cibum team
Μια μελέτη στην Αυστραλία που εξέτασε τα επίπεδα των επίμονων οργανικών ρύπων (POP) στα τρόφιμα και τα ποτά δεν βρήκε ανησυχητικά επίπεδα για την ασφάλεια των τροφίμων στους καταναλωτές.
Η 26η Australian Total Diet Study (ATDS) by Food Standards Australia New Zealand (FSANZ) μελέτησε διοξίνες και ενώσεις που μοιάζουν με διοξίνες (DLCs), πολυχλωριωμένες διβενζο-π-διοξίνες (PCDDs), πολυχλωριωμένα διβενζοφουράνα (PCDFs), διοξίνη- όπως τα πολυχλωριωμένα διφαινύλια (DL-PCBs) και τα πολυχλωριωμένα διφαινύλια που δεν μοιάζουν με διοξίνη (NDL-PCBs). Αυτές οι χημικές ουσίες προκαλούν ανησυχία καθώς μπορούν να συσσωρευτούν στον οργανισμό για μεγάλα χρονικά διαστήματα και να είναι επιβλαβείς.
Τα επίπεδα διοξινών και NDL-PCB σε όλα τα τρόφιμα δεν ξεπέρασαν τα αυστραλιανά ή ευρωπαϊκά ρυθμιστικά όρια. Ενώ τα φιλέτα σολομού είχαν σταθερά υψηλότερα επίπεδα σε σύγκριση με άλλα τρόφιμα λόγω της υψηλής περιεκτικότητάς τους σε λάδι, οι ποσότητες ήταν χαμηλές και δεν προκαλούν ανησυχία.
Η Australian Total Diet Study παρακολούθησε χημικές ουσίες, θρεπτικά συστατικά και άλλες ουσίες στη διατροφή. Τα δεδομένα χρησιμοποιούνται για την εκτίμηση της έκθεσης των καταναλωτών μέσω των τροφίμων για να διασφαλιστεί ότι είναι ασφαλές για κατανάλωση.
Χαμηλή έκθεση
Ο Mark Booth, Διευθύνων Σύμβουλος της FSANZ, είπε ότι τα νέα είναι καλά για τους καταναλωτές, υποστηρίζοντας ότι η έκθεση σε αυτά τα χημικά μέσω των τροφίμων είναι χαμηλή και δεν δημιουργεί προβλήματα ασφάλειας.
«Το 26ο ATDS παρέχει στοιχεία που διαβεβαιώνουν τους καταναλωτές ότι μπορούν να συνεχίσουν να είναι σίγουροι ότι τα τρόφιμα που πωλούνται στην Αυστραλία είναι ασφαλή για κατανάλωση. Εξετάσαμε 33 τυπικά τρόφιμα της αυστραλιανής διατροφής, λαμβάνοντας 600 δείγματα σε όλες τις αυστραλιανές πολιτείες και εδάφη », είπε.
«Τα αποτελέσματά μας δείχνουν ότι ενώ τα επιλεγμένα χημικά υπάρχουν στο περιβάλλον, τα επίπεδα είναι χαμηλά και δεν υπάρχουν ανησυχίες για την ασφάλεια των τροφίμων για τους Αυστραλούς καταναλωτές. Τα επίπεδα αυτών των χημικών ήταν γενικά χαμηλότερα ή συγκρίσιμα με αυτά που βρέθηκαν σε προηγούμενη αυστραλιανή μελέτη το 2004 και στο εξωτερικό ».
Διάφορα δείγματα τροφίμων και ποτών ελήφθησαν από αυστραλιανές πολιτείες και εδάφη σε δύο περιόδους τον Απρίλιο του 2017 και τον Φεβρουάριο του 2018 για να ληφθεί υπόψη η εποχικότητα. Περιλάμβαναν γάλα, τυρί, αυγά, ψάρι, κρέας και προϊόντα κρέατος, φρούτα, ρύζι, λαχανικά, ψωμί, κάποια φαγητά και νερό από τη βρύση.
