Πολλά καταστήματα εστίασης πωλούν τα ροφήματα σε θερμοκρασίες υψηλότερες από τους 140 βαθμούς που είναι αρκετοί να προκαλέσουν εγκαύματα γ’ βαθμού σε 5 δευτερόλεπτα.
Το κάψιμο από υγρά, όπως ο καφές, συχνά χρειάζονται νοσοκομειακή περίθαλψη, ειδικά όταν το έγκαυμα είναι τρίτου βαθμού, όπου βλάπτονται και τα τρία στρώματα του δέρματος (επιδερμίδα, χόριο και υποδόριο).
Οι εγκαυματικές κακώσεις μπορεί να απαιτούν πολλαπλές χειρουργικές επεμβάσεις για την αντιμετώπιση τόσο άμεσα χρονικά όσο και μακροπρόθεσμα, για την αποκατάσταση του δέρματος και των ιστών που προκαλούνται από τις ουλές των εγκαυμάτων. Για να μη μιλήσουμε για τον πόνο και την ταλαιπωρία του θύματος από τη στιγμή του τραυματισμού μέχρι και τις επόμενες εβδομάδες, μήνες ή ακόμη και χρόνια μετά…
Χαρακτηριστική είναι περίπτωση του ατυχήματος που έλαβε χώρα το 1992 με την 79χρονη Stella Liebeck, η οποία κάηκε όταν ένα φλιτζάνι με καυτό καφέ στα McDonald’s χύθηκε πάνω της.
Η ηλικιωμένη γιαγιά χρειάστηκε να υπομείνει φρικτά επώδυνες εγχειρήσεις εγκαυμάτων, καθαρισμούς, μεταμοσχεύσεις και πολλά άλλα για τα επόμενα δύο χρόνια. Δεν υπήρξε καμία προειδοποίηση προς την κ. Liebeck ότι ο καυτός καφές ήταν επικίνδυνος, ιδίως από τη στιγμή που ο πωλητής επέλεξε να θερμάνει και να σερβίρει τον καφέ του σε πολύ υψηλότερη θερμοκρασία από τη συνιστώμενη του.
Μια συνοπτική περιγραφή του θέματος Liebeck δόθηκε από ομοσπονδιακό περιφερειακό δικαστήριο ως εξής:
Στις 17 Αυγούστου 1994, ένορκοι πολιτειακού δικαστηρίου στο Αλμπουκέρκι του Νέου Μεξικού επιδίκασαν στην 81χρονη Στέλλα Λίμπεκ αποζημίωση ύψους 160.000 δολαρίων και 2,7 εκατομμύρια δολάρια σε ποινικές αποζημιώσεις, αφού υπέστη εγκαύματα από καφέ που αγόρασε από το παράθυρο drive-through ενός εστιατορίου McDonalds. Ο δικαστής μείωσε αργότερα την ποινική αποζημίωση σε 480.000 δολάρια και τα μέρη συμβιβάστηκαν στην υπόθεση πριν από την άσκηση έφεσης. Σύμφωνα με δημοσιεύματα, η κ. Liebeck ισχυρίστηκε ότι για γευστικούς λόγους τα McDonalds σερβίρουν καφέ περίπου 20 βαθμούς πιο ζεστό από άλλα εστιατόρια γρήγορου φαγητού και παρά τις πολυάριθμες καταγγελίες, είχαν πάρει συνειδητή απόφαση να μην προειδοποιήσουν τους πελάτες για την πιθανότητα σοβαρών εγκαυμάτων. Η ετυμηγορία των ενόρκων έτυχε παγκόσμιας προσοχής.
Οι τραυματισμοί από καυτό καφέ και άλλα καυτά ροφήματα, μάθημα για την ανάγκη προειδοποιητικών ετικετών
Τόσο πριν όσο και μετά την υπόθεση του ατυχήματος με καυτό καφέ στα McDonald’s το 1994, τα θύματα εγκαυμάτων από καυτό υγρό, που έχουν συμβεί επίσης στα Starbuck’s, και τα Dunkin Donuts και άλλα καταστήματα εστίασης, έπρεπε να αντιμετωπίσουν εκτός από τα εγκαύματά τους και το δικαίωμά τους να διεκδικήσουν δικαιοσύνη.
Σε πολλές περιπτώσεις, αυτά τα θύματα θα μπορούσαν να είχαν αποφύγει τα ατυχήματα που άλλαξαν τη ζωή τους, αν είχαν λάβει επαρκείς προειδοποιήσεις σχετικά με τους κινδύνους των εγκαυμάτων.
140 βαθμοί για μόλις πέντε δευτερόλεπτα είναι αρκετοί για να προκαλέσουν έγκαυμα τρίτου βαθμού την ίδια ώρα που ο καφές πωλείται στους 150 – 200 βαθμούς! Υπάρχουν αναφορές, για παράδειγμα, ότι η Dunkin Donuts χρησιμοποιεί έναν συγκεκριμένο τύπο καφετιέρας που της επιτρέπει να σερβίρει το ρόφημά της σε σοκαριστικά υψηλές θερμοκρασίες 200 βαθμών. Η Starbucks φέρεται να πωλεί τα διάφορα προϊόντα καφέ της σε ένα εύρος 150 -170 βαθμών, με τον εσπρέσο της να αχνίζει το γάλα στους 160 βαθμούς και να ζεσταίνει τις λάτες της στους 180 βαθμούς κατόπιν αιτήματος (ζητήστε «extra hot»).
Κατά συνέπεια, οι προειδοποιήσεις που να εξηγούν ότι τα ζεστά υγρά είναι επικίνδυνα μέχρι να κρυώσουν λίγο είναι απαραίτητες.
Είναι η ετικέτα αρκετή για να προστατεύσει από τραυματισμό;
Σε κάθε ατύχημα με έγκαυμα από καυτό καφέ, το θύμα έχει το δικαίωμα να διερευνήσει ανεξάρτητα το περιστατικό για να καθορίσει τη νομική ευθύνη όλων των εμπλεκομένων. Αυτό θα περιλαμβάνει την εξέταση οποιασδήποτε προειδοποίησης που δόθηκε στο θύμα-πελάτη και κάθε λέξη ή κάθε γραπτή αναφορά σε προειδοποιητική ετικέτα πρέπει να αξιολογείται από, ειδικούς ως προς την επικοινωνία του κινδύνου.
Η μη ύπαρξη προειδοποιητικής ετικέτας αποτελεί σοβαρή παραβίαση του καθήκοντος επιμέλειας. Επιπλέον, η απλή ύπαρξη προειδοποιητικής ετικέτας δεν αρκεί. Οι ανεπαρκείς προειδοποιητικές ετικέτες μπορούν να αποτελέσουν τη βάση μιας αγωγής για σωματικές βλάβες που βασίζεται σε αμέλεια ή στο δίκαιο περί ευθύνης προϊόντων.
Καθόλου προειδοποιητική ετικέτα, η παράλειψη επαρκούς προειδοποίησης για τον κίνδυνο στην ετικέτα μπορεί να επιβάλει νομική ευθύνη στον πωλητή του προϊόντος.
Ακολουθήστε το Cibum 
