Με αφορμή την ημέρα της γυναίκας στις 8 Μαρτίου, ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για τις γυναίκες της βιομηχανίας τροφίμων, τις αφανείς, αλλά αδικημένες ηρωίδες του χώρου των τροφίμων.
Πλανήτης Γη, σωτήριο έτος 2023, 8 Μαρτίου. Άλλη μια χρονιά που γιορτάζουμε την ημέρα της γυναίκας, με πορείες, ένα αφιέρωμα στη Google και πολλά πολλά κείμενα και εκπομπές στα ΜΜΕ για το πόσο σημαντική είναι αυτή η μέρα. Το φετινό θέμα για τη φετινή ημέρα είναι “DigitALL: Καινοτομία και τεχνολογία για την ισότητα των φύλων”, υπογραμμίζοντας ότι η ενημέρωση και η πρόσβαση στα νέα τεχνολογικά μέσα θα είναι ένας αρωγός ως προς την ισότητα.
Εδώ είναι το σημείο για μια κρίσιμη ερώτηση: Γιατί ενώ έχουμε ανακαλύψει ρομπότ που μπορούν να μαγειρέψουν τηγανητά φαγητά δεν έχουμε προχωρήσει το ίδιο μπροστά στο να γεφυρώσουμε το χάσμα της ανισότητας των φύλων; Γιατί ό τι και να προβάλλουμε ως κοινωνία, το πρόβλημα εξακολουθεί να υφίσταται, όσες κι αν είναι οι καινοτομίες και η τεχνολογική πρόοδος που έχουμε κατορθώσει ως ανθρωπότητα.
Η ανισότητα των φύλων υπάρχει παντού, έτσι και στη βιομηχανία τροφίμων. Προτού το αμφισβητήσετε, πάρτε το χρόνο να κοιτάξετε στην ίδια την εστίαση. Πόσες γυναίκες είναι σερβιτόρες και πόσες είναι μάνατζερ εστιατορίων, σε σύγκριση με τους άνδρες του κλάδου, στους οποίους ισχύει το αντίθετο; Πόσες γυναίκες έχουν αυτή τη στιγμή τις δικές τους επιχειρήσεις τροφίμων και ποτών και πόσους άνδρες CEO έχετε συναντήσει; Κάνοντας τα μαθηματικά, τα δυσανάλογα νούμερα μας κάνουν να θυμόμαστε τη φράση “Sticky Floor and Glass Sheilling”, η οποία μεταφράζεται ως “κολλώδες πάτωμα και γυάλινη οροφή”, αντιπροσωπεύοντας το ότι οι γυναίκες εύκολα μπορούν να μείνουν σε χαμηλές θέσεις, αλλά δύσκολα να φτάσουν στην κορυφή.
“Εργαζόμουν ως ζαχαροπλάστρια σε ένα καλό εστιατόριο, αν και είχα εμπειρία να δουλεύω ως σού σεφ και στη ζεστή πλευρά της κουζίνας. Είμαι μια ψηλή γυναίκα με φαρδύς ώμους με μικτές φυλετικές καταβολές και παρά το ταλέντο και την εμπειρία μου, το ανδρικό προσωπικό με έκανε να νιώθω πολίτης δεύτερης κατηγορίας”, είναι η ιστορία μιας γυναίκας που παρατίθεται στον ιστότοπο “Women in the Food Industry”. Ειδικά για τις γυναίκες της βιομηχανίας που ανήκουν στις λεγόμενες “μειονότητες”, τα πράγματα είναι ακόμα πιο δύσκολα.
Φυσικά, αν και λίγα, υπάρχουν τα success stories. “(Στην τηλεόραση) υπάρχουν τεράστιες ευκαιρίες για τις γυναίκες στη βιομηχανία τροφίμων – από σεφ μέχρι προμηθευτές, οικιακούς οικονομολόγους μέχρι οικιακές μαγείρισσες και οποιονδήποτε θέλει να ανέβει τη σκάλα της τηλεόρασης στην παραγωγή”, αναφέρει μια άλλη γυναίκα στον ίδιο ιστότοπο.
