Ποιο είναι το πιο κατάλληλο «παράθυρο» λήψης τροφής στη διαλειμματική νηστεία.
Αποτελεσματικότητα της πρώιμης και όψιμης χρονικά περιορισμένης τροφής σε συνδυασμό με τη σωματική δραστηριότητα σε υπέρβαρες ή παχύσαρκες γυναίκες
Η διαλείπουσα ή διαλειμματική νηστεία (IF) έχει γίνει μια δημοφιλής στρατηγική απώλειας βάρους, που περιλαμβάνει την αποχή από την κατανάλωση τροφής και ποτών με θερμίδες για καθορισμένους χρόνους. Ονομάζεται time-restricted eating (TRE) και περιλαμβάνει αποχή από το φαγητό, με συγκεκριμένα χρονικά «παράθυρα» κατανάλωσης τροφής σε έναν κύκλο 24 ωρών και συνιστάται ιδιαίτερα για άτομα που ζουν με παχυσαρκία.
Ο χρόνος των καθημερινών γευμάτων στην TRE μπορεί να κυμαίνεται από 4 έως 12 ώρες, με τις περιόδους πρόσληψης τροφής να ξεκινούν είτε νωρίς (ETRE) είτε αργότερα μέσα στην ημέρα (LTRE). Μέχρι σήμερα, λίγες μελέτες έχουν συγκρίνει τα αποτελέσματα ETRE και LTRE όσον αφορά τη μεταβολική υγεία και φυσική κατάσταση. Επίσης μόνο λίγες μελέτες έχουν διερευνήσει τη συνδυασμένη επίδραση της σωματικής δραστηριότητας και της TRE. Στόχος μελέτης που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Nutrients, ήταν να διερευνήσει την επίδραση της ταυτόχρονης (αερόβιας και αντίστασης) προπόνησης σε συνδυασμό με ETRE ή LTRE στη σύσταση σώματος, στο μεταβολικό προφίλ και στη λειτουργική ικανότητα σε υπέρβαρες ή παχύσαρκες γυναίκες.
61 συμμετέχουσες γυναίκες χωρίστηκαν σε τέσσερις ομάδες. Η πρώτη ομάδα ακολούθησε χρονικά περιορισμένη διατροφή με παράθυρο κατανάλωσης τροφής που ξεκινούσε νωρίς το πρωί μέχρι νωρίς το απόγευμα, συν σωματική δραστηριότητα (ETRE-PA), η δεύτερη ομάδα, χρονικά περιορισμένη διατροφή με φυσική δραστηριότητα (LTRE-PA), η τρίτη ομάδα διαλειμματική νηστεία με φαγητό πιο αργά ((LTRE) και η τέταρτη ομάδα ήταν η ομάδα ελέγχου, που δεν έκανε δίαιτα (CG). Το πείραμα διήρκεσε 12 εβδομάδες σε όλες τις ομάδες. Και οι δύο ομάδες ETRE-PA και LTRE-PA συμμετείχαν σε ένα αυστηρό συνδυασμένο πρόγραμμα αερόβιας προπόνησης και προπόνησης με αντίσταση.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι, σημαντικές μειώσεις στο σωματικό βάρος και στον δείκτη μάζας σώματος παρατηρήθηκαν στις ομάδες ETRE-PA και LTRE-PA σε σύγκριση με τις ομάδες CG και LTRE μετά την παρέμβαση. Μόνο η ομάδα ETRE-PA (κατανάλωση τροφής από νωρίς το πρωί μέχρι νωρίς το απόγευμα) εμφάνισε σημαντική μείωση στη λιπώδη μάζα, στη λιποπρωτεϊνική χοληστερόλη χαμηλής πυκνότητας και στην ασπαρτική αμινοτρανσφεράση. Οι ομάδες ETRE-PA και LTRE-PA πέτυχαν επίσης υψηλότερες επιδόσεις και στο πρόγραμμα γυμναστικής, σε σύγκριση με τις ομάδες LTRE και CG.
Συμπέρασμα: Η εφαρμογή διαλειμματικής νηστείας μαζί με άσκηση οδηγεί σε μεγαλύτερες βελτιώσεις στη σύσταση του σώματος, το προφίλ λιπιδίων και τη φυσική απόδοση, χωρίς σημαντικές διαφορές μεταξύ των προσεγγίσεων της διαλειμματικής νηστείας με παράθυρο διατροφής που ξεκινά νωρίς σε συνδυασμό με σωματική άσκηση και διαλειμματικής νηστείας οποιαδήποτε ώρα σε συνδυασμό με άσκηση. Επιπλέον, η αύξηση της έντασης της άσκησης σε κατάσταση νηστείας, ιδιαίτερα στην προπόνηση με αντιστάσεις, θα μπορούσε να οδηγήσει σε πιο σημαντικές βελτιώσεις στη σύσταση του σώματος, ειδικά όσον αφορά την αύξηση της άλιπης μάζας και τη βελτίωση της μεταβολικής υγείας. Αυτή η συνδυασμένη στρατηγική προσφέρει μια πολλά υποσχόμενη λύση για υπέρβαρες και παχύσαρκες γυναίκες.
Για να διαβάσετε ολόκληρη τη μελέτη πατήστε ΕΔΩ.
Ακολουθήστε το Cibum 
