Μελέτη για την αποτελεσματικότητα των περιορισμών που θέτουν οι γονείς στα παιδιά τους για την πρόσληψη ζάχαρης.
Στις ευρωπαϊκές χώρες, η πρόσληψη ζάχαρης από τα παιδιά υπερβαίνει τη σύσταση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας. Ο περιορισμός της πρόσβασης των παιδιών σε προϊόντα με ζάχαρη θα μπορούσε να βοηθήσει στη μείωση αυτής της κατανάλωσης. Ωστόσο, δεν είναι σαφές εάν και πώς ο περιορισμός συνδέεται με την πρόσληψη ζάχαρης από τα παιδιά και την προτίμηση της γλυκιάς γεύσης.
Επειδή είναι ζωτικής σημασίας, η ανάπτυξη αποτελεσματικών στρατηγικών, η κατανόηση των υποκείμενων παραγόντων που συμβάλλουν στην ελεύθερη πρόσληψη ζάχαρης καθώς και το πώς οι γονεϊκές συμβουλές διατροφής επηρεάζουν τα παιδιά, μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Food Quality and Preference διερεύνησε τη σχέση μεταξύ του περιορισμού των ζαχαρούχων προϊόντων από τους γονείς, της ελεύθερης πρόσληψης ζάχαρης και φρούτων των παιδιών, καθώς και της προτίμησης τους στη γλυκιά γεύση. Ζητήθηκε από γονείς (N=243) παιδιών 4-7 ετών να συμπληρώσουν μια έρευνα που ζητούσε πληροφορίες για την κατανάλωση φρούτων και προϊόντων που περιέχουν ελεύθερα σάκχαρα (προστιθέμενα σάκχαρα μαζί με τα φυσικά σάκχαρα σε προϊόντα, όπως χυμοί φρούτων ή λαχανικών, συμπυκνώματα ή πουρές) από το παιδί τους μέσω μιας τριήμερης διατροφής (τρεις καθορισμένες, μη διαδοχικές ημέρες). Ο γονικός περιορισμός αξιολογήθηκε μέσω του ερωτηματολογίου.
Οι αναλύσεις έδειξαν ότι τα παιδιά τα οποία οι γονείς περιόριζαν ως προς την πρόσληψη ζάχαρης, κατανάλωναν λιγότερα ελεύθερα σάκχαρα αλλά περισσότερα φρούτα από τα λιγότερο περιορισμένα παιδιά, όπως αναφέρθηκε από τους γονείς. Ο γονικός περιορισμός δεν είχε σχέση με τη γλυκιά γευστική προτίμηση των παιδιών.
Συμπερασματικά, τα αποτελέσματά της μελέτης υποδηλώνουν ότι ο περιορισμός συνδέεται αρνητικά με την πρόσληψη ελεύθερης ζάχαρης, συνδέεται θετικά με την κατανάλωση φρούτων και δεν σχετίζεται με την προτίμηση της γλυκιάς γεύσης σε παιδιά 4-8 ετών. Υπολογίστηκε ότι για κάθε αύξηση κατά μία μονάδα στον περιορισμό των γονέων, η κατανάλωση δωρεάν ζάχαρης των παιδιών θα μειωνόταν κατά 0,08 γραμμάρια την ημέρα ενώ η κατανάλωση φρούτων θα αυξανόταν κατά 0,05 γραμμάρια την ημέρα. Ως εκ τούτου, είναι απίθανο ο περιορισμός από μόνος του να οδηγήσει σε σημαντικές αλλαγές στην ελεύθερη πρόσληψη ζάχαρης από τα παιδιά, αλλά μάλλον σε συνδυασμό πολλών αλληλένδετων στρατηγικών.
Ο τρόπος με τον οποίο οι γονείς επιβάλλουν τον περιορισμό μπορεί να είναι το κλειδί για την αποτελεσματικότητά του και τον μακροπρόθεσμο αντίκτυπό του. Η πιο πολλά υποσχόμενη προσέγγιση μπορεί να είναι η χρήση «κρυφού περιορισμού» για τη δημιουργία πιο υγιεινών οικιακών περιβαλλόντων, έχοντας λιγότερα προϊόντα με ζάχαρη και περισσότερα φρούτα στην εμβέλεια και την όραση των παιδιών. Προηγούμενη μελέτη είχε δείξει πως ο «φανερός» περιορισμός, εάν τα ανθυγιεινά τρόφιμα είναι εντός της εμβέλειας του παιδιού, το οδηγούν σε αυξημένη κατανάλωση των περιορισμένων ειδών διατροφής. Η χρήση τέτοιων πρακτικών απροκάλυπτου ελέγχου μπορεί να εισάγει μια «προκατάληψη της σπανιότητας», η οποία είναι μια ψυχολογική επίδραση που αυξάνει την επιθυμία για σπάνια προϊόντα/αντικείμενα, που επίσης συνδέεται με το φαινόμενο του «απαγορευμένου φρούτου». Ωστόσο, θα πρέπει να έχουμε κατά νου ότι κάθε παιδί είναι διαφορετικό και οι περιορισμοί μπορεί να έχουν διαφορετικές επιπτώσεις στα άτομα με βάση την προσωπικότητα των παιδιών και τις ρυθμιστικές και ορεκτικές τάσεις τους.
Για να διαβάσετε ολόκληρη τη μελέτη πατήστε ΕΔΩ.
Αναφορά: Carina Mueller, Gertrude G. Zeinstra, Ciarán G. Forde, Gerry Jager, Sweet rules: Parental restriction linked to lower free sugar and higher fruit intake in 4–7-year-old children, Food Quality and Preference, 2023, 105071, ISSN 0950-3293, https://doi.org/10.1016/j.foodqual.2023.105071. (https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0950329323002653)
Ακολουθήστε το Cibum 
