Μια ανασκόπηση των περιορισμών και δυνατοτήτων της κερκετίνης
Η κερκετίνη (Qu), ένα φυσικό φλαβονοειδές που απαντάται σε φρούτα, λαχανικά και δημητριακά, έχει προσελκύσει έντονο επιστημονικό ενδιαφέρον χάρη στις ποικίλες βιολογικές της ιδιότητες. Οι αντιοξειδωτικές, αντιφλεγμονώδεις, αντιβακτηριακές, αντικαρκινικές και νευροπροστατευτικές δράσεις της την καθιστούν έναν πολλά υποσχόμενο βιοδραστικό παράγοντα, με προοπτικές αξιοποίησης τόσο στη διατροφή όσο και στη βιοϊατρική. Το ενδιαφέρον στρέφεται και στη χρήση της ως ενισχυτικού συστατικού για τρόφιμα με μεγαλύτερη διάρκεια ζωής, καθώς και στην πρόληψη χρόνιων ασθενειών μέσω καθημερινών διατροφικών επιλογών. Ωστόσο, παρά τη θεωρητική της ισχύ, η πρακτική εφαρμογή της συναντά σημαντικά εμπόδια.
Τα κύρια προβλήματα εντοπίζονται στην αστάθεια της κερκετίνης κατά την επεξεργασία και αποθήκευση, στην ευαισθησία της σε εξωτερικούς περιβαλλοντικούς παράγοντες (όπως το φως, το pH και η θερμοκρασία), καθώς και στην εξαιρετικά χαμηλή της υδατοδιαλυτότητα και βιοδιαθεσιμότητα στον ανθρώπινο οργανισμό. Αυτοί οι περιορισμοί μειώνουν δραστικά την απορρόφησή της από το γαστρεντερικό σύστημα, περιορίζοντας την αποτελεσματικότητά της.
Για την υπέρβαση αυτών των εμποδίων, οι επιστήμονες επικεντρώνονται στην ανάπτυξη εξειδικευμένων συστημάτων χορήγησης, σχεδιασμένων για να προστατεύουν την κερκετίνη από την αποικοδόμηση και να ενισχύουν την απορρόφησή της. Τα συστήματα αυτά, βασισμένα σε νανοτεχνολογίες, λιποσώματα, πολυμερή ή βιοσυμβατούς φορείς, επιτρέπουν στο μόριο να παραμείνει σταθερό και ενεργό σε όλες τις φάσεις – από την παραγωγή και αποθήκευση μέχρι την πέψη και την κυκλοφορία στο αίμα.
Πρόσθετη έρευνα διερευνά την αξιοποίηση συνδυαστικών στρατηγικών, όπου διάφορα συστήματα χορήγησης ενώνονται για τη μέγιστη βελτιστοποίηση της λειτουργικότητας του Qu. Στόχος είναι όχι μόνο η σταθερότητα και η στοχευμένη δράση, αλλά και η ενίσχυση της αποτελεσματικότητας στις εφαρμογές για τρόφιμα ή φαρμακευτικά προϊόντα.
Παράλληλα, αξιολογούνται οι νέες τεχνολογίες που επιχειρούν να μετατρέψουν αυτό το ασταθές αλλά πανίσχυρο φυσικό μόριο σε ένα αξιόπιστο εργαλείο πρόληψης και θεραπείας. Η μελλοντική αξιοποίηση της κερκετίνης εξαρτάται από τη δυνατότητα των ερευνητών και της βιομηχανίας να ενσωματώσουν αποτελεσματικά αυτές τις τεχνολογίες και να μετατρέψουν τη θεωρητική της δυναμική σε πρακτικά διαθέσιμα και ασφαλή προϊόντα για τον καταναλωτή.