Όταν το φαγητό χρησιμοποιείται ως τιμωρία…
Τα τέσσερα χρόνια που η Heile Gantan ήταν πίσω από τα κάγκελα στην Καλιφόρνια των ΗΠΑ, το αίσθημα της πείνας αποτελούσε για εκείνη καθημερινότητα…
Για να κατευνάσει την πείνα της συχνά έτρωγε σκέτο πλιγούρι βρώμης και όπως λέει: «ούτε νερό, ούτε γάλα, ούτε τίποτα. Ήταν μόνο για να γεμίσω το στομάχι μου. Αυτό ήταν ένα μόνιμο πρόβλημα, σε όλη τη διάρκεια της φυλάκισής μου: Πώς μπορώ να γεμίσω το στομάχι μου;»
Όταν αποφυλακίστηκε και επέστρεψε στο σπίτι της πήρε μαζί της και το “μοτίβο” της στέρησης τροφής, καταναλώνοντας πολύ ψωμί και φαγητό με τον φόβο ότι θα το στερηθεί ξανά και όπως λέει έτρωγε με τη σκέψη ότι αύριο μπορεί να μην υπάρχει φαγητό στο τραπέζι.
Η Gantan είναι τώρα ερευνήτρια στο Impact Justice (IJ), έναν μη κερδοσκοπικό οργανισμό για τη μεταρρύθμιση της δικαιοσύνης. Σε διάστημα 18 μηνών, ο οργανισμός έκανε έρευνα σε 250 πρώην έγκλειστους σε 41 πολιτείες, μέλη της οικογένειας τους και σωφρονιστικούς υπαλλήλους. Το αποτελεσμα της έρευνας δημοσιοποιήθηκε τον Δεκέμβριο του 2020 και περιγράφει λεπτομερώς τις διαταραγμένες διατροφικές και άλλες επιπτώσεις της ανεπαρκούς δίαιτας που αντιμετωπίζουν οι φυλακισμένοι στην Αμερική. Και η επίδραση της στέρησης τροφής είναι ακόμα εμφανής για πολύ καιρό μετά την αποφυλάκιση.
Σύμφωνα με την έρευνα οι μερίδες που σερβίρονται είναι πολύ μικρές και μπορεί να προκαλέσουν ή να επιδεινώσουν ήδη υπάρχοντα προβλήματα υγείας που σχετίζονται με τη διατροφή, να πυροδοτήσουν άσχημες συμπεριφορές και διατροφική ανασφάλεια που είναι ήδη διαδεδομένα στις έγχρωμες κοινότητες που φέρουν το μεγαλύτερο βάρος του μαζικού εγκλεισμού.
Η κακή ποιότητα του φαγητού είναι ένα μεγάλο πρόβλημα. Υψηλή σε νάτριο και ζάχαρη, η διατροφή στις φυλακές στερείται σοβαρά υγιεινών και θρεπτικών συστατικών. Τις περισσότερες φορές, τα τρόφιμα είναι πλούσια σε υδατάνθρακες και εξαιρετικά επεξεργασμένα. Είναι επίσης συχνά σάπια, μουχλιασμένα ή μολυσμένα από παράσιτα. Ως αποτέλεσμα, «μια θετική σχέση με το φαγητό – ένα ουσιαστικό μέρος της ανθρώπινης ύπαρξης – στερείται καθημερινά σε έγκλειστους ανθρώπους», έγραψαν οι συντάκτες της έκθεσης IJ.
«Το φαγητό στη φυλακή έχει σχεδιαστεί για να “σπάει” σιγά σιγά το σώμα και το μυαλό σου».
Λόγω της ανθυγιεινής τροφής, οι έγκλειστοι εμφανίζουν υψηλά ποσοστά διαβήτη και καρδιακών παθήσεων, ζητήματα ψυχικής υγείας και συμπεριφοράς και ασθένειες που οφείλονται σε τροφιμογενή παθογόνα.
Επίσης, υπόκεινται σε απόλυτη πείνα. Το 94% των πρώην φυλακισμένων που συμμετείχαν στην έρευνα της IJ , δήλωσαν ότι ποτέ δεν χόρταιναν, ένα εύρημα που υποστηρίζεται και από μια έκθεση του 2018 από την Οργανωτική Επιτροπή των Εγκλειστών Εργαζομένων. Η πείνα συχνά μετριάζεται μόνο για εκείνους, που έχουν την οικονομική δυνατότητα να αγοράσουν τρόφιμα -τα δύο πέμπτα των ερωτηθέντων από την IJ- όπου οι τιμές είναι συχνά υψηλές και απρόσιτες για τους φυλακισμένους που βγάζουν μερικά σεντ την ώρα από εργασίες εντός του σωφρονιστικού καταστήματος.
«Το φαγητό στη φυλακή έχει σχεδιαστεί για να “σπάει” σιγά σιγά το σώμα και το μυαλό σου», είπε στην έκθεση ένας πρώην έγκλειστος. Επειδή ένας μεγάλος αριθμός φυλακισμένων τελικά απελευθερώνεται – 650.000 κάθε χρόνο μεταξύ των 2,5 εκατομμυρίων ατόμων που κρατούνται ετησίως – η επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης Leslie Soble και οι συν-συγγραφείς της υποστηρίζουν ότι η σωματική και ψυχική υγεία των πολιτών που επιστρέφουν στην κοινωνία πρέπει να είναι κατάλληλη.
