Η προέλευση του “σκοτεινού” εθίμου.
Την τελευταία μέρα του Οκτωβρίου, η κολοκύθα έχει την τιμητική της καθώς χιλιάδες από αυτές πωλούνται σε διάφορα “τρομακτικά” σχήματα, προκειμένου να γιορτάσουν το Halloween αρκετές δυτικές χώρες. Τι γίνονται όμως όλες αυτές οι κολοκύθες την επόμενη μέρα;
Ορισμένες φορές οι φάρμες κολοκύθας χρησιμοποιούν το απούλητο απόθεμα ως λίπασμα για να αυξήσουν τα θρεπτικά συστατικά στο έδαφος και να λειτουργήσουν ως λίπασμα, που είναι ένας από τους πιο φιλικούς προς το περιβάλλον τρόπους χρήσης τους. Οι σπόροι τους δε μπορούν επίσης να μονιμοποιηθούν από μόνοι τους, φυτρώνοντας νέες κολοκύθες για την επόμενη σεζόν. Εάν δεν πρόκειται για κομπόστ, μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν κολοκύθες ως ζωοτροφή. Εάν όμως οι έμποροι κολοκύθας δεν διαθέτουν ζώα, μπορεί να καταλήξουν να δωρίσουν κολοκύθες σε τοπικούς ζωολογικούς κήπους, όπου χρησιμοποιούνται ως φαγητό ή ως ψυχαγωγία. Ο Ζωολογικός Κήπος του Όρεγκον, για παράδειγμα, αφήνει τους ελέφαντες να πατούν πάνω σε κολοκύθες για να διασκεδάσουν τόσο οι ίδιοι όσο και οι επισκέπτες. Ενδέχεται επίσης να βυπάρχουν φάρμες που επιτρέπουν και λίγη τριβή από άνθρωπο. Το 2022, το The Country Barn στο Λάνκαστερ της Πενσυλβάνια, επέτρεψε στους επισκέπτες να εξαφανίσουν τις κολοκύθες με βαριοπούλες ή να τις εκτοξεύσουν στον αέρα ως μέρος της Ημέρας Κατεδάφισης Κολοκύθας.
Αν και αυτές είναι αποτελεσματικές λύσεις μετά τη σεζόν για τους πωλητές, εξακολουθεί να υπάρχει ένα ερώτημα για το τι πρέπει να κάνουν οι καταναλωτές με τις κολοκύθες τους καθώς το πρόβλημα είναι ότι οι σκαλισμένες και βαμμένες κολοκύθες δεν μπορούν να ταΐζονται σε ζώα.
Το ζήτημα αυτό βέβαια δεν μας αφορά άμεσα καθώς στην Ελλάδα δεν υπάρχει μεγάλη παραγωγή κολοκύθας για εκείνη τη μέρα αφού αποτελεί κατα βάση ένα ξένο έθιμο. Πως δημιουργήθηκε όμως;
Προέλευση του “σκοτεινού” εθίμου
Σύμφωνα με το History, η παράδοση ξεκίνησε από το αρχαίο κελτικό φεστιβάλ Samhain, όταν οι άνθρωποι άναβαν φωτιές και φορούσαν κοστούμια για να διώξουν τα φαντάσματα. Τον όγδοο αιώνα, ο Πάπας Γρηγόριος Γ’ όρισε την 1η Νοεμβρίου ως ώρα τιμής όλων των αγίων. Σύντομα, η Ημέρα των Αγίων Πάντων ενσωμάτωσε μερικές από τις παραδόσεις του Samhain. Το προηγούμενο βράδυ ήταν γνωστό ως All Hallows Eve, και αργότερα Halloween. Με την πάροδο του χρόνου, το Halloween εξελίχθηκε σε μια μέρα δραστηριοτήτων όπως trick-or-treating, σκάλισμα φαναριών, εορταστικές συγκεντρώσεις, φορώντας κοστούμια και φαγητό.
Οι Κέλτες, που έζησαν πριν από 2.000 χρόνια, κυρίως στην περιοχή που είναι η σημερινή Ιρλανδία, το Ηνωμένο Βασίλειο και η βόρεια Γαλλία, γιόρτασαν το νέο τους έτος την 1η Νοεμβρίου. Αυτή η μέρα σηματοδότησε το τέλος του καλοκαιριού και τη συγκομιδή και την αρχή του σκοτεινού, κρύου χειμώνα, μια εποχή του χρόνου που συχνά συνδέθηκε με τον θάνατο του ανθρώπου. Οι Κέλτες πίστευαν ότι τη νύχτα πριν από το νέο έτος, τα όρια μεταξύ του κόσμου των ζωντανών και των νεκρών έγιναν ασαφή. Το βράδυ της 31ης Οκτωβρίου γιόρτασαν το Samhain, όταν πίστευαν ότι τα φαντάσματα των νεκρών επέστρεψαν στη γη.
