Της Κατερίνας Κουδούνα*
Ο δημοφιλής, πολυτάλαντος και πολυπράγμων στον χώρο της επιστήμης τροφίμων Ηλίας Αλεξίου, μίλησε στο cibum.gr και απάντησε σε όλα όσα άπτονται των ιδιοτήτων του, που δεν είναι και λίγες: Τεχνολόγος Τροφίμων, Αντιπρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Τεχνολόγων Επιστημόνων Τροφίμων – ΠΕΤΕΤ, Ελεγκτής Δημόσιας Υπηρεσίας και προσφάτως… Chaser! Με τον δικό του μοναδικό σαρκαστικό τρόπο, (από τον οποίο δεν εξαιρεί ούτε τον εαυτό του), ο Ηλίας Αλεξίου μίλησε με χιούμορ για την πορεία του στον χώρο της επιστήμης τροφίμων, αποκάλυψε ότι τον έχουν κυνηγήσει με μπαλτά κατά τη διάρκεια ελέγχου, αλλά και το πιο συγκλονιστικό του εύρημα, επεσήμανε τις δυσκολίες και τις προοπτικές του επαγγέλματος και, δεν χαρίστηκε σε όσους εργοδότες εκμεταλλεύονται την κατάσταση και μειώνουν τους μισθούς. Ο αντιπρόεδρος της ΠΕΤΕΤ μίλησε έξω από τα δόντια και για το επίπεδο της ασφάλειας τροφίμων στην Ελλάδα, για την Ελληνική βιομηχανία τροφίμων και τις πρακτικές που ακολουθεί, για παράνομες αποθήκες, για το brain drain, για την επάρκεια των Πανεπιστημίων, καθώς και για την εγκληματικότητα των τροφίμων στην Ελλάδα
C: Πώς αποφασίσατε να γίνετε Τεχνολόγος Τροφίμων, σε μια εποχή που το επάγγελμα ήταν ιδιαίτερα σπάνιο και ίσως αβέβαιο;
Η. Αλεξίου: Δεν ήταν η πρώτη μου επιλογή. Ήθελα να γίνω Φυσικός. Ήθελα να κάνω Φυσική σωματιδίων, «υψηλό» ψώνιο. Εγώ έλεγα «θέλω να γίνω πυρηνικός Φυσικός» ο πατέρας μου έλεγε «Ναι, θα φτιάχνεις πυρήνα για μαγκάλια» (γέλια). Πρώτη φορά ήρθα σε επαφή με το «μικρόβιο» στον προσκοπισμό από τον αρχηγό και τον υπαρχηγό μας που ήταν ήδη τεχνολόγοι τροφίμων: ο Μιχάλης Ρούσσος, του οποίου ο μπαμπάς είχε εταιρεία με πρώτες ύλες για τα τρόφιμα (τα άμυλα της Ροκέτ), και ο Μιχάλης Αρετός που όταν τελείωσε δούλεψε στην Ελαΐδα. Είχα μάθει ότι είναι τεχνολόγοι Τροφίμων, και τους ρώτησα «Τι είναι αυτό το πράγμα;» μου εξήγησαν, το συζητήσαμε, και όταν έκανα το μηχανογραφικό, σκέφτηκα «δε βάζεις από ΤΕΙ και ένα Τεχνολόγος Τροφίμων;». Και εκεί πέρασα: στο «Ζωικών Προϊόντων» στην Αθήνα. Δεν θα ξεχάσω και την πρώτη αντίδραση για την επιτυχία – της μητέρας μου- : «Ε, βέβαια, μοσχάρι ήσουνα, στα ζώα πέρασες» (γέλια)… Έκανα και μια δεύτερη προσπάθεια, για Ιατρική αλλά επειδή είχα ήδη ξεκινήσει στο ΤΕΙ, μαζί με τις Πανελλήνιες είχα και την εξεταστική και δεν πήγε καλά. Αλλά έτσι κι αλλιώς η τεχνολογία τροφίμων με είχε κερδίσει μου άρεσε αυτό το multi-discipline που λέμε σήμερα στα Ελληνικά, μάθαινες για όλα, όλη την πλευρά της παραγωγής, το προϊόν, το μηχάνημα, την επεξεργασία, μπορούσες να ανταπεξέλθεις και σε μία βλάβη του ψυγείου. Και μου άρεσε πάρα πολύ. Και είπα εντάξει, δεν έγινα τελευταίος στην πόλη (να μπω Ιατρική τελευταίος), αλλά θα γίνω πρώτος στο χωριό. Και από τότε το πήρα πολύ ζεστά το θέμα και – όσον αφορά το πτυχίο τουλάχιστον – και έγινα πρώτος στο χωριό!
C: Αν αύριο το πρωί ξυπνούσατε και ήσασταν 18 χρόνων και μπορούσατε να τα κάνετε όλα από την αρχή, τι επάγγελμα θα επιλέγατε;
Η. Αλεξίου: Και ήξερα αυτά που ξέρω τώρα; Υδραυλικός! Για την ακρίβεια όχι υδραυλικός. Κατά τη διάρκεια των σπουδών, και επειδή εγώ ήμουν καλός στη Φυσική, δούλευα σαν ηλεκτρολόγος σε οικοδομή. Επειδή είχα το θεωρητικό υπόβαθρο, το πρακτικό μού ήτανε πιο εύκολο. Τι ανακάλυψα; Ότι υπήρχε τότε μια πολύ μεγάλη έλλειψη από καλούς μάστορες, οι οποίοι όμως να μπορούν να μιλήσουν την ίδια γλώσσα και να συνεννοηθούν με τον ηλεκτρολόγο μηχανολόγο που είχε κάνει το σχέδιο. Δεν υπήρχαν πολλοί που μπορούσαν, ούτε να διαβάσουν σχέδιο, ούτε να το εφαρμόσουν σωστά, ούτε να καταλάβουν τι τους λέει ο ηλεκτρολόγος μηχανολόγος. Και ναι, αν έβλεπα ότι υπάρχει κατασκευαστικός τομέας ο οποίος να ανθεί, μπορεί να γινόμουν και ηλεκτρολόγος ΤΕΙ με δικό μου συνεργείο να κάνω εγκαταστάσεις.
C: Οπότε τα τρόφιμα θα ήταν έξω, αν είχατε αυτή την επιλογή;
Η. Αλεξίου: Δεν το ξέρω, έπεσα πάνω στα τρόφιμα και μου άρεσε πολύ η σχολή. Γενικά συνέβη με μένα αυτό που συνέβη με τους περισσότερους: κάνεις ένα μηχανογραφικό και δεν ξέρεις πού θα προσγειωθείς. Εγώ προσγειώθηκα όρθιος. Άλλοι προσγειώθηκαν με το κεφάλι.
C: Πόσοι Τεχνολόγοι Τροφίμων υπολογίζετε πως υπάρχουν στην Ελλάδα;
Η. Αλεξίου: Δεν μπορούμε να το βρούμε αυτό, διότι δεν υπάρχουν επίσημα στατιστικά στοιχεία από τις σχολές. Είμαστε και σε μία φάση αναμπουμπούλας, όπου τώρα.. ποιος είναι Τεχνολόγος Τροφίμων; Είναι από το ΤΕΙ; Από το ΚΑΤΕΕ, από το ΑΤΕΙ, είναι ο Γεωπόνος; Οπότε, δεν μπορούμε να πούμε με ασφάλεια. Αυτό που μπορούμε να πούμε με ασφάλεια είναι ότι από τα περίπου 3000 μέλη της ΠΕΤΕΤ, εκ των οποίων είναι και Γεωπόνοι.. Και εδώ πρέπει να πούμε, ή να το υπενθυμίσουμε αν δεν το θυμάται κάποιος, ότι πριν 3 χρόνια άλλαξε το καταστατικό της ΠΕΤΕΤ με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης και ενώ το ΠΕΤΕΤ μέχρι τότε ήταν «Πανελλήνια Ένωση Τεχνολόγων Τροφίμων», έγινε «Πανελλήνια Ένωση Τεχνολόγων Επιστημόνων Τροφίμων». Αυτό έγινε διότι υπήρχαν πανεπιστημιακές σχολές που έβλεπαν ότι η ΠΕΤΕΤ είναι μία ένωση που ασχολείται περισσότερο με το τρόφιμο παρά με τον Τεχνολόγο Τροφίμων. Θέλω να πω τα συνδικαλιστικά ναι, είναι κομμάτι των θεμάτων που ασχολείται η ένωση, αλλά περισσότερο η ένωση ασχολείται με το να προάγει το επάγγελμα. Και το επάγγελμα το εξασκούν εκτός από τους Τεχνολόγους Τροφίμων των ΤΕΙ, και πλήθος άλλων ειδικοτήτων, είτε με ένα μεταπτυχιακό, είτε χωρίς μεταπτυχιακό, αλλά παίρνοντας μια εξειδίκευση. Κλασικό παράδειγμα η Γεωπονική. Έχουμε λοιπόν μέλη εκτός ΤΕΙ, εκτός ΑΤΕΙ, εκτός νέου πανεπιστήμιου. Από αυτό λοιπόν το σύνολο των ανθρώπων (οι Κτηνίατροι είναι πάντα μόνοι τους, έχουν το δικό τους χώρο και δεν ενσωματώνονται) μπορούμε να πούμε από τα περίπου 3000 μέλη με το επάγγελμα ενεργά ασχολούνται περίπου οι 2000.
C: Πώς βλέπετε το επάγγελμα του Τεχνολόγου Τροφίμων σήμερα με όσα βλέπετε στις επιθεωρήσεις και όσες πληροφορίες λαμβάνετε από τους συναδέλφους στην ΠΕΤΕΤ;
Η. Αλεξίου: Κατ’ αρχήν να πω ότι με την κρίση, και δευτερευόντως με τον κορωνοϊό, στον σκληρό πυρήνα των Τεχνολόγων Τροφίμων, δηλαδή αυτών που ασχολούνται με την πούρα Τεχνολογία τροφίμων (παραγωγή, βιομηχανία κλπ) υπάρχει μια απογοήτευση. Αυτό έγκειται πρώτον στο γεγονός ότι οι μισθοί έχουν καθηλωθεί εδώ και πολύ καιρό. Έχω και ένα κακό συνήθειο, δε μασάω τα λόγια μου. Αρκετοί εργοδότες βρήκαν ευκαιρία με πρόσχημα την κρίση να καθηλώσουν τους μισθούς, να ξεζουμίσουν μερικούς ανθρώπους. Δε νομίζω ότι είναι τόσο πολλοί, αλλά είναι. Και αυτό δημιουργεί μια πικρία. Και επίσης αντανακλάται στο γεγονός ότι υπάρχει ένας ικανός αριθμός Τεχνολόγων Τροφίμων Ελλήνων, οι οποίοι έχουνε φύγει στο εξωτερικό και είναι πανευτυχείς.
