Τα τελευταία χρόνια οι καταναλωτές αναζητούν είτε για τους ίδιους είτε για τα παιδιά τους προϊόντα καθαρής ετικέτας, δηλαδή προϊόντα διατροφής, τα οποία έχουν λιγότερα και πιο απλά συστατικά που όλοι αναγνωρίζουν.
Με άλλα λόγια, πρόκειται για προϊόντα, τα οποία η παρασκευάστρια εταιρεία θέλει να κρατήσει σε απόσταση από τα εξαιρετικά επεξεργασμένα συστατικά, στρεφόμενη προς συστατικά προερχόμενα από φυσικές πηγές, ενώ την ίδια στιγμή θέλει και πρέπει να είναι ειλικρινής για το τι υπάρχει στο προϊόν της όταν απευθύνεται στο καταναλωτικό κοινό.
Σε αντίθεση με όρους, όπως βιολογικά προϊόντα ή μη (gmo), δεν υπάρχουν συγκεκριμένοι κανονισμοί που πρέπει να πληροί ένα προϊόν για να χαρακτηριστεί προϊόν καθαρής ετικέτας. Οποιοσδήποτε μπορεί να διεκδικήσει την καθαρή ετικέτα, επομένως, φυσικά, ο ορισμός διαφέρει λίγο από επωνυμία σε επωνυμία και από τομέα σε τομέα.
Σίγουρα έχει γίνει κατάχρηση του όρου «καθαρή ετικέτα» από επωνυμίες που κυνηγούν τους στόχους μάρκετινγκ και πωλήσεων. Αν και δεν υπάρχει λίστα για να ελέγξει κανείς τα πρέπει και τα δεν πρέπει, σίγουρα υπάρχουν προσδοκίες του κλάδου που σχετίζονται με τα τρόφιμα καθαρής ετικέτας.
O Kerry Sikorski, Quality Compliance Manager στη Van Drunen Farms, επισημαίνει τρία βασικά πράγματα που πρέπει να αποφεύγουν οι μάρκες για να απευθύνονται στους καταναλωτές καθαρής ετικέτας και να ανταποκρίνονται στις προσδοκίες του κλάδου:
1. Συνθετικά συστατικά
Ο όρος “συνθετικό” αναφέρεται σε οτιδήποτε ανθρωπογενές. Τα συνθετικά συστατικά μπορεί να αναπαράγουν κάτι που βρίσκεται στη φύση, αλλά συνήθως παράγονται σε εργαστήριο. Αυτά τα συστατικά είναι συχνά φθηνά και αποτελεσματικά στη χρήση, αλλά το κίνημα καθαρής ετικέτας τα απορρίπτει. Πολλά κοινά προστιθέμενα χρώματα παράγονται συνθετικά.
2. Υψηλά επεξεργασμένα συστατικά
Ο όρος “επεξεργασμένο” αναφέρεται σε περίπλοκες συνθέσεις ή χρήση περισσότερων συστατικών από ό,τι χρειάζεται. Το επεξεργασμένο είναι το αντίθετο από το απλό, πλήρες φαγητό. Για παράδειγμα, αντί να επιτύχουμε αρωματισμό μήλου με πολλά περίπλοκα συστατικά, μια καθαρή ετικέτα θα το πετύχαινε με ένα συστατικό: το πραγματικό μήλο. Οι καταναλωτές με καθαρή ετικέτα θέλουν να βλέπουν αναγνωρίσιμα, απλά συστατικά στη συσκευασία και όχι μεγάλες λέξεις που δεν μπορούν να προφέρουν.
Η ελάχιστη επεξεργασία μπορεί να εξακολουθεί να ευθυγραμμίζεται με τους μεγαλύτερους στόχους της καθαρής ετικέτας. Η λυοφιλοποίηση φρούτων και λαχανικών, για παράδειγμα, αφαιρεί μόνο το νερό. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ελάχιστα επεξεργασμένα συστατικά που διατηρούν την ακεραιότητα των ολόκληρων τροφίμων.
3. Τεχνητά συστατικά
Τεχνητό σημαίνει κάτι ψεύτικο ή πλαστό. Οι επεξεργαστές επιτυγχάνουν τεχνητά αρώματα ή χρώματα συνδυάζοντας πολλά συστατικά για να μιμηθούν ένα πιο επιθυμητό. Για παράδειγμα, η γεύση κερασιού μπορεί να επιτευχθεί συνδυάζοντας χυμό μήλου, χυμό αχλαδιού και άλλα πρόσθετα συστατικά.
Τα τεχνητά συστατικά μπορεί να είναι ή να μην είναι φυσικά, αλλά πάντα αντιπροσωπεύουν κάτι που δεν είναι. Οι καταναλωτές καθαρής ετικέτας θέλουν να γνωρίζουν ότι αυτό που καταναλώνουν είναι αυτό που λέει ότι είναι. Εάν αγοράσουν ένα προϊόν με γεύση κεράσι, θέλουν να βεβαιωθούν ότι χρησιμοποιήθηκαν όντως κεράσια για την παρασκευή του.
Να τονιστεί ότι δεν πρέπει η έλλειψη σαφούς ορισμού για την καθαρή ετικέτα να παρασύρει τις εταιρείες σε ατοπήματα, αφού η καθαρή ετικέτα είναι κάτι περισσότερο από κάποιο κείμενο που επικολλάται στη συσκευασία ενός προϊόντος. Οι πελάτες που διαβάζουν τις ετικέτες θα καθορίσουν τι θέλουν να δουν στα προϊόντα που αγοράζουν και ώστε να μην ξεγελαστούν από φθηνές εναλλακτικές λύσεις παρά να σκεφτούν τι είναι καλύτερο για τα παιδιά και τις οικογένειές τους.
Άλλωστε, οι εταιρείες που κάνουν σωστά την καθαρή επισήμανση χτίζουν μια σχέση διαφάνειας και εμπιστοσύνης με τους καταναλωτές τους και θα βοηθούσε εάν οι ιθύνοντες αναρωτηθούν “Τι πραγματικά ψάχνει ο πελάτης μου; Και πώς μπορώ να εξυπηρετήσω καλύτερα τον πελάτη μου;” εάν δεν είναι σίγουροι προς τα που να κινηθούν.
Ακολουθήστε το Cibum 
