Πώς η υγρή χρωματογραφία αποτελεί χρήσιμη μέθοδο για την ανάλυση της ποιότητας των γλυκαντικών.
H καλή διατροφή αποτελεί, αναμφίβολα, μια καταναλωτική τάση. Μέρος αυτής της προσπάθειας των καταναλωτών να τρώνε υγιεινά και ευσυνείδητα αποτελεί η μείωση των ενός εκ των τριών λευκών στοιχείων, με αρνητικές επιπτώσεις για την υγεία: τη ζάχαρη.
Δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, που σταδιακά αναπτύσσεται αμοιβαία προσφορά και ζήτηση προϊόντων χαμηλής περιεκτικότητας ή με καθόλου ζάχαρη. Για να μην στερούνται, όμως, οι καταναλωτές τη γλυκιά γεύση των αγαπημένων τους προϊόντων, υπάρχουν τα υποκατάστατα ζάχαρης, δηλαδή τα γλυκαντικά. Τα εγκεκριμένα γλυκαντικά χωρίζονται σε 3 κατηγορίες:
- Γλυκαντικά υψηλής έντασης, όπως ασπαρτάμη, σουκραλόζη και ακεσουλφάμη κάλιο
- Αλκοόλες ζάχαρης, όπως ερυθριτόλη, ξυλιτόλη και σορβιτόλη
- Φυσικά γλυκαντικά, όπως αλλουλόζη, γλυκοσίδες στεβιόλης και καρπός μοναχών
Όσο θετική κι αν ακούγεται η ιδέα ενός γλυκού χωρίς ζάχαρη, τα γλυκαντικά -ειδικά τα υψηλής έντασης- έχουν κατηγορηθεί για διάφορα προβλήματα υγείας, όπως για την πρόκληση καρδιακών παθήσεων, καρκίνου, ακόμα και πρόωρου τοκετού.
Για αυτό και τα εργαστήρια, που διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην αναμόρφωση και ανάπτυξή τους, κάνουν διαρκώς δοκιμές για τη σύσταση και την ποιότητα των προϊόντων, αλλά και την εγκυρότητά τους, διασφαλίζοντας ότι η ετικέτα ανταποκρίνεται 100% στο τι περιέχει το γλυκαντικό. Πώς επιτυγχάνονται όλα αυτά;
Η υγρή χρωματογραφία (LC) σύμφωνα με το New Food Magazine, είναι μια ευρέως χρησιμοποιούμενη τεχνική για τον προσδιορισμό της ποσότητας, της ποιότητας, αλλά και των σακχάρων που περιέχουν τα γλυκαντικά. Eναι μια ισχυρή αναλυτική τεχνική που χρησιμοποιείται για τον διαχωρισμό, την ταυτοποίηση και τον ποσοτικό προσδιορισμό τόσο άγνωστων όσο και γνωστών ενώσεων, καθώς και για την αποσαφήνιση της δομής και των χημικών ιδιοτήτων διαφορετικών μορίων. Μέσω αυτής της διαδικασίας, μπορεί κανείς να αναλύσει ουσίες που περιέχουν πολλά συστατικά, με λεπτομέρεια.
Η υγρή χρωματογραφία υψηλής απόδοσης (HPLC), σε συνδυασμό με έναν ανιχνευτή υπεριώδους ορατού φωτός (UV-Vis) αποτελούν ίσως την πιο δημοφιλή μέθοδο ανάλυσης γλυκαντικών σε πολλά εργαστήρια δοκιμών τροφίμων και ποτών.
Για παράδειγμα, τα γλυκαντικά υψηλής έντασης, όπως η ασπαρτάμη και η ζαχαρίνη, αλλά και ορισμένα συντηρητικά, όπως μσορβικό κάλιο, βενζοϊκό νάτριο και η αρωματική καφεΐνη, ελέγχονται τακτικά με τη χρήση υγρής χρωματογραφίας και ανιχνευτών υπεριώδους ορατού φωτός συνδυαστικά.
Ακολουθήστε το Cibum 