C: Το επάγγελμα υπολείπεται στην Ελλάδα σε γνώσεις ή σε αναγνώριση σε σχέση με τους συναδέλφους στο εξωτερικό;
Η. Αλεξίου: Θα πω αυτό που λέω πάντα με βάση την προσωπική μου εμπειρία βέβαια, αλλά και από την εμπειρία κάποιων άλλων συναδέλφων που βρεθήκαμε στους ίδιους χώρους, αλλά και το τι συμβαίνει σήμερα. Πήρα πτυχίο το 1987, ήταν η εποχή που ο ΤΤ θεωρούταν ένας εξειδικευμένος εργάτης. Πήγαινες σε μια βιομηχανία και σου λέγανε «Κουβάλησε αυτό, βάλε αυτό εκεί με το καρότσι..». Μια-δυο γενιές ΤΤ πριν από τη δικιά μου βγήκαν πολύ καλοί επιστήμονες, ακολουθήσανε τον μόνο δρόμο που υπήρχε τότε, να μπούνε με κατατακτήριες ή με αριστεία στα τότε ΑΕΙ, για να γίνουν Χημικοί, Κτηνίατροι, οτιδήποτε άλλο, και απέκτησαν την έξωθεν καλή μαρτυρία ακαδημαϊκά. Μια σειρά συναδέλφων που την εποχή που εγώ σπούδαζα ήταν λίγο έως πολύ ο κορμός των διδασκόντων στη σχολή, ίσως όχι σαν καθηγητές πρώτης βαθμίδας, αλλά μετά γίνανε. Αναφέρω χαρακτηριστικά τον Βαγγέλη Λάζο, πρώην πρόεδρο του ΕΦΕΤ, να πω για τον Μιχάλη Μπρατάκο που μετά έγινε πρόεδρος του ΤΕΙ, να πω για τον Χάρη Σεμιδαλά, τον Γιώργο Αγγελούση, από τους πολύ πιο γνωστούς. Και υπήρχε και μια σειρά ΤΤ που δεν πήραν πτυχίο ανωτάτης σχολής, αλλά ήταν πάρα πολλοί καλοί και απασχολήθηκαν ως βοηθοί εργαστηρίων μέσα στη σχολή, και καθηγητές εφαρμογών μετέπειτα, όπως στη Μικροβιολογία ο Μπρέστας, ο Τυμπής, ο Πετράκης, οι οποίοι μαζί με μία πολύ καλή συγκυρία καλών νέων καθηγητών που ήρθαν τότε στο ΤΕΙ, γιατί εγώ ήμουν στο μεταίχμιο, μεταξύ ΚΑΤΕΕ και ΤΕΙ, και πλαισίωσαν τους παλιούς καλούς καθηγητές, με πολύ πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα τον πατριάρχη των ιχθυηρών στην Ελλάδα, τον Παπαναστασίου, με το εξαιρετικό και τρομερό βιβλίο του, το οποίο είναι μέχρι και σήμερα σημείο αναφοράς. Ακόμα και σήμερα τρελαίνονται όταν πηγαίνω να κάνω έλεγχο στα μαγαζιά, για την απαίτηση να υπάρχει η επιστημονική ονομασία του ψαριού, και λέω στους καταστηματάρχες «μα αυτό δεν είναι αυτό, είναι αυτό», τους λέω καμιά 15αριά ψάρια με την επιστημονική ονομασία. Με ρωτάνε που τα ξέρω! Ε, αφού τα έμαθα, καθόσουν κάτω και ο Παπαναστασίου σου πέταγε ένα ψάρι και σου έλεγε «Πες μου ποιο είναι αυτό». Φτιάχναμε τις δικές μας σαρδέλες.. Και έτσι βγήκε μια γενιά, η δικιά μου, που απέδειξαν στη βιομηχανία ότι ο ΤΤ είναι ο άνθρωπος που θα τους κάνει τη δουλειά. Όλοι οι ΤΤ που είναι 2-3 χρόνια πριν και μετά από εμένα, είναι στις θέσεις κλειδιά της Ελληνικής βιομηχανίας. Πιθανόν και στο εξωτερικό. Να πούμε ότι ο πρόεδρος, ο Γιάννης Σμαρνάκης είναι διευθυντής στην επιχείρηση Λάβδας με τα ζαχαρώδη; Να πούμε για την εξαιρετική καριέρα του λεγόμενου πατριάρχη της ελληνικής αρτοποιίας που ασχολείται τώρα με τη συμβουλευτική, του Μιχάλη Ορεστίδη, ο οποίος όποια πέτρα και αν σηκώσεις παγκοσμίως που αφορά αρτοσκεύασμα, αρτοποιήμα, κρουασάν, θα τον βρεις από κάτω να έχει βάλει το χέρι του στη συνταγή; Να πούμε για την αείμνηστο κουμπάρο μου, Μιχάλη Λαμπράκο, ο οποίος έστησε όλο το νέο εργοστάσιο της ΔΕΛΤΑ των χυμών και του γάλακτος με την ΑΛΦΑ-ΛΑΒΑΛ, και ήταν ο προϊστάμενος του control room; Σε όλους αυτούς τους ανθρώπους, κάτι είδαν οι από πάνω και τους έβαλαν σε θέσεις κλειδιά. Δεν τους έβαλαν για πλάκα, ούτε επειδή ήταν πιο φτηνοί από τον αντίστοιχο πχ Γεωπόνο, Χημικό ή οτιδήποτε άλλο. Έκαναν τη δουλειά. Να πούμε αν θέλετε για μένα, που ξεκίνησα σαν ένας απλός ΤΤ κάνοντας εργαστήριο R&D και κάποια στιγμή επιλέχθηκα από την φαρμακοβιομηχανία Roche να αναλάβω στην Ελλάδα να δουλεύω όλη την γκάμα αρωμάτων της εταιρείας από μια δεκαετία; Και μετά εξελίχθηκα καλύτερα. Άρα για μένα έχει προοπτική η Τεχνολογία Τροφίμων στην Ελλάδα. Προφανώς το φαγητό είναι κάτι από το οποίο δεν μπορείς να ξεφύγεις, πρέπει να φας. Ο ΤΤ θα την κάνει τη δουλειά, ποιος θα την κάνει;
C: Άρα, προτείνετε και σε έναν νέο να ακολουθήσει αυτό το επάγγελμα.
Η. Αλεξίου: Εγώ, ανεπιφύλακτα. Θα τους έλεγα να το ακολουθήσουνε αλλά μόνο αν ..στρώσουν λίγο τον πωπό τους κάτω. Θα πω κάτι χαρακτηριστικό: σήμερα, χρησιμοποιώ περίπου το 15-20% των γνώσεων που μου έδωσε η σχολή τότε. Υπάρχει εξέλιξη. Και αν δεν μπορείς να την ακολουθήσεις, θα μείνεις πίσω, και τότε είσαι στάσιμος και άχρηστος.
C: Γίνεται πολύς λόγος για τα απαρχαιωμένα προγράμματα σπουδών των Επιστημόνων Τροφίμων. Ποιο είναι το μάθημα ή τα μαθήματα που θα προτείνατε να εισαχθούν.. εχθές;
Η. Αλεξίου: Πιστεύω ότι πρέπει να προστεθούν στην ύλη των Πανεπιστημίων ορισμένα οικονομικά μαθήματα όσον αφορά τις πωλήσεις και το marketing. Ίσως περίμεναν πολλοί να πω «Να μπει η ανάλυση τάδε κτλ». Θα ήθελα να γίνει η διασύνδεση της σχολής με το marketing, ώστε να μπορούν να μιλάνε Τεχνολόγοι Τροφίμων και Οικονομικοί και marketers κοινή γλώσσα και να προωθούν κοινά προγράμματα, να συμμετέχει ο ένας στις αρμοδιότητες του άλλου, και να δουλεύουν σαν ομάδα για να μπορεί να πηγαίνει ομαλά η ανάπτυξη νέων προϊόντων, που είναι και το μέλλον της βιομηχανίας. Αυτό είναι το πρώτο κομμάτι.
Το 2ο κομμάτι είναι ότι θα πρέπει να μπούνε μαθήματα, με τα οποία μαθαίνει ο μελλοντικός επιστήμονας πώς ψάχνει την πληροφορία. Το σοκ το οποίο είχα εγώ όταν πήγα να κάνω ένα μεταπτυχιακό μετά τα 50 – το οποίο ακόμα δεν έχω τελειώσει – ήταν ότι σου έλεγε «Τράβα ψάξε»! Πώς «Τράβα ψάξε», εμείς είχαμε το βιβλίο. Εδώ δεν υπάρχει βιβλίο, ψάξε. Θα πρέπει να μάθουνε πού να ψάχνουν, πώς, και κυρίως θα πρέπει να μάθουνε πώς να γράφουν εργασίες. Βλέπεις εργασίες και δεν υπάρχει βιβλιογραφία, ή δεν υπάρχει αναφορά σε αυτή. Και κάπως πρέπει να καταπολεμηθεί αυτή η μάστιγα «Πωλούνται, σας ετοιμάζουμε εργασίες, σας ετοιμάζουμε πτυχιακές, σας ετοιμάζουμε ό,τι θέλετε». Καλά κάνετε και μας τα ετοιμάζετε, θα περάσουμε και το μάθημα. Όταν θα φτάσει η ώρα να λύσεις ένα υπαρκτό πρόβλημα με βάση κάτι που πρέπει να ξέρεις και το έχεις αντιμετωπίσει τι θα κάνεις; Θα πας στο συγκεκριμένο γραφείο και θα τους πεις «Παιδιά, η παραγωγή μου χαλάει, και δεν ξέρω αν φταίει επειδή έβαλα παραπάνω άμυλο ή γιατί το έψησα 2 βαθμούς παραπάνω»; Δε θα σε βοηθήσει κανένας. Άρα, εδώ επικεντρώνω σε αυτά τα δύο: Πώς ανασύρουν την πληροφορία και την χρησιμοποιούν αποτελεσματικά και μόνοι τους και πως να μπορέσουν να συνεννοηθούν με τις πωλήσεις και το marketing σε επίπεδο προϊόντων, νέων και παλαιών, ώστε να συνεργάζονται αρμονικά.