Η έρευνα πραγματοποιείται κάθε δύο έως τρία χρόνια, και εξετάζει την έκθεση των καταναλωτών σε μια σειρά χημικών ουσιών στα τρόφιμα και βοηθά τις ρυθμιστικές αρχές να εκτιμούν πού μπορεί να βρίσκονται οι κίνδυνοι για την ασφάλεια των τροφίμων και πώς να ανταποκριθούν και να τους αντιμετωπίσουν.
Αποτελέσματα διοξίνης και PCB
Τα τρέχοντα μέτρα διαχείρισης κινδύνου περιλαμβάνουν τα μέγιστα επίπεδα (MLs) στον κώδικα προτύπων τροφίμων της Αυστραλίας Νέας Ζηλανδίας για να διασφαλιστεί ότι τα επίπεδα διοξίνης και NDL-PCB παραμένουν στο χαμηλότερο δυνατό επίπεδο (ALARA).
Οι διοξίνες ανιχνεύθηκαν σε 32 από τα 33 δείγματα τροφίμων και σε 190 από 200 σύνθετα δείγματα. Τα τρόφιμα με τα υψηλότερα μέσα επίπεδα διοξίνης ήταν ο σολομός και τα φιλέτα ψαριού. Άλλα τρόφιμα με ανιχνεύσιμα επίπεδα περιελάμβαναν θρυμματισμένες μερίδες ψαριού, βούτυρο, τυρί τσένταρ, κονσέρβα τόνου και πατέ συκωτιού. Τα μέσα επίπεδα στο βρεφικό γάλα ήταν χαμηλά.
Τα επίπεδα διοξινών στα τρόφιμα είναι πολύ χαμηλά στην Αυστραλία και παρουσιάζουν πτωτική τάση σε σύγκριση με τα αποτελέσματα μιας μελέτης του 2004.
Από τα 16 συγγενή NDL-PCB που αναλύθηκαν, ανιχνεύθηκαν 12. Από αυτά, ένα ή περισσότερα βρέθηκαν σε 13 από τα 33 δείγματα τροφίμων και σε 21 από 200 σύνθετα δείγματα.
Οι διοξίνες και τα NDL-PCB τείνουν να συσσωρεύονται σε υψηλότερα επίπεδα σε λιπαρά τρόφιμα όπως τα ψάρια, το κρέας και τα γαλακτοκομικά προϊόντα. Τα προϊόντα με χαμηλότερα λιπαρά, όπως φρούτα, λαχανικά και δημητριακά ολικής αλέσεως γενικά περιέχουν μικρότερες ποσότητες αυτών των ουσιών.
(Η κύρια αιτία έκλυσης διοξινών από τα καιόμενα απορίμματα είναι η παρουσία χλωρίου σε αυτά. Μια σημαντική, αν όχι η σημαντικότερη, πηγή χλωρίου είναι τα πλαστικά PVC (πολυβινυλοχλωριδίου). Χιλιάδες τόνοι αυτού του τύπου πλαστικών καταλήγουν κάθε χρόνο στις χωματερές με την μορφή φιαλών νερού, σωλήνων, καλωδίων, μουσαμάδων κτλ. Οι διοξίνες είναι παραπροϊόντα των διεργασιών στις οποίες εμπλέκεται το περιεχόμενο χλώριο. Από τη βιομηχανική παραγωγή του χλωρίου και των χλωριωμένων πλαστικών PVC, ως την καύση των αποριμμάτων ή των αποβλήτων που περιέχουν χλωροπαράγωγα, παράγονται σημαντικές ποσότητες διοξινών, που απειλούν το περιβάλλον και την υγεία των ζωντανών οργανισμών. Οι διοξίνες δεν διαλύονται στο νερό, αλλά είναι λιποδιαλυτές, συσσωρεύονται στους λιπώδεις ιστούς των ζωντανών οργανισμών και, μέσω της τροφικής αλυσίδας, καταφέρνουν να “πολλαπλασιάζουν” τις ποσότητές τους.)
Πηγή: FSN
Ακολουθήστε το Cibum 
