H Οργάνωση Spirits Europe δίνει απάντηση στο δίλημμα της επαναχρησιμοποίησης έναντι της ανακύκλωσης.
Η ψηφοφορία που διεξήχθη στην ΕΕ για τον νέο κανονισμό PPWR (Κανονισμός για τα απορρίμματα συσκευασίας) απέτυχε να απαλλάξει τα οινοπνευματώδη από τις υποχρεώσεις επαναχρησιμοποίησης, μια κίνηση-έκπληξη που θα έθετε σε κίνδυνο τις καθιερωμένες πρακτικές βιωσιμότητας και θα υπονόμευε την ταυτότητα και την ανταγωνιστικότητα της επωνυμίας, υποστηρίζει η Spirits EUROPE που εκπροσωπεί τη βιομηχανία οινοπνευματωδών ποτών σε ευρωπαϊκό επίπεδο, με μέλη 31 ενώσεις και 11 διεθνείς εταιρείες.
Εν όψει της δεύτερης συνόδου ολομέλειας τον επόμενο μήνα, η Spirits Europe ζητά περαιτέρω τροποποιήσεις στον κανονισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τις συσκευασίες και τα απορρίμματα συσκευασίας (PPWR) ώστε να συμπεριληφθεί η «συνεχής εξαίρεση του τομέα των οινοπνευματωδών ποτών από τους υποχρεωτικούς στόχους επαναχρησιμοποίησης και η βελτίωση της προστασίας των εμβληματικών σχεδίων».
Η οργάνωση προηγουμένως είχε, δημοσιεύσει και άρθρο σχετικά με τη μεγάλη συζήτηση, για το ποια είναι η βέλτιστη μεταχείριση των γυάλινων μπουκαλιών.
Είναι λοιπόν καλύτερο να μαζέψετε τα μπουκάλια, να τα επιστρέψετε σε ένα κέντρο παραγωγής για καθαρισμό και ξαναγέμισμα ή είναι καλύτερα να τα μαζέψετε για να λιώσουν και να ξανασχηματιστούν σε νέα μπουκάλια; Το δίλημμα της επαναχρησιμοποίησης έναντι της ανακύκλωσης είναι ένα θεμελιώδες ερώτημα που προσπαθούν να λύσουν σωστά οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής της ΕΕ λέει η Spirits Europe και συνεχίζει:
Ορισμένοι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής φαίνεται να πιστεύουν ότι, από προεπιλογή, η επαναχρησιμοποίηση είναι (πάντα) η καλύτερη. Ως εκ τούτου, θέλουν να δουν άκαμπτους καθολικούς στόχους επαναχρησιμοποίησης να επιβάλλονται σε όλες τις μορφές γυάλινων συσκευασιών και προϊόντων έως το 2030, με τους στόχους να αυξάνονται ξανά έως το 2040.
Ωστόσο, εξετάζοντας το πλήρες φάσμα των διαφορετικών προϊόντων και λύσεων γυάλινης συσκευασίας που λειτουργούν στην αγορά σήμερα, η πραγματική απάντηση στο ερώτημα εάν η επαναχρησιμοποίηση ή η ανακύκλωση είναι η καλύτερη είναι πως: εξαρτάται. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η επαναχρησιμοποίηση ενός γυάλινου μπουκαλιού είναι η καλύτερη επιλογή για τον πλανήτη και τους ανθρώπους. Σε άλλες περιπτώσεις, δεν είναι.
Για να είναι πιο αποτελεσματικές και περιβαλλοντικά βιώσιμες, οι επαναχρησιμοποιήσιμες γυάλινες συσκευασίες θα πρέπει να κυκλοφορούν γρήγορα σε υψηλούς όγκους εντός μιας περιορισμένης γεωγραφικής περιοχής (έως 200-300 km) από τους παραγωγούς έως τους λιανοπωλητές στους καταναλωτές – και αντίστροφα. Με άλλα λόγια, τα συστήματα επαναχρησιμοποίησης λειτουργούν καλύτερα σε περιβάλλοντα υψηλής ταχύτητας, μεγάλου όγκου και χαμηλής απόστασης. Στον τομέα των ποτών, αυτό έχει επιτευχθεί για προϊόντα όπως η μπύρα, τα αναψυκτικά ή το μεταλλικό νερό.
Τα αλκοολούχα ποτά, αντίθετα, λειτουργούν δομικά στο άλλο άκρο αυτού του φάσματος. Το τυπικό ταξίδι μπουκάλιων αλκοολούχων ποτών χαρακτηρίζεται από σχετικά χαμηλή ταχύτητα, χαμηλούς όγκους και μεγαλύτερες αποστάσεις. Και, για διάφορους λόγους, αυτά είναι εγγενή χαρακτηριστικά της κατηγορίας που δεν μπορούν και δεν πρέπει να αλλάξουν εύκολα – γιατί;
Ξεκινήστε λαμβάνοντας υπόψη την ταχύτητα. Οι κύκλοι ζωής του προϊόντος, συμπεριλαμβανομένων των φάσεων χρήσης και κατανάλωσης, ποικίλλουν σημαντικά μεταξύ των τύπων ποτών. Από αυτή τη σκοπιά, τα αλκοολούχα ποτά αποτελούν μια συγκεκριμένη κατηγορία. Σε αντίθεση με άλλα ποτά, τα οινοπνευματώδη ποτά έχουν πολύ μεγαλύτερη μέση ενεργό διάρκεια ζωής και πολύ πιο αργή ταχύτητα κίνησης του γυάλινου μπουκαλιού. Μόλις ανοιχτεί, ένα μπουκάλι αλκοολούχων ποτών μπορεί να παραμείνει στο ράφι για χρόνια, καθώς σε αντίθεση με τα περισσότερα άλλα (αλκοολούχα) ποτά, η συντριπτική πλειονότητα των οινοπνευματωδών ποτών είναι ουσιαστικά άφθαρτα και δεν υποβαθμίζονται σε ποιότητα μετά το άνοιγμα της συσκευασίας. Φυσικά, αυτό το μοναδικό χαρακτηριστικό επεκτείνει σημαντικά τη μέση ενεργό διάρκεια ζωής των γυάλινων φιαλών στην περίπτωση των οινοπνευματωδών ποτών.