C: Πιστεύετε πως τα τρόφιμα στην Ελλάδα είναι περισσότερο ασφαλή για τον καταναλωτή σε σχέση με τις χώρες του ανεπτυγμένου κόσμου
Η. Αλεξίου: Πιστεύω ότι οι μεγάλες, οι πολυεθνικές επιχειρήσεις, οι παλιές οικογενειακές που εξελίχθηκαν σε κολοσσούς στην Ελλάδα, έχουν ένα εξαιρετικά ικανοποιητικό επίπεδο ασφάλειας. Γιατί; Ας μιλήσω λίγο κυνικά. Δεν το κάνουν για την ψυχή της μάνας τους και του πατέρα τους. Πέρα από το αν είναι ηθικό, ή αν είναι η ουσιαστική πολιτική της εταιρείας ή η φιλοσοφία της, μην ξεχνάτε την πανταχού παρούσα δημοσιογραφία, το ίντερνετ, το twitter, το facebook. Κάνεις μία στραβή, την άλλη μέρα σε έχουν κρεμάσει στα μανταλάκια. Αν δεν είσαι αρκετά ισχυρός και αρκετά μεγάλος ώστε να απορροφήσεις το πλήγμα, μπορεί και να καταστραφείς. Αυτού του μεγέθους, και αυτής της σπουδαιότητας οι εταιρείες, δε διακινδυνεύουν τα θέματα ασφαλείας, ιδιαιτέρως αν πρόκειται για παραπάνω χρήματα. Δε θα τα βγάλουν τα παραπάνω χρήματα με αυτό τον τρόπο. Μπορεί να βρουν άλλους τρόπους, δεν ξέρω. Μπορεί με τιμολογήσεις, με πρώτες ύλες κτλ. Την ασφάλεια δε θα την πειράξουμε. Το μεγάλο πρόβλημα που υπάρχει – κατ’ εμέ – είναι διττό. Πρώτον, η μικρομεσαία ελληνική επιχείρηση θεωρεί την παρουσία ενός ειδικού τροφίμου στο μισθολόγιό της… χαμένα λεφτά. Το χειρότερο από όλα είναι πως ακόμα και αν θεωρήσει τον μόνιμο συνεργάτη επιστήμονα τροφίμων χαμένα λεφτά, θέλω να διαβεβαιώσω, ότι ένα πρόστιμο ή η δυσφήμιση, ή η ζημιά που θα γίνει μετά από μία μήνυση που θα φάει μία εταιρεία, το κόστος της είναι πολύ μεγαλύτερο από το να πληρώνεις έναν σύμβουλο μία φορά στο τόσο, ή να έχεις μόνιμο συνεργάτη, έναν ΤΤ. Όχι για το θεαθήναι, «Πάρε 500€ part time μόνο και μόνο για να λέω ότι σε έχω μέσα». Να τον ακούς κιόλας. Γιατί άμα σου λέει ότι εκεί είναι ντουβάρι, και αν κοπανήσουμε το κεφάλι μας θα μας ανοίξει στη μέση, να το καταλαβαίνεις. Η συμβουλή που έχω δώσει σε πολλούς νέους συναδέλφους, είναι πως όταν σας ζητάει η διοίκηση α κάνετε κάτι το οποίο είναι.. δε θα πω παράνομο, αλλά μπορεί να οδηγήσει σε μη ασφάλεια των προϊόντων, ζητήστε να σας δώσουν την εντολή γραπτά. Διότι έχω δει ναι ανθρώπους να λένε «Εγώ; Αυτός!» Και βλέπεις τον άλλον τον φουκαριάρη τον πιτσιρικά τον Τεχνολόγο να τρώει σουτ, και μετά να μαυρίζει και το μητρώο του και να μη βρίσκει δουλειά. Και επίσης, πολύ μεγάλο πρόβλημα είναι οι οικοτεχνίες, τα συνοικιακά μαγαζιά κτλ, όπου η εκπαίδευση του, όχι τι πρέπει να κάνουν, αλλά γιατί πρέπει να κάνουν κάτι (να το ενστερνιστούν, να το πιστέψουν ότι πρέπει να το κάνουν) Το ‘χω δει. Όποτε μου έχουν δώσει ένα προϊόν να πουλήσω ή να φτιάξω, που εγώ ο ίδιος δεν πίστευα ότι είναι της προκοπής, κατά διαόλου πήγαινε. Δεν υπήρχε η όρεξη, δεν υπήρχε η φαντασία, δεν υπήρχε η ορμή να φτιάξω κάτι. Αν δεν μπορείς να τον πείσεις τον άλλον ότι πρέπει να φορέσει εκεί γάντι, ή ότι εκεί πρέπει να γράψει τα αλλεργιογόνα, ή οτιδήποτε, δε θα γίνει δουλειά. Εκεί λοιπόν και εμείς στις ελεγκτικές υπηρεσίες έχουμε μεγάλη ευθύνη και τουλάχιστον στην υπηρεσία που είμαι εγώ προσπαθούμε να το κάνουμε. Να πηγαίνουμε και να είμαστε κατ’ εξοχήν και σύμβουλοι στην μικρή επιχείρηση της γειτονιάς. Δυστυχώς δεν.. και συμβαίνουνε πολλά κακά και μετά αρχίζει το κλάμα, «Θα με κλείσετε, θέλω 5 χρόνια για σύνταξη..» Τι να κάνω και εγώ όταν μπαίνω μέσα σε μια κουζίνα στην οποία υπάρχουν «ελικόπτερα» από αυτά με τα καφέ φτερά…
C: Οι εταιρείες ακολουθούν τους κανόνες ασφάλειας τροφίμων ή αντιδρούν;
Η. Αλεξίου: Οι μεγάλες εταιρείες τους ακολουθούν. Μερικές οι οποίες θεωρούν ότι έχουν βρει τον τρόπο να το κάνουν καλύτερα από σένα, αντιδρούν, και αν γραπτώς τεκμηριώσουν το γιατί θέλουν να το κάνουν αλλιώς, οκ. Προχθές μάλιστα είχαμε μια κουβέντα με τον υπεύθυνο αλυσίδας παρασκευής φαγητού και καφέ, όπου ο άνθρωπος είχε μια συγκεκριμένη άποψη για τα αλλεργιογόνα. Εγώ είχα την αντίθετη. Όχι ότι η δική του είχε κάποιο πρόβλημα αλλά ας πούμε στον έλεγχο θα έδειχνε σε πρώτη φάση ότι ήταν μια πρόχειρη αντιμετώπιση. Όταν μου εξήγησε πώς ακριβώς γίνεται μία δουλειά, πώς αντιμετωπίζεται το θέμα μέσα στην αλυσίδα, τα προβλήματα που έχουν και οι ίδιοι με τη συνεχή εναλλαγή του προσωπικού, του είπα «Εντάξει, έτσι θα το κάνεις, όπως νομίζεις, έχεις δίκιο.» Το πρόβλημα είναι όταν δεν καταλαβαίνουν. Έχω βάλει πρόστιμο σε άνθρωπο, και μου έχει πει και ευχαριστώ. Και όταν ρώτησα γιατί με ευχαρίστησε για το πρόστιμο, μου απάντησε ότι τώρα κατάλαβε τι έκανε λάθος, και τι θα έπρεπε να κάνει, συνεπώς δεν κινδύνευε πλέον με άλλα πρόστιμα.
Δεν είναι και λίγες οι φορές που με ευχαριστούν –σε επιθεωρήσεις- οι υπεύθυνοι παραγωγής. Αλλά… χαμηλόφωνα. «Ευχαριστώ πολύ, μου ‘χουν βγάλει το λάδι. Τους λέω δε γίνεται αυτό…». Αλλά μην νομίζετε, σε αυτές τις περιπτώσεις που ο συνάδελφος λέει αλλά δεν εισακούεται, με το που θα γυρίσω την πλάτη, θα γίνουνε τα ίδια. Είναι παγιωμένες τακτικές. Αν εκτιμούσε τον άνθρωπο που είχε εκεί και είχε πειστεί ότι είναι εκεί για να του γλιτώσει λεφτά και όχι για να χάσει κέρδος, θα τον είχε ακούσει από πριν.
C: Δηλαδή όλα γίνονται για να μην επιβληθούν πρόσυτιμα και όχι για την ουσία της ασφάλειας των τροφίμων και την υγεία του καταναλωτή;
Η. Αλεξίου: Ναι, δεν υπάρχει η κουλτούρα αυτή. Εντωμεταξύ έχουμε δύο μεγάλες μάστιγες, κυρίως για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Η πρώτη μάστιγα λέγεται «Έλα να σου κάνω ένα ISO». Και έχει διάφορες εκφάνσεις. «Έλα να σου κάνω ένα ISO, ένα, HACCP, ένα 22000, ένα IFS». Κατ’ αρχήν να ξεκαθαρίσουμε ένα πράγμα. Το HACCP είναι ο κανονισμός 852 της ΕΕ και ο 178 μαζί, εφόσον υπάρχουν και ζωικά, ο 853. Είναι νομοθεσία. Εφόσον είναι νομοθεσία, δεν το πιστοποιούμε. Το HACCP είναι νομοθετική απαίτηση, που να χτυπιέσαι κάτω, θα το εφαρμόσεις. Άρα, δε χρειάζεται πιστοποίηση.
C: Χρειάζεται όμως εφαρμογή.