Ωστόσο, όσες ιστορίες με happy end και αν ακούσουμε, όσα άρθρα με επιτυχημένες γυναίκες στη βιομηχανία και αν διαβάσουμε, το πρόβλημα δεν έχει εξαλειφθεί και τα καθημερινά παραδείγματα.
Όπως είχαμε αναφέρει και σε παλαιότερο δημοσίευμα, ρεπορτάζ στον ιστότοπο Metro UK για γυναίκες που έχουν δεχτεί κάποιας μορφής κακοποίηση σε κάποιο φεστιβάλ μπύρας ή γενικότερα κάποιο μέρος με αλκοόλ, το 71% όλων των γυναικών στο Ηνωμένο Βασίλειο έχουν παρενοχληθεί σεξουαλικά σε δημόσιο χώρο – και πάνω από τις μισές (55%) δεν θεώρησαν ότι το περιστατικό ήταν αρκετά σοβαρό για να το αναφέρουν, υποδηλώνοντας μια κοινωνικά καλλιεργημένη ενοχή στα θύματα.
Στο ίδιο κείμενο αναφέρεται η τραυματική μαρτυρία της επικεφαλής ζυθοποιού της Coalition Brewing, η οποία συνέβη σε μια εκδήλωση του κλάδου της μίλησε για το βιασμό της από έναν άγνωστο, ο οποίος της έριξε κάτι στο ποτό της. Μιας και ο μόνος τρόπος να τον πιάσουν ήταν ένα προφίλ DNA και η ιατροδικαστική εξέταση πολύ επίπονη, χωρίς μάρτυρες και χωρίς στοιχεία δεν μπορούσε να σημειωθεί περαιτέρω πρόοδος με την υπόθεση.
Επιπλέον, σύμφωνα με έρευνα της YouGov της Μεγάλης Βρετανίας του 2021, το 81% των γυναικών εξακολουθούν να επιθυμούν βελτιωμένη ασφάλεια στα μπαρ και τα κλαμπ. “Δούλευα σε ένα κλαμπ σε κεντρικό σημείο της Αθήνας για να βγάλω τα έξοδά μου ως φοιτήτρια. Μου είχε συμβεί πολλές φορές το αφεντικό μου να με φιλήσει δήθεν κατά λάθος στα χείλη αντί για το μάγουλο όταν με χαιρετούσε ή να καλεί τους φίλους του για να με φλερτάρουν ενώ δούλευα. Επίσης πολλοί πελάτες έπαιρναν ακόμα και το κινητό μου για να γράψουν τον αριθμό τους”, δήλωσε σε εμάς μια πρώην barwoman που θέλει να μείνει ανώνυμη για την ασφάλειά της.
Οι ιστορίες με γυναίκες που έχουν κακοποιηθεί, χλευαστεί, αγνοηθεί στο χώρο των τροφίμων και των ποτών θα συνεχίσουν να υπερτερούν των γυναικών κοντά στη “γυάλινη οροφή”.
Είναι στο χέρι μας, όμως, η μέρα της γυναίκας να μην καταλήξει να είναι μια γιορτή από αυτές που οι κουλτούρες γιορτάζουν μόνο τυπικά και μόνο για το φαίνεσθαι. Απλοϊκή φράση, αλλά δυστυχώς, εμείς είμαστε αυτοί που μπορούμε να πάρουμε την καινοτομία και την τεχνολογία- το θέμα της φετινής ημέρας της γυναίκας- και να το κάνουμε γνώση, εξαλείφοντας σταδιακά αυτό το κατάλοιπο της πατριαρχίας. Έχουμε πολλά χιλιόμετρα να βαδίσουμε προς την κατάκτηση της ισότητας, αλλά σημασία σε αυτή την “Ιθάκη” σημασία έχει ο προορισμός, όχι το ταξίδι.
Χρόνια σε όλες τις γυναίκες. Εύχομαι να είστε ασφαλείς και να μπορέσετε να ξεπεράσετε όσα εμπόδια έχει θέσει η κοινωνία στο δρόμο σας.
Ακολουθήστε το Cibum 
