ο Johnson. «Ο προσδιορισμός της φρουκτόζης ως ο αγωγός που ανακατευθύνει την ενεργή αντικατάσταση ενέργειας στην αποθήκευση λίπους δείχνει ότι η φρουκτόζη είναι αυτή που οδηγεί την ενεργειακή ανισορροπία, η οποία ενώνει τις θεωρίες».
Διαβάστε ολόκληρη τη μελέτη εδώ.
Ακολουθήστε το Cibum 