Η. Αλεξίου: Ναι, φυσικά. Τώρα, θέλεις να έχεις μια έξωθεν καλή μαρτυρία, θέλεις να πεις ότι «εγώ κάνω καλύτερη δουλειά», οκ, κάνε ένα ISO. Αλλά να το χρειάζεσαι. Αυτή τη στιγμή πουλιούνται ISO22000 καρμπόν, ενώ η πρώτη βασική αρχή που μαθαίνουμε είναι ότι δεν μπορείς να κάνεις HACCP και κατ’ επέκταση ένα ISO22000 το οποίο είναι υπερσύνολο, ή IFS, που και αυτό είναι υπερσύνολο, στα εργοστάσια της ίδιας εταιρείας Εφόσον αλλάζει η τοποθεσία, αλλάζει το εργοστάσιο, αλλάζει οτιδήποτε ουσιαστικό σε μία παραγωγή, δεν μπορείς να λες «πάρ’ το αυτό και εφάρμοσέ το εκεί». Δε γίνεται, πρέπει να κάνεις καινούργιο. Άντε, να το τροποποιήσεις. Και όμως, υπάρχουνε καρμπόν. Τώρα, τούτων λεχθέντων, προφανώς, μια μικρομεσαία επιχείρηση που κάνει ορισμένα πράγματα μηχανικά, μπορεί να εφαρμόζει σχεδόν τα ίδια μέτρα, γι’ αυτό έχουνε βγει και οι οδηγοί βιομηχανικής πρακτικής του ΕΦΕΤ, που μπαίνεις, είναι ελεύθεροι οι περισσότεροι – δυστυχώς λόγω συντεχνιακών, που πρέπει να τα πάρει κάποιος σύλλογος των τάδε επαγγελματιών ορισμένοι από αυτούς τους οδηγούς είναι επ’ αμοιβή – όχι του ΕΦΕΤ, αλλά του συλλόγου – κακώς, κάκιστα. Είναι μία γνώση η οποία θα έπρεπε να είναι ελεύθερη. Μπορείς λοιπόν να τους χρησιμοποιήσεις τυφλοσούρτες, εφαρμόζοντας τα λεγόμενα GHP – GMP να αποφύγεις τα CCP (καταλαβαίνουν οι συνάδελφοι τι λέω) και να φτιάξεις μια διαδικασία για να δουλεύεις με μία μεγάλη ασφάλεια.
Η δεύτερη μάστιγα είναι η εκπαίδευση. Το να εκπαιδεύσεις χειριστή τροφίμων σήμερα, είναι μία αδύνατη άσκηση, διότι δεν μπορείς να κάνεις εκπαίδευση εσωτερική αν δεν έχεις καμιά 20αριά εργαζόμενους, άντε 15 με τις αποχωρήσεις για να σου την εγκρίνει ο ΕΦΕΤ. Αλλιώς, πρέπει να πας σε εξωτερικό συνεργάτη. Υπάρχουν διάφοροι αεριτζήδες που κυκλοφορούνε και ζητούν 100 ευρώ προκαταβολή για το σεμινάριο, ώστε να δώσουν οι εργαζόμενοι εξετάσεις στον ΕΦΕΤ, μαζεύουν προκαταβολές από φούρνους, από κρεοπωλεία κτλ, και μην τον είδατε, μην τον απαντήσατε τον Γιάνγκο τον Λεβέντη τον αρχιληστή. Αυτός ο άνθρωπος παραμένει όμως αδαής. Και κυρίως δεν του έχει εξηγηθεί το γιατί. Όταν λέμε σε κάποιον να μη δίνει κομμένο κιμά. Όλοι νομίζουν ότι το κύριο πρόβλημα είναι στην διαφορά τιμής μεταξύ των κομματιών, λάπα πχ. αντί για ελιά. Είναι και αυτό πρόβλημα, αλλά το πρόβλημα είναι άλλο. Ένα κομμάτι κρέατος κανονικά εσωτερικά είναι στείρο. Μικρόβια έχει μόνο στην επιφάνειά σου. Από την στιγμή που το περνάς στην κιμαδομηχανή, η όποια επιμόλυνση έχει επισυμβεί σε όλη τη μάζα. Ο κιμάς αυτός λοιπόν, εφόσον έχει μικροβιακό φορτίο από έξω προς τα μέσα, πιθανόν και παθογόνα και μένει σε μια σχετική υψηλή θερμοκρασία στην προθήκη, γιατί είναι κομμένος, η οποία ανοιγοκλείνει συνέχεια, άρα η θερμοκρασία δεν είναι ποτέ <4C, είναι 8-10C, τουλάχιστον τα ψυχρόφιλα θα κάνουνε χορό. Αν ξεχάσεις και κανένα καλοκαίρι τη βιτρίνα ανοιχτή 1-2 ώρες, θα πάρει μπροστά, θα γίνει μπαρούτι. Θα το φάει ένας παππούς, θα το φάει ένα παιδάκι…
C: Οι Έλληνες εργαζόμενοι στην βιομηχανία τροφίμων είναι ενημερωμένοι για τους κινδύνους;
H. Αλεξίου: Δεν είναι. Με πρώτους τους ιδιοκτήτες των μικρομεσαίων επιχειρήσεων που κατά κανόνα είναι οικογενειακές στην Ελλάδα. Και δημιουργούνται αυτά τα προβλήματα. Αν δεν καταλάβει συνεπώς στο παράδειγμα του κιμά, ότι έχει πρώτα αυτό το πρόβλημα, και εν συνεχεία αν θα βάλει άλλο κομμάτι αντί άλλο, τελειώσαμε. Αυτό πρέπει να καταλάβει, μπορεί να «στείλει κανέναν για τσάι». Πήγα τα Χριστούγεννα σε έναν κρεοπώλη, μου έκοβε το χοιρινό που θα το έκανα στο φούρνο, από πάνω είχε μια φρέσκια γαλοπούλα με το πλαστικό στο κεφάλι τυλιγμένη ανάποδα, είχε μια τρύπα από κάτω και την ώρα που έκοβε το γουρουνόπουλο έσταζε το αίμα από τη γαλοπούλα επάνω στο γουρούνι. Του λέω «Τι κάνεις εκεί» και μου λέει «Τι έγινε, αφού θα ψηθεί!»
C: Θεωρείται πως υπάρχουν εγκληματίες τροφίμων στην ελληνική αγορά;
Η. Αλεξίου: Ότι υπάρχει μια χούφτα εγκληματιών, υπό την έννοια ότι γνωρίζουν τι κάνουν και σε τι κίνδυνο βάζουν τους καταναλωτές, υπάρχει. Δεν είναι πάρα πολλοί, αλλά υπάρχουν. Ότι υπάρχουν ακούσιοι εγκληματίες οι οποίοι δεν έχουνε καταλάβει τι έχουνε κάνει και γιατί το κάνουνε, και αυτοί υπάρχουν. Α, αυτός ο κρεοπώλης που λέγαμε, οι άλλοι με τον κιμά, είναι ακούσιοι εγκληματίες. Δεν το θέλουν οι άνθρωποι, αλλά δεν έχουν πειστεί, δεν ξέρουν τι γίνεται. Όμως, ότι υπάρχουν και κάποιοι οι οποίοι τραβάνε τους κανόνες στα άκρα, ή – εγώ προσωπικά γνωρίζω δύο περιπτώσεις – υπάρχουν παράνομες αποθήκες, οι οποίες έχουνε μέσα κατεψυγμένα από το 1960. Μια φορά μπήκα σε ένα τυράδικο το οποίο ήταν υποκατάστημα εταιρείας στην Αθήνα από την Κρήτη, ο οποίος μάζευε όλα τα μουχλιασμένα τυριά από όλη την αγορά, κεφάλια ολόκληρα όμως, τα καθάριζε και είτε τα έτριβε, είτε τα τυποποιούσε και τα ξαναπούλαγε. Αυτός ο άνθρωπος είναι εκούσιος εγκληματίας. Ήξερε τι έκανε. Τον κλείσαμε. Με κυνηγούσε με έναν μπαλτά να με σκοτώσει. Και να είναι δίπλα ο αστυνομικός και να τον κοιτάει. «Καλά, τον κοιτάς; Έχει βγάλει τον μπαλτά και με κυνηγάει και εσύ κάθεσαι και τον κοιτάς; Τι γίνεται;». Τι άλλο να σας πω; Ότι έχουμε συνεργαστεί με τον ΣΔΟΕ για να γίνει παρακολούθηση και να βρούμε πού υπάρχει εργαστήριο παράνομης τυποποίησης ελαιολάδου, που το περνάνε από διάφορα φίλτρα κτλ και βλέπεις τα τηγανέλαια να ξαναγίνονται εξαιρετικά παρθένα μέσα στη χλωροφύλλη; Σε μια εταιρεία που ήμουν, μου είχε ζητήσει άνθρωπος άρωμα ελαιολάδου για να το βάλει σε τηγανέλαιο που θα καθάριζε και θα το πούλαγε. Τρελός είσαι, του λέω, τι μου ζητάς; Υπάρχουν λοιπόν. Όχι πολλοί, αλλά υπάρχουν.