Δεν είναι όμως αυτή η πραγματικότητα. Μετά την αποφυλάκιση, τα άτομα που έχουν καταδικαστεί για ορισμένα αδικήματα, όπως κακουργήματα που σχετίζονται με ναρκωτικά , απαγορεύεται να λαμβάνουν SNAP (γνωστά ως κουπόνια τροφίμων) και άλλα επιδόματα τροφίμων. Το 91% των ατόμων που αποφυλακίζονται αναφέρουν ότι βιώνουν επισιτιστική ανασφάλεια. Για αυτούς τους πληθυσμούς, η φυλακή στέλνει το μήνυμα «Δεν αξίζεις φροντίδας ή καλής υγείας. Είσαι μιας χρήσης.”
«Ποτέ δεν βίωσα επισιτιστική ανασφάλεια πριν από την φυλακή».
Σε αντίθεση με πολλούς ανθρώπους στις φυλακές των ΗΠΑ, η Gantan προερχόταν από ένα σπίτι στο οποίο υπήρχε άφθονο φαγητό μαγειρεμένο στο σπίτι από τους Φιλιππινοαμερικανούς γονείς και τους παππούδες της. «Ποτέ δεν βίωσα επισιτιστική ανασφάλεια πριν μπω στη φυλακή». Γεύματα όπως η «γλοιώδης» Μπολόνια και το λευκό ψωμί μαζί με λίγα πατατάκια και ένα πακέτο μουστάρδα ήταν συχνά. Μερικοί πρώην έγκλειστοι αναφέρουν ότι τους σερβίρουν φαγητό που προορίζεται για ζώα.
Η Gantan τόνισε ότι «Ένα άτομο που μπαίνει στη φυλακή, ακόμα κι αν είναι υγιές, είναι πιθανό να φύγει με χρόνιες παθήσεις, είτε σωματικές είτε ψυχικές.
Ο Kanav Kathuria, ιδρυτής του Maryland Food & Prison Abolition Project (Food & Abolition), είπε ότι οι φυλακές αποτελούν προέκταση του ρατσιστικού διαχωρισμού και τροφή για τον καρκίνο… «είναι εργαλείο ελέγχου, απανθρωποποίησης και βίας».
Η Taylar Nuevelle πέρασε τεσσεράμισι χρόνια σε ομοσπονδιακές φυλακές και αργότερα ίδρυσε το Who Speaks for Me, έναν μη κερδοσκοπικό οργανισμό που υποστηρίζει γυναίκες, κορίτσια και έγχρωμους LGBTQ που επηρεάζονται από το δικαστικό σύστημα.
Η μέθοδος ελέγχου της ήταν να περιορίσει το φαγητό της, μια τεχνική που είχε ήδη υιοθετήσει μεγαλώνοντας σε ένα καταχρηστικό και επισφαλές για τρόφιμα σπίτι και μετά σε ανάδοχη φροντίδα. «Έμαθα να μην πεινάω», είπε. «Με την περαιτέρω τιμωρία της φυλάκισης, επέστρεψα στις παλιές μου δεξιότητες… να μην τρώω».
Η Nuevelle είπε πως στη απομόνωση μπορεί να έχει ακόμα χειρότερο φαγητό. Σε ορισμένα μέρη, σε όσους είναι μοναχικοί σερβίρεται ένα σκόπιμα αηδιαστικό πλούσιο σε πρωτεΐνες, άγευστο παρασκεύασμα που ονομάζεται nutraloaf. Μπορεί να συμβεί γρήγορη και δραματική απώλεια βάρους, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρή αφυδάτωση, πέτρες στη χολή, καρδιαγγειακές παθήσεις και απώλεια δοντιών από υποσιτισμό.
Τα σωφρονιστικά τμήματα συχνά ισχυρίζονται ότι το καλύτερο φαγητό είναι οικονομικά πέρα από τις δυνατότητές τους. Το 2016, η Καλιφόρνια ξόδευε 3,14 δολάρια την ημέρα ανά τρόφιμο.
Ο Γουέιν Γουίλιαμς μπόρεσε πραγματικά να μάθει περισσότερα για τη διατροφή κατά τη διάρκεια των 35 ετών που ήταν φυλακισμένος σε ομοσπονδιακές φυλακές. Σήμερα, είναι συντονιστής έργου στο The Food Trust στη Φιλαδέλφεια , το οποίο προσφέρει εκπαίδευση σε θέματα διατροφής, ψώνια και μαθήματα μαγειρικής για τους πρώην έγκλειστους. Θυμάται τα κακής ποιότητας γεύματα καθώς και την κυριαρχία των «σκουπιδιών» όπως τα ζυμαρικά ραμέν. Το ταξίδι του προς την πιο υγιεινή διατροφή ξεκίνησε «κοιτάζοντας την επιδείνωση της υγείας άλλων κρατουμένων, όπως η ζάχαρη, ο διαβήτης, η υψηλή αρτηριακή πίεση. Δεν ήθελα να πάρω φάρμακα», είπε. «Έτσι άρχισα να δίνω περισσότερη προσοχή στο τι έτρωγα».
Πηγή: thecounter.org
Ακολουθήστε το Cibum 