Εκτός από το ότι προκαλούν προβλήματα και καταστρέφουν τις καλλιέργειες, οι Κέλτες πίστευαν ότι η παρουσία των απόκοσμων πνευμάτων διευκόλυνε τους Δρυίδες, ή τους Κέλτες ιερείς, να κάνουν προβλέψεις για το μέλλον. Για έναν λαό που εξαρτάται εξ ολοκλήρου από τον ασταθή φυσικό κόσμο, αυτές οι προφητείες ήταν μια σημαντική πηγή παρηγοριάς κατά τον μακρύ, σκοτεινό χειμώνα. Για να τιμήσουν το γεγονός, οι Δρυίδες έχτισαν τεράστιες ιερές φωτιές, όπου οι άνθρωποι συγκεντρώνονταν για να κάψουν καλλιέργειες και ζώα ως θυσίες στις Κέλτικες θεότητες. Κατά τη διάρκεια της γιορτής, οι Κέλτες φορούσαν κοστούμια, που συνήθως αποτελούνταν από κεφάλια και δέρματα ζώων, και προσπαθούσαν να πουν ο ένας την τύχη του άλλου. Όταν τελείωσε η γιορτή, άναψαν ξανά τις φωτιές της εστίας τους, τις οποίες είχαν σβήσει νωρίτερα εκείνο το βράδυ, από την ιερή φωτιά για να βοηθήσουν στην προστασία τους κατά τον ερχόμενο χειμώνα.
Μέχρι το 43 μ.Χ., η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία είχε κατακτήσει το μεγαλύτερο μέρος της κελτικής επικράτειας. Κατά τη διάρκεια των 400 χρόνων που κυβέρνησαν τα κελτικά εδάφη, δύο γιορτές ρωμαϊκής προέλευσης συνδυάστηκαν με την παραδοσιακή κελτική γιορτή του Samhain.
Η πρώτη ήταν η Feralia, μια μέρα στα τέλη Οκτωβρίου, όταν οι Ρωμαίοι τιμούσαν παραδοσιακά τη μνήμη του θανάτου των νεκρών. Η δεύτερη ήταν μια ημέρα τιμής της Pomona, της Ρωμαϊκής θεάς των φρούτων και των δέντρων. Το σύμβολο της Pomona είναι το μήλο, και η ενσωμάτωση αυτής της γιορτής στο Samhain εξηγεί πιθανώς την παράδοση του apple bobbing (Σε μια λεκάνη με νερό και μήλα, οι παίκτες (συνήθως παιδιά) προσπαθούν να πιάσουν ένα με τα δόντια τους.)
που πραγματοποιείται σήμερα το Halloween.
Στις 13 Μαΐου, μ.Χ. 609, ο Πάπας Βονιφάτιος Δ΄ αφιέρωσε το Πάνθεον στη Ρώμη προς τιμήν όλων των χριστιανών μαρτύρων και καθιερώθηκε η καθολική γιορτή της Ημέρας των Μαρτύρων στη Δυτική εκκλησία. Ο Πάπας Γρηγόριος Γ΄ επέκτεινε αργότερα τη γιορτή για να συμπεριλάβει όλους τους αγίους καθώς και όλους τους μάρτυρες και μετέφερε την εορτή από τις 13 Μαΐου στην 1η Νοεμβρίου.
Μέχρι τον 9ο αιώνα, η επιρροή του Χριστιανισμού είχε εξαπλωθεί στα κελτικά εδάφη, όπου σταδιακά αναμειγνύεται και αντικατέστησε παλαιότερες κελτικές τελετές. Το 1000 μ.Χ., η εκκλησία καθόρισε την 2η Νοεμβρίου Ημέρα των Ψυχών, ημέρα τιμής των νεκρών. Πιστεύεται ευρέως σήμερα ότι η εκκλησία προσπαθούσε να αντικαταστήσει την κελτική γιορτή των νεκρών με μια σχετική, εγκεκριμένη από την εκκλησία γιορτή.
Το All Souls’ Day γιορταζόταν παρόμοια με το Samhain, με μεγάλες φωτιές, παρελάσεις και ντυμένοι με κοστούμια αγίων, αγγέλων και διαβόλων. Ο εορτασμός της Ημέρας των Αγίων Πάντων ονομαζόταν επίσης All-hallows ή All-hallowmas (από τη μέση αγγλική Alholowmesse που σημαίνει Ημέρα των Αγίων όλων) και τη νύχτα πριν από αυτήν, η παραδοσιακή νύχτα του Samhain στην κελτική θρησκεία, άρχισε να ονομάζεται All-Hallows. Παραμονή και, τελικά Halloween.
https://www.mentalfloss.com/posts/what-happens-to-unsold-halloween-pumpkins
https://www.history.com/topics/halloween/history-of-halloween
Ακολουθήστε το Cibum 