C: Το κρατικό σύστημα ελέγχου τροφίμων είναι ικανοποιητικό ή υπάρχουν προβλήματα, όπως π.χ. με τις αλληλοεπικαλύψεις για τις οποίες γίνεται πολύς λόγος;
Η. Αλεξίου: Καταρχήν νομίζω ότι ο ΕΦΕΤ εάν μπορούσε να κάνει τη δουλειά του όπως έπρεπε να την κάνει, όπως και ίσως κάπως την έκανε κάποια χρόνια στην αρχή, όταν ήταν μια ανεξάρτητη Αρχή, θα ήμασταν πολύ καλύτερα. Δεύτερον, υπάρχει φοβερό πρόβλημα αλληλοεπικάλυψης και ασυνεννοησίας και όλα αυτά, πιστεύω έχουν βάση συντεχνιακές διεκδικήσεις και δικαιώματα που υπάρχουν σε διάφορες κατηγορίες επαγγελματιών του χώρου των τροφίμων, οι οποίοι δε θέλουν να καταλάβουν αυτό το οποίο λένε τα θεωρητικά βιβλία εδώ και χρόνια. Το HACCP, το ISO, το να ετοιμάσεις ένα σύστημα διασφάλισης ποιότητας κτλ, είναι δουλειά multidisciplinary. Πρέπει να έχεις πολλές ειδικότητες μέσα. Όταν έχεις ζωικά, χρειάζεσαι και τον κτηνίατρο με την μικροβιολογία που ξέρει πάρα πολύ καλά ο Έλληνας κτηνίατρος, χρειάζεσαι και τον Τεχνολόγο Τροφίμων διότι ο κτηνίατρος δεν κάνει τυποποίηση, δεν κάνει «παρασκευή ζωικών προϊόντων» στην σχολή, εμείς κάνουμε. Χρειάζεσαι και τον Υγιεινολόγο, για να σου πει τα επιδημιολογικά δεδομένα, να ξέρεις από πού να φυλαχτείς, Χρειάζεσαι τους πάντες. Εδώ προσπαθούμε, εκτός των ΤΤ και το λέω μετά λόγου γνώσεως, όλες οι υπόλοιπες ειδικότητες να αποκλείσουνε όλες τις υπόλοιπες ειδικότητες. Εδώ είχαμε φτάσει στο σημείο ο Πολιτικός Μηχανικός να βγάζει διάγραμμα ροής για τα καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος. Μόλις τα τελευταία χρόνια με τις αλλαγές, δόθηκε το δικαίωμα στον ΤΤ να κάνει διάγραμμα ροής. Πήγα σε μαγαζί πριν από 10 χρόνια, όπου είχε πάει το υγειονομικό, και δεν του έδινε άδεια για παρασκευή ζεστού πιάτου, διότι δεν υπήρχε τρόπος να διαχωριστούν οι ροές. Ούτε με χρονικό διαχωρισμό. Και με φώναξε μέσω ενός κοινού γνωστού να βοηθήσω, «Δεν μπορώ να βρω λύση, μου είπε και ο Πολιτικός Μηχανικός ότι δε γίνεται» μου είπε. Κάτι είδε το μάτι μου, και του λέω «Κάν’ το έτσι.» Το κοιτάει με έκπληξη και λέει «Για κοίτα που μας έβαλε τα γυαλιά ο Τεχνολόγος». Δηλαδή ποιος μπορεί να σας βάλει τα γυαλιά όσον αφορά το τρόφιμο; Το βουλκανιζατέρ; Δεν κατάλαβα. Και του απαντώ «Έρχομαι εγώ να πω στον Πολιτικό Μηχανικό στο χαρμάνι για το μπετόν, πόση άμμο θα βάλει και πόσο χαλίκι; Δεν ξέρω.» Λοιπόν, δεν πρέπει να υπάρχει φαγωμάρα, για όλους υπάρχει ψωμί, για όλους υπάρχει θέση σε μία ομάδα, και δεν είναι κακό να ρωτάμε κάποιον που μπορεί να ξέρει καλύτερα από εμάς.
C: Ποιο ήταν το πιο συνταρακτικό εύρημα σε επιθεώρηση, αυτό που νιώσατε ότι θα έπρεπε να έχετε ένα λουκέτο εκείνη τη στιγμή για να κλείσετε την επιχείρηση ASAP;
Η. Αλεξίου: Μπήκαμε σε ένα κατάστημα το οποίο εμπορευότανε κατεψυγμένα σφολιατοειδή. Τον ρωτήσαμε από πού τα αγοράζει. Απάντησε ότι τα παρασκευάζει μόνος του. «Μα δεν έχεις εργαστήριο εδώ» του λέω. Μας λέει «Δίπλα είναι». Πήγαμε να το δούμε. Ανοίγει λοιπόν δίπλα το κατάστημα, μπαίνουμε μέσα, υπήρχε μια γενική ανακατωσούρα, μια αναμπουμπούλα. Αλλά αυτά τα βλέπεις πολλές φορές. Το πρώτο σοκ ήταν ότι είχε έναν γρασαδόρο, αυτό το πραγματάκι που πατάς και τρέχει το γράσο για να γρασάρεις τις μηχανές, το οποίο το είχε από πάνω από το κοπτικό για το ζυμάρι. Η μύτη του εξείχε από το ράφι, και ήταν ακριβώς πάνω από το δίσκο του κοπτικού. Δηλαδή μπορούσες άνετα να φας γράσο μαζί με το ψωμί. Το δεύτερο σοκ ήταν όταν του ζητήσαμε να μας πει από πού παίρνει νερό για το ζυμωτήριο, αφού δεν έβλεπα βρύση με ζεστά και κρύα νερά. Μας δείχνει λοιπόν την τουαλέτα του! Η οποία δεν είχε προθάλαμο, ήταν… «ο θρόνος του βασιλέως» μαζί με τον νιπτήρα. Στο νιπτηρα είχε ένα λάστιχο ποτίσματος, το πλαστικό, το PVC, το οποίο το είχε μέσα στην τουαλέτα, και τράβαγε νερό για να φτιάξει τα ζυμάρια. Επόμενο είναι ότι, επειδή είναι μεσοτοιχία με το κατάστημα, είχε μια τρύπα στον τοίχο, η οποία είχε ανοίξει και πρόσφατα με σφυροκάλεμο και πέφτανε ακόμα κομματάκια από τον σοβά. Το οποίο δε θα ήταν πρόβλημα, αν δεν υπήρχε κολλητά η σφολιατομηχανή που περνάει το ζυμάρι για να γίνει flat. Με ένα τράνταγμα γερό της μηχανής, μπορούσες να δεις πετραδάκια, ασβέστη, τουβλάκια κλπ να περάσουμε μέσα και να ενσωματωθούνε στο φύλλο. Και κάτι τασάκια με αποτσίγαρα πάνω από τις μηχανές, όπου μπορούσε το τσιγάρο να πέσει μέσα και αν εκείνη την ώρα δούλευε το ζυμωτήριο να μην καταλάβεις ποτέ πού έχει πάει το τσιγάρο, και τέτοια ωραία πραγματάκια. Εκεί είπα «Τώρα» (το κλείνουμε). Και πραγματικά, ήταν 3 η ώρα το μεσημέρι, πήγαμε δίπλα στο κατάστημά του – τότε μας βοηθούσε και η νομοθεσία, σήμερα δε θα μπορούσε να γίνει αυτό –φώναξα τον προϊστάμενό μου να μου φέρει μολυβδοσφραγίδες γιατί δεν είχα μαζί μου (πού να φανταστώ τι θα βρω) και δεσμεύσαμε 450 κιλά σφολιάτα προς καταστροφή. Πλήρωσε και ένα πρόστιμο, όχι πολύ μεγάλο, τότε δεν υπήρχε ο 4235, έγινε και μία μήνυση με την οποία ακόμα παιδευόμαστε στο εφετείο… Κάθε φορά που με βλέπει να πηγαίνω μάρτυρας με βρίζει. Το ‘χω πάρει λίγο προσωπικά, αν και σαν δημόσιος υπάλληλος δεν πρέπει να παίρνεις τίποτα προσωπικά, αλλά έχω πει ότι όσες φορές και να με καλέσουν, θα πάω στο δικαστήριο. Και έχω πάντα μαζί μου όταν πηγαίνω, την έκθεση ελέγχου και τις φωτογραφίες που έχω τραβήξει, και τα δίνω στον πρόεδρο. Ο πρόεδρος μόλις τα βλέπει γουρλώνει στα μάτια του, αρχίζει και βγάζει καπνούς. Ορισμένες φορές δεν μου κάνει καν κάποια ερώτηση. Κάποια άλλη φορά μου έκανε δύο ερωτήσεις, «Μα σοβαρά, το λάστιχο αυτό που βγαίνει από το παράθυρο της τουαλέτας, και πηγαίνει στο ζυμωτήριο, είναι πλαστικό PVC, είναι grade νερού; Τι grade νερού λέω, grade κήπου είναι! Άμα το πιεις το νερό από εκεί μυρίζει πλαστικίλα. Εκεί ήταν μία περίπτωση που είπα «Αυτός πρέπει να εξαφανιστεί». Δυστυχώς, ζει και βασιλεύει.
C: Πριν μας αναφέρατε ένα περιστατικό με έναν επιχειρηματία που σας κυνηγούσε με έναν μπαλτά. Ήταν αυτή η πιο δύσκολη και η πιο περίεργη στιγμή σας ως επιθεωρητής; Υπήρξε κάποια χειρότερη, που ίσως νιώσατε ότι κινδύνεψε η σωματική σας ακεραιότητα;
Η. Αλεξίου: Είχα πιο δύσκολη περίπτωση, αλλά δεν αφορούσε τρόφιμο. Οι Τεχνολόγοι Τροφίμων που υπηρετούν στα τμήματα εμπορίου των Περιφερειών, εκτός από τρόφιμα κάνουν και άλλους ελέγχους, όπως πχ σε καύσιμα, σε επισήμανση CE σε ηλεκτρικά κ.α. Γενικώς κάνουμε τον έλεγχο όλων των προϊόντων τα οποία κυκλοφορούν στην αγορά. Έχουμε διάφορες εμπειρίες και από πιο επικίνδυνες κατηγορίες ανθρώπων. Δε θα επεκταθώ πολύ. Αλλά το όπλο σε αυτή την περίπτωση δεν ήτανε με κόψη. Το οποίο μου επιδείχθηκε.. Τραβάς λίγο το σακάκι να φανεί τι κρέμεται από τη μασχάλη και λες «Και τώρα άμα μου κάνεις έλεγχο, θα στεναχωρηθούμε». Αυτό που έχω να πω είναι ότι οι περισσότερες περιπτώσεις ανθρώπων οι οποίοι απειλούν ελεγκτές, εκτός της περίπτωσης που κάποιος ανήκει σε μία ντόπια ή ξένη μαφία ανθρώπων που εν έχουνε ούτε ιερό ούτε όσιο, τις περισσότερες φορές αυτοί οι άνθρωποι είναι θρασύδειλοι και όταν πατήσεις λίγο το πόδι σου κάτω και αντισταθείς, υποχωρούν ατάκτως. Και αυτό περιλαμβάνει και τον κύριο, τον τελευταίο που ανέφερα. Εκείνη τη στιγμή βρίσκεσαι σε ένα σημείο καμπής σαν ελεγκτής. Άμα κάνεις πίσω, τελείωσε, δεν πρόκειται να ξαναμπείς σαν ελεγκτής σε αυτό το μαγαζί μέσα. Θα σου πάρει τον αέρα. Και φυσικά η απειλή πάντα είναι «Θα βρω πού είσαι εσύ και πού είναι τα παιδάκια σου». Ευτυχώς, δεν έχει έρθει κανένας να βρει εμένα ή τα παιδάκια μου.
