Τα βακτήρια του εντέρου μπορεί να είναι σε θέση να εξελιχθούν με την πάροδο του χρόνου για να ζήσουν έξω από το έντερο, όπως διαπιστώνει μια νέα μελέτη, κάτι που μπορεί να τα κάνει πιο επικίνδυνα, πιθανώς φέρνοντας χρόνια φλεγμονή και σχετικούς κινδύνους για την υγεία σε άλλα όργανα του σώματος.
Υπάρχουν πολλές έρευνες που εξηγούν τις θετικές και αρνητικές επιπτώσεις που μπορούν να έχουν τα μικρόβια του εντέρου στην υγεία μας, αλλά οι επιστήμονες εξακολουθούν να μην καταλαβαίνουν πολλά για το πώς λειτουργούν αυτοί οι διάφοροι βιολογικοί μηχανισμοί και οι αλυσιδωτές αντιδράσεις.
Ορισμένα προβλήματα υγείας οφείλονται σε αυτό που είναι γνωστό ως «διαρρέον έντερο», όπου το έντερο είναι πιο διαπερατό από ό,τι θα έπρεπε, απελευθερώνοντας βακτήρια έξω από το πεπτικό σύστημα. Ωστόσο, υπάρχουν πολλά αναπάντητα ερωτήματα σχετικά με την κατάσταση, συμπεριλαμβανομένου του αν είναι ένα σύμπτωμα ή μια αιτία των προβλημάτων φλεγμονής.
«Ένα μυστήριο ήταν πώς δυνητικά παθογόνα βακτήρια μπορούν να υπάρχουν σε υγιείς ανθρώπους για δεκαετίες χωρίς εμφανείς συνέπειες για την υγεία», λέει στο Science Alert ο ανοσοβιολόγος Noah Palm, από το Πανεπιστήμιο Yale.
Σε μια προσπάθεια να λύσουν το μυστήριο, ο Palm και οι συνεργάτες του εισήγαγαν το δυνητικά παθογόνο βακτήριο Enterococcus gallinarum – ένα είδος που βρίσκεται σε περίπου 6% των μικροβιωμάτων του εντέρου στους ανθρώπους – σε ποντίκια χωρίς μικρόβια χωρίς δικά τους μικρόβια. Στη συνέχεια, οι ερευνητές παρακολούθησαν τα ποντίκια για τρεις μήνες.
Οι ερευνητές παρατήρησαν τα βακτήρια να εξελίσσονται σε δύο διαφορετικούς τύπους. Ο ένας ήταν παρόμοιος με το αρχικό στέλεχος, ενώ ο άλλος διέθετε μικρές μεταλλάξεις DNA, ώστε να μπορεί να ζει στην επένδυση του βλεννογόνου του εντέρου και να επιβιώνει στους λεμφαδένες και το ήπαρ μετά τη διαφυγή του εντέρου.
Το πιο ανησυχητικό ήταν ότι τα μεταλλαγμένα βακτήρια μπορούν προφανώς να παραμείνουν κρυμμένα στα όργανα και να ξεφύγουν από την προσοχή του ανοσοποιητικού συστήματος. Στα πειράματα σε ποντίκια, η παρουσία μεταλλαγμένων μικροβίων θα μπορούσε να οδηγήσει σε φλεγμονώδεις αποκρίσεις, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που συνδέονται με αυτοάνοσα νοσήματα (τα οποία στον άνθρωπο περιλαμβάνουν τον διαβήτη τύπου 1 και τη σκλήρυνση κατά πλάκας).
Μέσα σε έναν ανθρώπινο ξενιστή, μια θέση μπορεί να ανοίξει μέσα στα έντερα καθώς ορισμένα μη επιβλαβή στελέχη μετακινούνται σε άλλους ανθρώπους, δίνοντας σε άλλα βακτήρια στο έντερο χώρο να εξελιχθούν.
Αυτό το φαινόμενο είναι γνωστό ως «εξέλιξη εντός του ξενιστή» και είναι μια πιθανή εξήγηση για το γιατί τα βακτηριακά είδη που ζουν στα έντερα μας μπορούν να προσαρμοστούν με την πάροδο του χρόνου, λένε οι επιστήμονες. Οι περιβαλλοντικοί παράγοντες, συμπεριλαμβανομένης της διατροφής, έχουν κάποια επίδραση σε αυτό.
Όσο πιο ποικιλόμορφη είναι μια βακτηριακή κοινότητα στο έντερο, τόσο λιγότερο χώρο έχει να αναπτυχθεί οποιοδήποτε είδος, μειώνοντας τις πιθανότητες ανάπτυξης ανθυγιεινών παραλλαγών – εκείνων που μπορούν δυνητικά να ξεφύγουν. Οτιδήποτε επηρεάζει αυτή την ποικιλομορφία, όπως η διατροφή, θα μπορούσε στη συνέχεια να βοηθήσει στο να εξηγηθεί ο κίνδυνος φλεγμονωδών καταστάσεων που μερικές φορές έχουν «διαρρέον έντερο» ως σύμπτωμα, λέει ο Michael Palm, ανώτερος συγγραφέας της μελέτης.
Όλα αυτά σημαίνουν ότι αν μπορέσουμε να κατανοήσουμε περισσότερα για αυτή τη βακτηριακή εξέλιξη, ίσως μπορέσουμε να αναπτύξουμε και να εισαγάγουμε προληπτικές θεραπείες για αυτά τα προβλήματα υγείας, ίσως στοχεύοντας συγκεκριμένα μικρόβια πριν μπορέσουν να ξεφύγουν.
Ακολουθήστε το Cibum 
