Σημαντική επιστημονική μελέτη για την ανάπτυξη διατροφικών οδηγιών για ασθενείς με διαβήτη τύπου 2
Τα τελευταία χρόνια, ο αριθμός των ασθενών με σακχαρώδη διαβήτη τύπου ΙΙ (T2D), μια ασθένεια που προκαλεί διάφορες επιπλοκές και αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης εγκεφαλοαγγειακών και καρδιαγγειακών παθήσεων αυξάνεται ραγδαία.
Τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα συνήθως αυξάνονται προσωρινά μετά από ένα γεύμα, αλλά τα συνεχή υψηλά επίπεδα γλυκόζης στο αίμα μετά από ένα γεύμα προδιαθέτουν τους ανθρώπους σε διαβήτη. Αν και τα γεύματα προκαλούν αύξηση των επιπέδων γλυκόζης στο αίμα, σε υγιείς ανθρώπους, η ινσουλίνη εκκρίνεται αμέσως και η γλυκόζη στο αίμα απορροφάται από διάφορα όργανα και κύτταρα. Έτσι, τα επίπεδα επανέρχονται στο φυσιολογικό εντός περίπου 2 ωρών μετά το γεύμα.
Ωστόσο, οι μη υγιείς περιπτώσεις είναι δύσκολο να ελεγχθούν και είναι επίσης δύσκολο να προβλεφθούν τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα εάν η έκκριση ινσουλίνης είναι κακή. Και η ανεπαρκώς εκκρινόμενη ινσουλίνη καθιστά δύσκολο τον έλεγχο των επιπέδων γλυκόζης στο αίμα. Τα υψηλά επίπεδα γλυκόζης στο αίμα μετά τα γεύματα συνδέονται με υψηλότερο κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη.
Η έννοια του γλυκαιμικού δείκτη (GI), ένα μέτρο της αύξησης της γλυκόζης στο αίμα που εμφανίζεται μετά από ένα γεύμα, έχει μελετηθεί εκτενώς. Οι επιστήμονες έχουν καταλήξει ότι η κατανάλωση τροφών χαμηλού GI, που αυξάνουν αργά τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα μετά από ένα γεύμα, είναι χρήσιμη για τον έλεγχο της γλυκόζης στο αίμα και τη βελτίωση των λιπιδίων του αίματος σε διαβητικούς ασθενείς.
Είναι ήδη γνωστό ότι η λήψη άλλων μακροθρεπτικών συστατικών πριν από τους υδατάνθρακες π.χ. πρόσφατη μελέτη για την επίδραση της πρωτεΐνης ορού γάλακτος, και η αλλαγή της σειράς πρόσληψης μπορεί να επηρεάσει τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα. Ωστόσο, είναι απαραίτητο να αναφερθούν ποια είδη τροφίμων που καταναλώνονται εύκολα από τους καταναλωτές στην καθημερινή τους ζωή, συμβάλλουν στον έλεγχο της αύξησης της γλυκόζης στο αίμα.
“Ένα μήλο την ημέρα…”
Τα μήλα είναι ένα οικείο φρούτο, διαθέσιμο σε χαμηλές τιμές όλο το χρόνο και εκτιμώνται ιδιαίτερα για τον πλούτο τους σε διαιτητικές ίνες, βιταμίνη C, κάλιο και άλλα θρεπτικά συστατικά. Ένα μήλο είναι πλούσιο σε οργανικά οξέα, όπως το κιτρικό οξύ, και διαιτητικές ίνες, που επιβραδύνουν τον ρυθμό γαστρικής εκκένωσης και έτσι μπορεί να καταστέλλει την μεταγευματική αύξηση της γλυκόζης στο αίμα. Τα μήλα μπορούν επίσης να κοπούν στη μέση και να καταναλωθούν εύκολα, καθιστώντας τα ιδανικά για όσους έχουν πολυάσχολα πρωινά και κατά τα άλλα ανεπαρκή διατροφική πρόσληψη. Δεν έχει άδικο λοιπόν η γνωστή παροιμία «ένα μήλο την ημέρα κρατά τον γιατρό τον κάνει πέρα». Τα μήλα είναι ευεργετικά για τον οργανισμό και πλούσια σε πηκτίνη, μια διαλυτή διαιτητική ίνα. Η πηκτίνη δεν αφομοιώνεται ούτε απορροφάται από τα ανθρώπινα πεπτικά ένζυμα, αλλά αναστέλλει την απορρόφηση της χοληστερόλης και μειώνει την απορρόφηση της γλυκόζης. Έτσι, τα μήλα μπορεί να βοηθήσουν στη διατήρηση της καλής υγείας.