C: Εάν μπορούσατε να εξαλείψετε ένα κίνδυνο στην ασφάλεια τροφίμων, ποιόν θα επιλέγατε;
Η. Αλεξίου: Για μένα ο μεγαλύτερος κίνδυνος που υπάρχει, ο οποίος είναι αόρατος και δε φαίνεται τις περισσότερες φορές διά γυμνού οφθαλμού, εκτός ίσως από τα γαλακτοκομικά και θα εξηγήσω τι εννοώ, είναι ο μικροβιακός. Επειδή ο μικροβιακός κίνδυνος είναι πάρα πολύ εξειδικευμένος, εξαρτάται ανά περίπτωση, ανά κατηγορία τροφίμου, υπάρχουν άλλα όρια θερμοκρασίας, άλλα μικρόβια είναι επικίνδυνα διά της παρουσίας τους και μόνο, άλλα δημιουργούν και τις τοξίνες τους κτλ, είναι γενικώς ο πιο πολύπλοκος και ο πιο δύσκολος ως ένα σημείο κίνδυνος, παρόλο που η εξυγίανση είναι σχετικά εύκολη, και επίσης είναι ένας κίνδυνος, ο οποίος μπορεί πάρα πολύ εύκολα να συμβεί, ακόμα και στο καθαρότερο σπίτι. Οι άλλοι, λίγο πολύ, ελέγχονται. Αμόλησε ο άλλος το γάλα μπροστά στο μαγαζί, ντάλα καλοκαίρι, 6 η ώρα που έχει ήδη 35 βαθμούς, και ο άλλος πήγε στις 8 και το άνοιξε, δεν μπορείς να το ελέγξεις. Από την άλλη μεριά, το γάλα και τα γαλακτοκομικά έχουνε μία ιδιότητα. Ο καλός Θεός προνόησε πρώτα να ξινίζει το γάλα. Και όταν γίνεται αυτό, δεν είναι παθογόνα που ξινίζουν, οπότε το ξινό το γάλα άντε, το πολύ πολύ αν έχεις και λίγο ευαίσθητο στομαχάκι να σε πάει λίγο στην τουαλέτα, δεν παθαίνεις τίποτα. Και μετά πικρίζει, που σημαίνει μικροβιακή αλλοίωση. Άρα θα πιεις το γάλα, θα σου ξινίσει λιγάκι, θα το πετάξεις με τη μία και καθάρισες. Πικρό γάλα δεν πίνει κανένας. Όμως υπάρχουν άλλες περιπτώσεις. Έχει γίνει πολύς ντόρος με διάφορα site στο internet, τα οποία αναπαράγουν την πληροφορία ημιτελή και ημιμαθώς, με αποτέλεσμα να δίνουν την λάθος πληροφόρηση. Ας πούμε τα αμυλούχα: Ρύζι, μακαρόνια. Κυρίως σε φοιτητές και εργένηδες. Φτιάχνεις το ρυζάκι σου, τρως το ένα πιάτο, σου μένει το πιάτο αποβραδίς, είναι και καλοκαίρι, την άλλη μέρα το μεσημέρι σε πήρανε δυο φίλοι και σε πήγανε για ούζα, γύρισες το σπίτι το επόμενο βράδυ και δεν έχεις τι να φας, τσιμπάς λίγο το ρυζάκι το οποίο το έχεις αφήσει στο μάτι ένα 24ωρο, και εκεί υπάρχει ένα «κέρατο» που λέγεται Bacillus cereus, το οποίο λέει «Σήμερα ποιον θα στείλω στον Άγιο Πέτρο;» Έχει γίνει με ρύζι, έχει γίνει με μακαρόνια, έχει γίνει γενικώς με αμυλούχα, τα θύματα είναι κυρίως φοιτητές, εργένηδες, άνθρωποι που δεν έχουν σαν χόμπι τη μαγειρική και το τι μπορεί να γίνει. Οπότε ναι, ο μικροβιακός κίνδυνος αν μπορούσε να εξαλειφθεί, θα λύναμε πάρα πάρα πάρα πολλά προβλήματα.
C: Τι θα αφαιρούσατε από τα πρότυπα ή την νομοθεσία ασφάλειας τροφίμων;
Η. Αλεξίου: Θα αναφερθώ στο εξής: Στην Ελλάδα, μία από τις ευλογίες που μας έτυχαν, ήταν ότι μπήκαμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Και μιλάω από την πλευρά των τροφίμων, ούτε πολιτικά, ούτε οικονομικά. τι εννοώ; Αυτή η πολυπολοκότητα της νομοθεσίας σε οτιδήποτε υπάρχει στην Ελλάδα και αυτή η παραπομπή της παραπομπής «όπως λέει το άρθρο 3 παρ. 2 του νόμου τάδε που τροποποιήθηκε κτλ» στην Ευρωπαϊκή Νομοθεσία δεν υπάρχει. Τι εννοώ; Γίνεται μια τροποποίηση ενός άρθρου, ενός κανονισμού. Την επόμενη μέρα ο κανονισμός κυκλοφορεί στο EUR-lex διορθωμένος και αυτό που λέμε κωδικοποιημένος, δηλαδή έχουνε μπει στη σειρά τα άρθρα με την καινούργια κωδικοποίηση. Στην Ελλάδα δεν το κάνουμε αυτό. Και στα αγορανομικά. Θα έλεγα να ξεκαθαρίσει λίγο το τοπίο με τις παρεμβάσεις που γίνονται στο κρέας όσον αφορά την ονομασία, κυρίως των βοοειδών και σε συνδυασμό με την πλήρη άγνοια του καταναλωτή για το τι σημαίνει βόδι, τι σημαίνει μοσχάρι, και αν είναι νομικά βόδι αυτό και μοσχάρι το άλλο, πρακτικά για το μαγείρεμά μου, για το φαγητό μου, για την ποιότητα του φαγητού, τι σημαίνει 12μηνο ζώο, τι σημαίνει 24μηνο, τι σημαίνει 36μηνο. Αυτή τη στιγμή, θα εξάλειφα μια ελληνική Νομοθεσία η οποία βγήκε νομίζω το καλοκαίρι του ’20, η οποία ούτε λίγο ούτε πολύ, ενώ μέχρι τότε τα είχαμε χωρισμένα και ξέραμε: μοσχάρι 8-12 μηνών, μοσχάρι γάλακτος <8 μηνών, βόειο >12 μηνών κτλ. Και ξαφνικά, ενώ υπάρχει το μοσχάρι και το βόειο, και με Ευρωπαϊκή νομοθεσία απαγορεύεται να χρησιμοποιείται η ελληνική λέξη «μοσχάρι» στα άνω των 12 μηνών, δίνει τη δυνατότητα σε ξένο βόειο, το οποίο έχει ανατραφεί στην Ελλάδα ή το εξωτερικό, αλλά έχει σφαγή στην Ελλάδα, και είναι της κατηγορίας Α ή Ε, να μη λέγεται μοσχάρι ή βόειο, και να λέγεται μόσχος. Δηλαδή ο καταναλωτής καταλαβαίνει ότι το βόειο με το μοσχάρι είναι διαφορετικό. Το άνω των 12 μηνών που έχει σφαγεί στο εξωτερικό πρέπει να λέγεται βόειο, ενώ αν έχει σφαγεί στο εσωτερικό μπορεί και να λέγεται μόσχος, αλλά δεν είναι μοσχάρι… Κάποιος μας δουλεύει! Και τώρα οι δικές μας μεγάλες εταιρείες μπερδεύουν το θέμα αυτό και ονομάζουνε μόσχο όλα τα μεταξύ 12 και 24 μηνών. Βρήκαμε δηλαδή μια τρύπα στο παραθυράκι του νόμου, να λέμε μοσχάρια αυτά που προηγουμένως λέγαμε βόδια. Προφανώς κάποια βόδια ετοιμάσανε αυτή τη διάταξη, τα οποία πήραν την πρόταση από κάποια άλλα μοσχάρια, για να μην ξέρει ο καταναλωτής τι του γίνεται. Είναι κάτι πολύ μικρό, αλλά είναι χαρακτηριστικό. Το θέμα είναι ότι έχουμε την ΕΕ. Δεν μπορείς ό,τι και να κάνεις να το πεις μοσχάρι το ρημάδι, γιατί υπάρχει Ευρωπαϊκός Κανονισμός και δεν αλλάζει που να χτυπιέσαι κάτω. Δεν μπορώ να καταλάβω. Είναι δυνατόν να χρησιμοποιείται η ίδια ρίζα λέξεως για δύο διακριτικές κατηγορίες προϊόντων; Αν είναι δυνατόν.
