To αδιάβροχο αναπηρικό αμαξίδιο νοικιάστηκε στην οικογένεια δωρεάν από τη φιλανθρωπική οργάνωση Beach Ability.
Ένα δίχρονο αγόρι με εγκεφαλική παράλυση κατάφερε να μπει για πρώτη φορά στη θάλασσα, χάρη σε ένα εξειδικευμένο αναπηρικό καροτσάκι.
Η εγκεφαλική παράλυση μπορεί να προκαλέσει υπερευαισθησία, η οποία κάνει ορισμένες υφές, θορύβους ή πολυσύχναστους χώρους να φαντάζουν υπερβολικοί για κάποιον με την πάθηση. Προκαλεί επίσης σφιχτούς και δύσκαμπτους μύες, καθιστώντας το περπάτημα εξαιρετικά δύσκολο.
Αλλά ο μικρός Joey Leathwood, από το Shefield, ο οποίος απόλαυσε τα κύματα στην παραλία Skegness στο Lincolnshire της Μεγάλης Βρετανίας, κατάφερε να παίξει με τα μεγαλύτερα αδέρφια του στη θάλασσα, χωρίς να αισθάνεται αποκλεισμένος και διαφορετικός, όπως δήλωσε η μητέρα του στη Daily Mail.
To αδιάβροχο αναπηρικό αμαξίδιο που τα κατέστησε όλα αυτά δυνατά για το μικρό Joey νοικιάστηκε στην οικογένεια δωρεάν από μια φιλανθρωπική οργάνωση, την Beach Ability, που ιδρύθηκε το 2012 από τη Sharon Gray.
Το αναπηρικό καροτσάκι, αξίας άνω των 3.200 λιρών (περίπου 3.600 ευρώ), ενσωματώνει προσκέφαλο για να βοηθά όσους πάσχουν από παθήσεις που επηρεάζουν την κίνησή τους, συμπεριλαμβανομένης της εγκεφαλικής παράλυσης, να κάθονται όρθια. Διαθέτει, επίσης, βαρέως τύπου πλαστικούς τροχούς “μπαλονιού” που γλιστρούν κατά μήκος της κορυφής της άμμου και μπορούν να μπουν στο νερό χωρίς να κολλήσουν.
Σχετικά με την εγκεφαλική παράλυση
Η εγκεφαλική παράλυση αφορά ένα σύνολο καταστάσεων που επηρεάζουν την κίνηση και τον συντονισμό. Αιτία της είναι ένα πρόβλημα με την ανάπτυξη του εγκεφάλου που εμφανίζεται πριν, κατά τη διάρκεια ή αμέσως μετά τη γέννηση.
Τα αίτια περιλαμβάνουν αιμορραγία στον εγκέφαλο του μωρού, μειωμένη παροχή αίματος και οξυγόνου, μόλυνση από τη μητέρα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, ασφυξία κατά τη διάρκεια ενός δύσκολου τοκετού, μηνιγγίτιδα ή σοβαρό τραυματισμό στο κεφάλι. Πολλές φορές, βέβαια, η ακριβής αιτία συχνά δεν είναι ξεκάθαρη.
Τα συμπτώματα δεν είναι συνήθως εμφανή αμέσως μετά τη γέννηση ενός παιδιού, αλλά αντ’ αυτού συνήθως γίνονται αισθητά μετά από δύο ή τρία χρόνια. Ορισμένα βασικά συμπτώματα αφορούν στην ανάπτυξη του παιδιού και περιλαμβάνουν τη δυσκαμψία, το να μην περπατάει το παιδί ως και την ηλικία των 18 μηνών, δυσκολίες στην ομιλία, την κατάποση ή την όραση και μαθησιακές δυσκολίες.
Επί του παρόντος δεν υπάρχει θεραπεία, αλλά συχνά χρησιμοποιούνται ως μέσα η φυσιοθεραπεία, η λογοθεραπεία, η εργοθεραπεία και η φαρμακευτική αγωγή. Κάθε άτομο που ζει με την πάθηση επηρεάζεται με διαφορετικό τρόπο, αλλά γενικά τα περισσότερα παιδιά ζουν στην ενήλικη ζωή και μερικά μπορούν να ζήσουν για πολλές δεκαετίες.