Τα ευρήματα νέας μελέτης που θα παρουσιαστεί στη Ετήσια Συνάντηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη Μελέτη του Διαβήτη.
Νέα έρευνα που θα παρουσιαστεί στη φετινή Ετήσια Συνάντηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη Μελέτη του Διαβήτη (EASD) (Μαδρίτη, 9-13 Σεπτεμβρίου) δείχνει ότι ένα παιδί έχει σχεδόν διπλάσιες πιθανότητες να αναπτύξει διαβήτη τύπου 1 (T1D) εάν ο πατέρας του έχει την πάθηση, από ό,τι εάν η μητέρα του έχει την πάθηση.
Η μελέτη, η μεγαλύτερη του είδους της, υποδηλώνει ότι η έκθεση στον διαβήτη τύπου 1 στη μήτρα παρέχει μακροπρόθεσμη προστασία έναντι της πάθησης στα παιδιά με πάσχουσες μητέρες σε σχέση με εκείνα με πάσχοντες πατέρες.
Η κατανόηση των αιτιών για αυτή τη σχετική προστασία θα μπορούσε να οδηγήσει σε ευκαιρίες ανάπτυξης νέων θεραπειών για την πρόληψη του διαβήτη τύπου 1.
Η επικεφαλής ερευνήτρια Dr Lowri Allen, από την Ερευνητική Ομάδα Διαβήτη του Πανεπιστημίου του Κάρντιφ, στο Κάρντιφ του Ηνωμένου Βασιλείου, αναφέρει: «Τα άτομα με οικογενειακό ιστορικό διαβήτη τύπου 1 έχουν 8-15 φορές περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν την αυτοάνοση πάθηση – ωστόσο, μελέτες έχουν δείξει ότι ο κίνδυνος είναι υψηλότερος εάν ο πάσχων συγγενής είναι ο πατέρας και όχι η μητέρα. Θέλαμε να το κατανοήσουμε αυτό καλύτερα».
«Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι ο διαβήτης τύπου 1 της μητέρας σχετίζεται με σχετική προστασία έναντι του διαβήτη τύπου 1 στους απογόνους κατά τη διάρκεια της πρώιμης ζωής. Θέλαμε να μάθουμε αν αυτή η σχετική μητρική προστασία από τον διαβήτη περιορίζεται μόνο στην παιδική ηλικία. Μας ενδιέφερε επίσης τι μπορεί να ευθύνεται για την επίδραση αυτή».
Για να μάθουν περισσότερα, ο Δρ. Allen, ο καθηγητής Richard Oram, του Τμήματος Κλινικών και Βιοϊατρικών Επιστημών της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Exeter του Ηνωμένου Βασιλείου, και συνάδελφοί του στο Ηνωμένο Βασίλειο, τη Σουηδία και τις ΗΠΑ πραγματοποίησαν μια μετα-ανάλυση δεδομένων από πέντε μελέτες (BOX, Better Diabetes Diagnosis, TrialNet Pathway to Prevention Study, Type 1 Diabetes Genetic Consortium και StartRight) που περιείχαν πληροφορίες σχετικά με άτομα με T1D και τους γονείς τους.
Στην ανάλυση συμμετείχαν 11.475 άτομα με T1D που διαγνώστηκαν όταν ήταν μεταξύ 0 και 88 ετών. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι είχαν σχεδόν διπλάσιες πιθανότητες (1,8 φορές περισσότερες) να έχουν πατέρα με διαβήτη τύπου 1 από ό,τι μητέρα με την πάθηση. Αυτό ίσχυε για τα άτομα που διαγνώστηκαν στην παιδική ηλικία (≤18 ετών) και ως ενήλικες (>18 ετών). Τα άτομα με μητέρες με διαβήτη τύπου 1 διαγνώστηκαν σε παρόμοια ηλικία με τα άτομα με τους πατέρες τους.
«Συνολικά, τα ευρήματά μας υποδηλώνουν ότι η σχετική προστασία που σχετίζεται με την ύπαρξη μητέρας έναντι πατέρα με διαβήτη τύπου 1 είναι μια μακροπρόθεσμη επίδραση που επεκτείνεται στην ενήλικη ζωή», δηλώνει ο Δρ. Allen.
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν επίσης μια βαθμολογία γενετικού κινδύνου που λαμβάνει υπόψη περισσότερα από 60 διαφορετικά γονίδια που είναι γνωστό ότι σχετίζονται με τον διαβήτη τύπου 1, για να συγκρίνουν τον κληρονομικό γενετικό κίνδυνο εμφάνισης σε άτομα με πάσχουσες μητέρες και πατέρες.
Τα άτομα με μητέρες με διαβήτη τύπου 1 είχαν παρόμοια βαθμολογία με τους πατέρες, γεγονός που υποδηλώνει ότι η σχετική προστασία τους έναντι του διαβήτη δεν οφειλόταν στα γονίδια που είχαν κληρονομήσει.
Ωστόσο, ο χρόνος διάγνωσης του γονέα ήταν σημαντικός. Ένα άτομο είχε περισσότερες πιθανότητες να έχει πατέρα, παρά μητέρα, με διαβήτη τύπου 1, μόνο εάν ο γονέας είχε διαγνωστεί πριν από τη γέννηση του ατόμου.
«Αυτό, σε συνδυασμό με το εύρημα ότι ο κληρονομικός γενετικός κίνδυνος διαβήτη τύπου 1 δεν διέφερε στα άτομα με πάσχουσες μητέρες και πατέρες, υποδηλώνει ότι η έκθεση στον διαβήτη τύπου 1 στη μήτρα είναι κρίσιμη», εξηγεί ο Δρ. Allen.
«Χρειάζεται περαιτέρω έρευνα για να προσδιοριστεί τι είναι αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία στην έκθεση στον διαβήτη τύπου 1 στη μήτρα. Είναι η έκθεση σε υψηλά επίπεδα γλυκόζης στο αίμα, η θεραπεία με ινσουλίνη, τα αντισώματα που σχετίζονται με τον διαβήτη τύπου 1, ένας συνδυασμός αυτών ή η έκθεση σε μια άλλη πτυχή του διαβήτη;»
Ο καθηγητής Oram αναφέρει: «Η μελέτη αυτή, η μεγαλύτερη που διερευνά τον κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη τύπου 1 σε άτομα με πάσχουσες μητέρες και πατέρες, εμπλούτισε την κατανόησή μας για τις διαφορές στον γονικό κίνδυνο, τη σχετική προστασία της μητέρας από τον διαβήτη τύπου 1 και τους υποκείμενους μηχανισμούς. Αυτό μπορεί δυνητικά να βοηθήσει στο άνοιγμα νέων θεραπευτικών δρόμων».
Ακολουθήστε το Cibum 