C: Ο Έλληνας καταναλωτής γνωρίζει θέματα ασφάλειας τροφίμων ή επικρατεί σκοτάδι;
Η. Αλεξίου: Σκοτάδι πλήρες δεν έχει. Αλλά γνωρίζει 5 βασικά πράγματα και 5 μισά και μισοκολοβά. Δυστυχώς αυτά που ξέρει μισά και μισοκόλοβα είναι πιο επικίνδυνα και είναι πιο δύσκολα, κατά τη γνώμη μου. Και δεν το λέω με τον χαρακτηρισμό ως προς τον καταναλωτή, το λέω ως προς την πράξη. Πηγαίνω καμία φορά σαν καταναλωτής σε μεγάλα σούπερ μάρκετ ή και μεγάλα μάρκετ επαγγελματικά. Και κάθομαι δίπλα στους διάφορους καταναλωτές που ψάχνουνε. Είναι ηλίθιο να ψάξεις να βρεις, γιατί δεν ξέρεις ποια είναι η σημασία της «ημερομηνίας κατά προτίμηση πριν από», Ιούνιο μήνα ποιο μακαρόνι έχει πιο μακρινή λήξη τα δυο χρόνια. Μα θα το βάλεις ποτέ χρυσέ μου άνθρωπε στο ντουλάπι για να το μαγειρέψεις μετά από δύο χρόνια; Όχι, κατά κανόνα. Τώρα, αν μου πεις ότι θέλεις να κάνεις ένα απόθεμα για πυρηνική καταστροφή ή επειδή θα έρθει ο αντίχριστος κτλ, ΟΚ. Τράβα και πάρε ένα κιβώτιο, και πες ότι το θέλω για αυτή τη δουλειά. Θα σου βρούμε. Αλλά τώρα να πάρεις ένα πακέτο μακαρόνια, και να ψάχνεις πότε λήγει, χαιρέτα με, έναν μήνα παραπάνω και έναν μήνα λιγότερο. Στο μακαρόνι; Και στο γάλα, κοιτάει ότι πχ έχουμε 4 του μηνός και λήγει στις 12. Α, δε θα πάρω αυτό, θα πάρω εκείνο που λήγει στις 14. Και παίρνει 5 μπουκάλια γάλα. Που σημαίνει ότι καταναλώνουν. Άρα δε θα φτάσει μέχρι τις 14. Πάρε 3 μπουκάλια που λήγουν στις 14 από πιο πίσω, πάρε και τρία μπροστινά. Μην τα αφήνεις όλα για τον άλλον δηλαδή, τι είναι ο άλλος, κορόιδο; Παρ’ όλ’ αυτά, αφού κάνει ολόκληρη αυτή την ιστορία με την ημερομηνία λήξεως, πάει και μου παίρνει γαλοπούλα. Έχει πάρει τις προδιαγραφές να δει ότι η πλειοψηφία των κωδικών γαλοπούλας της αγοράς που κυκλοφορούν στα αλλαντικά, έχουν περίπου 50-60% κρέας και το υπόλοιπο είναι άμυλο; Αυτό δεν τον ενδιαφέρει; Ότι τρώει πατατάλευρο δηλαδή αντί για κρέας; Και να κάνει ένα ψάξιμο. Υπάρχει κάποιος από εκεί μέσα ο οποίος να έχει φιλοτιμηθεί και να έχει βάλει 70, 80, 90% κρέας; Υπάρχει, το ξέρω. Δε θα πω. Αλλά πας και αγοράζεις με τη μάρκα. Μα, κοίτα την μάρκα, κοίτα και το ποσοστό του κρέατος. Εκεί μπορεί να έχει εκπλήξεις ο καταναλωτής. Ξέρει 5 πράγματα, δεν τα ξέρει καλά. Θέλει εκπαίδευση, θέλει να μάθει πώς να ψωνίζει, πρέπει να μάθει ποια είναι τα δικαιώματά του όταν πηγαίνει στο κάθε κατάστημα. Μια επιχείρηση συμβούλων με την οποία συνεργαζόμουν προ δεκαετίας, ζήτησε και τους σχεδίασα ένα σεμινάριο καταναλωτικής συμπεριφοράς. Είναι ακόμα στα χαρτιά μου γιατί δεν προλάβανε να το οργανώσουν, το έχω ακόμα και υπάρχει και μία ιδέα, να το προτείνουμε και στην υπηρεσία να το κάνουμε. Αλλά εδώ δε φτάνουμε να κάνουμε τους κανονικούς έλεγχους, τα σεμινάρια θα κάνουμε; Εγώ πάντως είμαι πρόθυμος. Αν μου πούνε να πάω Σάββατο πρωί σε ένα αμφιθέατρο και πες μας 5 πράγματα, θα το κάνω. Τολμώ να πω ότι η γυναίκα μου με βρίζει συνεχώς διότι πάμε κάπου, μαθαίνουν ότι είμαι Τεχνολόγος Τροφίμων, μου κάνουν μια ερώτηση, η μία φέρνει την άλλη, η άλλη την μεθεπόμενη, η τρίτη την τέταρτη, και τελικά τρώμε όλο το βράδυ να τους λέω εγώ πώς να ψωνίζουνε κρέας, αλλαντικά κτλ. Δεν πειράζει, και αυτό καλό είναι.
C: Για τους συναδέλφους στην ΠΕΤΕΤ ήσασταν “star” εδώ και πολύ καιρό, πώς νιώθετε που τώρα σας αναγνωρίζει ο κόσμος στο δρόμο εξαιτίας της συμμετοχής σας στο τηλεπαιχνίδι του Mega “The Chase”;
Η. Αλεξίου: Αρχικά να πω ότι δυστυχώς, κάποια πράγματα που λέω στους συναδέλφους για να έρθουν να πλαισιώσουν την ΠΕΤΕΤ, ντρέπομαι να πω ότι και εγώ είχα αμελήσει χρόνια ολόκληρα την ενασχόλησή μου. Έμπλεξα με μία πολυεθνική, με πήρε από κάτω, παντρεύτηκα, έκανα παιδιά, γύρναγα όλη την Ελλάδα και δεν έδωσα τη σημασία που έπρεπε. Ίσως και το κλίμα τότε να ήτανε κάπως και να μην ήθελα. Τώρα που ασχολήθηκα αποφάσισα να ασχοληθώ σοβαρά. Η αλήθεια είναι ότι απέκτησα μια αναγνωρισιμότητα η οποία ανταμείφθηκε και στις τελευταίες εκλογές και ευχαριστώ πάρα πολύ τον κόσμο. Προς τιμή του ο κ Μιχάλης Ορεστίδης, επειδή δε διαγωνιζόμαστε ποιος θα γίνει πρόεδρος ή αντιπρόεδρος αλλά είναι με κοινή συμφωνία, πρότεινε εμένα και μου παρεχώρησε στην ουσία τη θέση του, την οποία προσπαθώ όσο μπορώ καλύτερα να την υπερασπίσω. Τώρα για το άλλο. Το άλλο είναι ένα χόμπι, το οποίο ξεκίνησε πολλά χρόνια πριν, με τα τηλεπαιχνίδια. Υπήρξε μια εποχή που έπαιζα συνέχεια, είχα μια συνεχή αναγνωρισιμότητα, καλή και καλή. Την εποχή που δολοφονήθηκε ο Τσάντες από τη 17 Νοέμβρη, είχε κατεβάσει το παράθυρο να δώσει μια πληροφορία και βγήκε ο τύπος με το 45άρι και τον εκτέλεσε, ήμουν και εγώ με τη γυναίκα μου στη Βουλιαγμένης σε ένα φανάρι. Ήταν ένας τύπος με μαύρη ολόσωμη φόρμα σε μια Enduro μηχανή, σταματάει δίπλα μας, και μου χτυπάει το παράθυρο. Νομίζω ότι χρειάστηκα καινούργιο σώβρακο. Κατεβάζω το παράθυρο, ενώ η γυναίκα μου έλεγε να μην το κατεβάσω. Δε συνειδητοποίησα ότι πριν από 2-3 μέρες με είχε δείξει την τηλεόραση να έχω κερδίσει ένα μεγάλο ποσό. Σηκώνει ο άνθρωπος τη ζελατίνα από το κράνος, και μου λέει «Μπράβο ρε μεγάλε, τους ξεβράκωσες!» Και κάνει μια βρουμ και φεύγει! Αυτός το είπε αυτό που ήθελε, εγώ κατουρήθηκα επάνω μου μην είναι με κανένα 45άρι και με έχει μπλέξει με κανέναν Αμερικάνο και θέλει να με σκοτώσει; Είχαμε και τέτοια. Τελευταία στο σούπερ μάρκετ, περιμένοντας το ασανσέρ, γυρνάει μια κυρία με κοιτάει, με τη μάσκα κιόλας.. «Εσείς είστε;» «Εγώ είμαι». Και η δεύτερη ερώτηση είναι η κλασική ερώτηση που είναι στα σχόλια στα Twitter και παντού. «Τα ξέρετε όλα αυτά, ή σας τα δίνουν έτοιμα;» Αυτό που έχω να πω είναι πως όλοι οι άνθρωποι που ασχολούμαστε με το συγκεκριμένο παιχνίδι είναι αξιόλογοι, πολυπράγμονες, πολυπτυχιούχοι, κάποιοι με ιδιαίτερες ιδιότητες, όπως το Γεράκι που κάνει τη δικιά του γλώσσα. Και πραγματικά, έχουν έναν τεράστιο πλούτο γνώσεων. Εγώ νομίζω πως είμαι ο ελάχιστος όλων, δεδομένου ότι λόγω ηλικίας καμιά φορά ανασύρω τις γνώσεις πιο αργά στους τελικούς. Αλλά είναι μια ωραία εξάσκηση για το μυαλό, σε κρατάει σε εγρήγορση, έχεις μια καλώς εννοούμενη αναγνωρισιμότητα. Από πιο μικρός απέφευγα τα παιχνίδια που ήταν αμφιλεγόμενα, πχ εγώ παπάκια στον Μικρούτσικο δε θα πήγαινα ποτέ να μαζέψω. Γιατί όταν την επομένη είχα ραντεβού με την κ Ιωάννα Παπαδοπούλου των μπισκότων Παπαδοπούλου για να μιλήσουμε για τα νέα αρώματα της χρονιάς, και με είχε δει σε ένα παιχνίδι γνώσεων, μου έλεγε «Χμ, κ. Αλεξίου, έχετε και καλές εγκύκλιες γνώσεις». Ήταν ένα θετικό. Φανταστείτε να έλεγε «Ναι, σας είδαμε κ. Αλεξίου εχθές που κυλιόσασταν κάτω ν μαζεύετε τα παπάκια και μου ψαχουλεύατε κάτι συκωταριές στον Μικρούτσικο».
C: Πρόσφατα η Δανάη Μπάρκα σας κάλεσε να μαγειρέψετε live στην εκπομπή της, αλλά η είδηση εδώ είναι ότι δεχτήκατε! Έχετε σκεφτεί τι θα μαγειρέψετε;
Η. Αλεξίου: Διαδικτυακά ανακοίνωσα ότι περιμένω την πρόσκλησή της. Όχι,δε θα σας πω, γιατί αύριο έχω ραντεβού με την προπονήτριά μου, που με κάλεσε για φαγητό, να πάω να συζητήσουμε ποιες συνταγές μπορούν να μαγειρευθούν στην κ. Μπάρκα. Δεν κάνω πλάκα, είναι μια εξαιρετική μαγείρισσα, η οποία στην καθημερινότητά της μαγειρεύει αυτά που θεωρούμε εμείς κυριακάτικα φαγητά, κάτι παστίτσια, κάτι μουσακάδες. Όταν λοιπόν πληροφορήθηκε τα λεχθέντα στην κ. Μπάρκα και ότι απεδέχθην την πρόταση, προσφέρθηκε να δούμε μαζί 5-6 συνταγούλες. Έχω την πληροφόρηση ότι το κανάλι το καλοβλέπει να γίνει πάντως.
