"Δράκοι" και Δρακόσπιτα...

Ύπνος βαθύς και σε κεντρικό και σε τοπικό επίπεδο…

Κάθε καλοκαίρι περνάω μερικές μέρες με τα παιδιά μου στα Στύρα Ευβοίας, οι παραλίες της περιοχής, τα φαγητά των μαγαζιών της περιοχής και το πόσο κοντά είναι τα Στύρα στην Αθήνα είναι σημαντικοί παράγοντες που κάνουν την περιοχή ελκυστική.

Η Εύβοια είναι πολύ στενή στο ύψος των Στύρων και έτσι σε 20 λεπτά μπορεί ο επισκέπτης να βουτά είτε στον νότιο ευβοϊκό κόλπο ή στο… Αιγαίο! Ανάλογα με τα κέφια και τον άνεμο.

Εδώ και 16 χρόνια πάμε στο σπίτι μας στα Στύρα. Και μερικά πράγματα καλό είναι να μένουν ίδια (καθαρές παραλίες, καλό φαγητό κλπ) αλλά και μερικά άλλα πράγματα αν μένουν ίδια… τότε μιλάμε για στασιμότητα και οπισθοδρομικά μυαλά!

Παράδειγμα: στο λιμάνι των Νέων Στύρων, τα φέρι δένουν μπροστά στον οικισμό ενώ στα 500 μέτρα υπάρχει λιμάνι για να δένουν εκεί. Αλλά τα τοπικά μυαλά δεν το θέλουν αυτό. Αντί λοιπόν να έχουμε τα φέρι να δένουν μπροστά στην παραλία των Νέων Στύρων, θα μπορούσαν οι τοπικοί άρχοντες (Δήμαρχος Καρύστου κλπ) να φτιάξουν μια μαρίνα για ιστιοπλοϊκά – που θα τραβούσε πιο «πλούσιους» τουρίστες. Αλλά στην Ελλάδα του 2022, κάνουμε, ή μάλλον δεν κάνουμε, ότι μπορούμε για να μείνουμε με τουρίστες του πιτόγυρου και της χωριάτικης σαλάτας.

Άλλο ένα σημείο που πάσχει η περιοχή είναι η σήμανση για τα λεγόμενα Δρακόσπιτα. Η περιοχή είναι φημισμένη για αυτά αλλά όταν φτάνει ο επισκέπτης στο λιμάνι, ταμπέλες για το πώς θα πάει στα Δρακόσπιτα δεν υπάρχουν πουθενά!

Δυο απτά παραδείγματα που δεν τα βρίσκουμε μόνο στα Στύρα αλλά σε όλη την Ελλάδα. Με τέτοια διαχείριση σε κεντρικό και τοπικό επίπεδο, θα μείνουμε η χώρα του πιτόγυρου και της σαλάτας…

Και δεν είναι μια γενικολογία αυτό. Ο καθένας μας με το ποιους ψηφίζει και στηρίζει είναι συμμέτοχος σε αυτήν την ιλαροτραγωδία…