Τα μπουκάλια οινοπνευματωδών ποτών συνήθως ανοίγουν και κλείνουν πολλές φορές για μεγάλο χρονικό διάστημα για το σερβίρισμα, κάτι που δεν ισχύει για τις μπύρες (με ένα άνοιγμα) και λιγότερο για το κρασί. Αντίστοιχα, ένα μπουκάλι αλκοολούχου ποτού που περιέχει 22 μεμονωμένες μερίδες (που δεν πρέπει να καταναλώνεται από έναν μεμονωμένο καταναλωτή κατά τη διάρκεια μιας μεμονωμένης περίπτωσης κατανάλωσης) έχει, κατά μέσο όρο, πολύ μεγαλύτερη διάρκεια ζωής από ό,τι, ας πούμε, ένα μπουκάλι μπύρας. Στην τελευταία περίπτωση, η φιάλη αδειάζεται συνήθως μέσα σε λίγα λεπτά από το πρώτο (και μοναδικό) άνοιγμα. Με περιστασιακές εξαιρέσεις, για παράδειγμα, σε εγκαταστάσεις παραγωγής υψηλού όγκου, αυτό δεν μπορεί και δεν πρέπει να επιτευχθεί στην περίπτωση των μπουκαλιών οινοπνευματωδών ποτών.
Όσον αφορά τον όγκο, τα μπουκάλια αλκοολούχων ποτών αντιπροσωπεύουν ένα μικρό μερίδιο της συνολικής αγοράς γυάλινων φιαλών. Σε μια χώρα όπως η Γερμανία, τα οινοπνευματώδη ποτά αντιπροσωπεύουν μόλις το 1,3% της συνολικής αγοράς γυαλιού ποτών. Επιπλέον, η κατηγορία των αλκοολούχων ποτών στην Ευρώπη αυξάνεται σε αξία και όχι σε όγκο. Τάσεις όπως η πριμοδότηση σημαίνουν ότι οι καταναλωτές οινοπνευματωδών ποτών τείνουν να πίνουν καλύτερα, όχι απαραίτητα περισσότερο. Σύμφωνα με αυτό, τα τελευταία 15 χρόνια, οι πωλήσεις αλκοολούχων ποτών στην ΕΕ αυξάνονταν συνεχώς σε αξία, ενώ οι όγκοι πωλήσεων είναι σήμερα σημαντικά χαμηλότεροι από ό,τι το 2008.
Τέλος, σκεφτείτε την απόσταση. Πάρτε, για παράδειγμα, την περίπτωση ενός premium ουίσκι, που αποστάζεται και εμφιαλώνεται στην Ιρλανδία για να το απολαύσετε στη νότια Ισπανία. Σύμφωνα με τις υποχρεώσεις επαναχρησιμοποίησης, το ίδιο μπουκάλι θα μπορούσε να μεταφερθεί πίσω στον τόπο προέλευσής του στο τέλος του (μεγάλου) κύκλου ζωής του. Εναλλακτικά, θα μπορούσε να συλλεχθεί για ανακύκλωση στην Ισπανία, καθώς είναι ήδη το 78% των γυάλινων συσκευασιών στην ισπανική αγορά. Αυτή είναι, αναμφίβολα, η προτιμότερη προσέγγιση όσον αφορά τη βιωσιμότητα.
Επομένως, οι νέοι κανόνες συσκευασίας θα πρέπει να αφήνουν επαρκή ευελιξία ώστε να συνυπάρχουν διαφορετικές καλύτερες λύσεις στην κατηγορία τους. Αντίθετα, ενιαίοι υποχρεωτικοί στόχοι επαναχρησιμοποίησης/αναπλήρωσης σε όλες τις κατηγορίες προϊόντων θα υπονόμευαν μια τέτοια προσέγγιση και, όπως στην παραπάνω περίπτωση, θα πρόσθεταν την περιβαλλοντική επιβάρυνση. Από τη σχεδίασή τους, τα μπουκάλια για επαναχρησιμοποίηση/αναπλήρωση πρέπει συνήθως να είναι κάπως πιο στιβαρά και βαρύτερα για να διασφαλίζονται τα υψηλότερα επίπεδα ασφάλειας κατά τη διάρκεια των διαφόρων ταξιδιών (επανα)χρήσης, καθιστώντας και πάλι την περίπτωση των ωφέλιμων για το περιβάλλον συστημάτων επαναχρησιμοποίησης ανάλογα με το πλαίσιο.
Ακολουθήστε το Cibum 