C: Αν και “ήρεμη δύναμη”, δεν παύετε να μας εκπλήσσετε. Μετά από αυτό τι άλλο μπορεί να περιμένουμε από εσάς; Δική σας εκπομπή; Τι θεματολογία θα έπρεπε να έχει για να πείτε το “ναι”;
Η. Αλεξίου: Το Chase είναι η μετεξέλιξη ενός χόμπι. Κάποτε ήμουν στην άλλη πλευρά και με ρωτάγανε, τώρα παιδεύω εγώ τους παίκτες. Όταν ένας άνθρωπος έχει μια αναγνωρισιμότητα, καλή ή κακή θα πω εγώ, και ελπίζω στην περίπτωσή μου καλή, πουλάει. Και επειδή πουλάει, προσπαθεί ο ίδιος και οι περί αυτόν να την εκμεταλλευτούν. Οι «περί αυτόν» είναι το κανάλι, το οποίο σε αναδεικνύει, που κατά κάποιο τρόπο έχει και τον πρώτο λόγο. Όμως από κει και πέρα εγώ δεν πρόκειται να πω θα κάνω αυτό ή το άλλο. Αν έρθει κάτι το οποίο είναι πάντα αξιοπρεπές και μου ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία μου, θα το έκανα. Τι θα μπορούσε να είναι αυτό; Θα μπορούσε να είναι η παρουσίαση ενός άλλου τηλεπαιχνιδιού. Ή μια εκπομπή του τύπου «Υγεία πάνω από όλα». Αλλά θα μπορούσε να είναι μία εκπομπή που να είναι πιο πολύ προσανατολισμένη προς τα τρόφιμα, και κυρίως προς την καθημερινότητα της νοικοκυράς. Είτε πρόκειται για την πρόταση ενός θρεπτικού φαγητού, σε συνεργασία με κάποιον ειδικό διαιτολόγο προφανώς. Εκτός από αυτά, υπάρχει και η παλαιά εκπομπή του Ζάχου Χατζηφωτίου που γκρίνιαζε για τα πάντα και τους πάντες, που το κάνω και εγώ πάρα πολλές φορές στο σπίτι, και θα μπορούσα αυτά να τα εξωτερικεύσω. Σιγά σιγά. Να δούμε πώς θα πάει η πρώτη σεζόν με το Chase.
C: Τέλος, να μιλήσουμε για την ΠΕΤΕΤ. Θα θέλατε να μας πείτε τι σχεδιάζει η ΠΕΤΕΤ για τη νέα χρονιά;
Η. Αλεξίου: Αυτό που μπορούμε να πούμε είναι ότι υπήρξε το θέμα του κορωνοϊού, με αποτέλεσμα 2 χρόνια να υπολειτουργούμε και η παρουσία μας να είναι υπολειπόμενη και στον χώρο των συναδέλφων, και στον χώρο των μέσων. Ξεκινήσαμε δειλά-δειλά με κάποιες εκθέσεις, ΕΞΠΟΤΡΟΦ και FOODEXPO. Έχει η ΠΕΤΕΤ παρουσία σε όλες σχεδόν τις εκθέσεις του κλάδου διά ζώσης. Όσο επιτρέπει και η χαλάρωση του μέτρου θα διοργανώνουμε ημερίδες. Θέλουμε να έχουμε πιο ισχυρή παρουσία, όπως πρόσφατα που ανακοινώσαμε την άποψή μας για το Nutri-score, και με χαρά είδαμε ότι και η IFT συμφωνεί περίπου στις κατευθυντήριες γραμμές. Και μάλιστα το εξειδίκευσε και σε άλλες κατευθύνσεις το πρόβλημα το οποίο βρίσκει με το Nutri-score. Προφανώς θα συνεχίσουμε και διά ζώσης την προσφορά μας για την εκπαίδευση των νέων συναδέλφων, είτε είναι ο κανονισμός 1333 που κατά κόρον τον έκανα εγώ σεμινάριο εξ αποστάσεως. Ήδη έχουμε επενδύσει σε λογαριασμό zoom απεριορίστου διαρκείας, οπότε μπορούμε να κάνουμε επ’ αόριστον σεμινάριο χωρίς να ανησυχούμε για αυτά τα τεχνικά θέματα. Θα συνεχιστούν λοιπόν αυτά, και θα επεκταθούν, δε θα μείνουμε μόνο στους συγκεκριμένους κανονισμούς. Και ετοιμάζουμε κάποια πράγματα που αφορούν την οργάνωση της ΠΕΤΕΤ. Να έχουν οι συνάδελφοι πιο εύκολη πρόσβαση με κάποιον άλλο τρόπο σε αρχαιρεσίες και σε συμμετοχές σε επιτροπές. Προφανώς αναφέρομαι κυρίως στις εξ αποστάσεως συμμετοχές. Μπορώ να διαβεβαιώσω πως όσον αφορά τις εκθέσεις, η παρουσία θα είναι συνεχής. Όσον αφορά την οργάνωση εκδηλώσεων, κυρίως θέλουμε διά ζώσης για να ξαναμαζευτούμε. Συνδικαλιστικά, θα πιάσουμε ορισμένα πράγματα που μείνανε στη μέση λόγω κορωνοϊού. Γενικά, όσο μας επιτρέπει ο κορωνοϊός να είμαστε πιο ενεργοί. Και θέλω να πιστεύω ότι θα μας επιτρέψει και δε θα μας βγει καμιά μετάλλαξη ΣΤ’-ωμέγα!
C: Να ξεκαθαρίσουμε λίγο, επειδή πολύς κόσμος δεν γνωρίζει ότι έχει αλλάξει το καταστατικό. Ποιοι επιστήμονες μπορούν να εγγραφούν στην ΠΕΤΕΤ;
Η. Αλεξίου: Όλοι οι επιστήμονες που είτε από βασικό πτυχίο, είτε από μεταπτυχιακό, άπτονται των θεμάτων Τεχνολογίας Τροφίμων. Αυτό σημαίνει βέβαια ό,τι κάνει και ένας Τεχνολόγος Τροφίμων (τυποποίηση στην πρωτογενή παραγωγή, επεξεργασία, παραγωγή, προώθηση προϊόντων, γενικά όπου μπορείτε να βρείτε έναν Τεχνολόγο Τροφίμων ή έναν άλλο συνάδελφο αντιστοίχου ιδιότητας,
C: π.χ. ένας Βιοτεχνολόγος που έχει ασχοληθεί αποκλειστικά με τρόφιμα αλλά δεν έχει μεταπτυχιακό, μπορεί να εγγραφεί;
Η. Αλεξίου: Νομίζω ότι θα το λάβουμε υπόψη μας. Να έχει σοβαρή σχέση με τα τρόφιμα. Είδατε ότι μετατρέψαμε την ομάδα του Facebook σε κλειστή. Ήταν ανοιχτή και μπορούσε ο καθένας να γίνει μέλος. Μαζεύτηκε πολύς κόσμος. Άσχετος σε μεγάλο ποσοστό. Δεν επιθυμήσαμε να κάνουμε μια εκκαθάριση, και να πούμε «Εσύ δεν είσαι Τεχνολόγος, φεύγεις από την ομάδα». Στους νέους που έρχονται, κοιτάμε να έχουνε μια σχέση. Να είναι φοιτητές, εργαζόμενοι, να έχουν κατά κάποιον τρόπο σχέση. Ας μας κάνουν αίτηση να μπούνε στην ομάδα, αλλά ας μας κάνουνε τη χάρη να μας δηλώσουν στην ερώτηση που υπάρχει, με τι ασχολούνται, και ας πούνε έστω τυπικά ότι συμφωνούνε με αυτά τα οποία λέμε. Δηλαδή, δε θέλουμε να βρίζουνε, είναι μια ηθική υποχρέωση να πούνε ότι συμφωνούν. Εγώ προσωπικώς, ανθρώπους οι οποίοι δε φαίνεται από το βιογραφικό τους, δε φαίνεται από το χώρο τους στο Facebook και δεν έχουνε δώσει καμία απάντηση στις ερωτήσεις, δεν εγκρίνω τη συμμετοχή τους. Νομίζω πως και οι υπόλοιποι συνάδελφοι που έχουν επιφορτιστεί με το καθήκον του διαχειριστή της σελίδας, κάνουνε το ίδιο. Παλιά είχαμε και κάποιες μαμάδες που ρωτούσαν γιατί ο πατσάς δεν έχει ημερομηνία λήξεως και αν μπορεί να το φάει το εξάμηνό μου παιδί. Τι να κάνουμε τώρα, υπήρξανε. Δεν θα σπεύσουμε να σβήσουμε ή να διώξουμε κάποιον ο οποίος δεν έχει άμεση σχέση, εφόσον κρατάει τη σχέση του με τη σελίδα σε ένα σοβαρό επίπεδο. Το έχουν δει όλοι ότι διαφημίσεις του τύπου «Ελάτε να σας κάνουμε την πτυχιακή» δεν παίζουν. Επίσης, έχουμε πει σε όλους τους συναδέλφους που ασχολούνται επαγγελματικά με το διαδίκτυο, είτε είναι διαχειριστές, είτε γράφουνε σε σελίδες, προσπαθήστε να γράφετε κάτι το οποίο έχει γενικότερο ενδιαφέρον και μην το παρακάνετε με τη διαφήμιση.
*Κατερίνα Κουδούνα Τεχνολόγος Τροφίμων, MSc Διαχείριση Ποιότητας Τροφίμων, ΜSc Νομοθεσία Τροφίμων και Ποτών, Υπεύθυνη Ανάπτυξης cibum.
Ακολουθήστε το Cibum 