Μία πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Foods του mdpi, διερεύνησε την επίδραση της κατανάλωσης μήλου στα μεταγευματικά επίπεδα γλυκόζης και ινσουλίνης στο αίμα σε άτομα με φυσιολογική έναντι μειωμένης ανοχής στη γλυκόζη. Οι συμμετέχοντες στη μελέτη ήταν δέκα υγιή άτομα χωρίς δυσανεξία στη γλυκόζη (φυσιολογικά άτομα) και εννέα άτομα με μειωμένη ανοχή στη γλυκόζη (συμπεριλαμβανομένων και 2 σε θεραπεία με ινσουλίνη). Το δοκιμαστικό γεύμα περιελάμβανε λευκό ρύζι (148 g) και ένα μήλο Fuji (150 g). Τα κανονικά άτομα χωρίστηκαν τυχαία σε δύο ομάδες: Στη μία ομάδα τα άτομα κατανάλωναν λευκό ρύζι 5 λεπτά μετά την κατανάλωση του μήλου και στην δεύτερη ομάδα, όπου τα άτομα κατανάλωναν ένα μήλο 5 λεπτά μετά την κατανάλωση του λευκού ρυζιού. Στη συνέχεια ελήφθησαν δείγματα αίματος και από τις δύο ομάδες για 3 ώρες. Επιπλέον, τα άτομα με μειωμένη ανοχή στη γλυκόζη έλαβαν την ίδια θεραπεία με τα κανονικά άτομα, με τη διαφορά να είναι η παρακολούθηση του επιπέδου γλυκόζης σύμφωνα με τη σειρά με την οποία καταναλώθηκαν τα μήλα.
Η κατανάλωση μήλων έδειξε αρχικά μια πιο αργή αύξηση στη γλυκόζη αίματος μετά το γεύμα για τα άτομα με μειωμένη ανοχή στη γλυκόζη. Οι Krishnamachar et al. έχουν αναφέρει ότι τα άτομα που έτρωγαν συχνά μήλα έτειναν να έχουν λιγότερη μεταγευματική αύξηση της γλυκόζης στο αίμα και μακροχρόνιο κορεσμό. Είναι ενδιαφέρον ότι όσοι ασκούνταν τακτικά και έτρωγαν μήλα ως μέρος της καθημερινής τους ρουτίνας είχαν τη χαμηλότερη μεταγευματική αύξηση στα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα. Τα μήλα περιέχουν διαλυτές διαιτητικές ίνες (πηκτίνη), φρουκτόζη, και αναστολείς άλφα-γλυκοσιδάσης. Οι διαλυτές διαιτητικές ίνες δεν χωνεύονται εύκολα και διογκώνονται στο στομάχι, αυξάνοντας το ιξώδες του περιεχομένου του στομάχου και παρατείνοντας τον χρόνο παραμονής στο στομάχι, καθυστερώντας έτσι την απορρόφηση του σακχάρου.
Τα επίπεδα Cmax της γλυκόζης στο αίμα και στις δύο υποκείμενες ομάδες μειώθηκαν από την κατανάλωση μήλων πριν από το γεύμα. Αυτά τα αποτελέσματα μπορεί να οφείλονται στην αναστολή της γλυκόζης και, ως εκ τούτου, στις διαδικασίες πέψης και απορρόφησης των υδατανθράκων από αναστολείς άλφα-γλυκοσιδάσης και πολυφαινόλες. Η φλούδα του μήλου περιέχει την αναστολή της άλφα-γλυκοσιδάσης και η σάρκα του μήλου περιέχει αναστολείς αμυλάσης, που μπορεί να είναι όφελος για τη διαχείριση της υπεργλυκαιμίας.
Συμπερασματικά αυτή η μελέτη έδειξε ότι η κατανάλωση μήλου πριν από τα γεύματα θα μπορούσε να βελτιώσει τη μεταγευματική υπεργλυκαιμία σε φυσιολογικά άτομα αλλά και σε άτομα με μειωμένη ανοχή στη γλυκόζη. Αυτές οι πληροφορίες είναι απλές και διαδίδονται εύκολα και μπορεί να είναι χρήσιμες για την ανάπτυξη διατροφικών οδηγιών για ασθενείς με διαβήτη τύπου ΙΙ στο μέλλον.
Για να διαβάσετε ολόκληρη τη μελέτη πατήστε ΕΔΩ
Ακολουθήστε το Cibum 
