Ο τρόπος για να απολαύσετε καλύτερα το αγαπημένο σας βερμούτ.
Κάποτε στην «χρυσή εποχή» των σημερινών 60ρηδων το βερμούτ ήταν ίσως το μοναδικό αλκοολούχο ηδύποτο, που υπήρχε στα πάρτι και στις… βεγγέρες και σερβιριζόταν υπό το άγρυπνο βλέμμα των ενηλίκων, αφού πρώτα είχαν επιτρέψει να βγει από το πίσω μέρος του μπουφέ, όπου ήταν πολύ καλά κρυμμένο και μόνο για ειδικές περιστάσεις της μεσοαστικής τάξης.
Μετά, στα χρόνια που ακολούθησαν, το μενού αλκοολούχων σε σπίτια αλλά κυρίως στην εστίαση, εμπλουτίστηκε από πολλά άλλα αλκοολούχα. Επίσης η απαγόρευση της αψιθιάς ως συστατικού ποτού στις αρχές του 20ου αιώνα σε ορισμένες χώρες μείωσε απότομα την κατανάλωσή του. Έτσι το βερμούτ έχασε την αίγλη του και κατέληξε να υπάρχει στο προσκήνιο, μόνο ως αναγκαίο συστατικό για την παρασκευή των πιο διάσημων classic cocktails. Ίσως το μοναδικό που παρέμεινε και συνέχισε ηρωϊκά (πλην μοναχικά) να εκπροσωπεί όλα τα υπόλοιπα, είναι το Martini το οποίο δεν σταμάτησε ποτέ να έχει φανατικούς φίλους.
Ήταν όμως θέμα χρόνου το βερμούτ να ξαναγίνει τάση… Η μεγάλη επιστροφή του, που ξεκίνησε πριν από δύο περίπου χρόνια συνεχίζεται με αμείωτη ένταση. Όλο και περισσότεροι καταναλωτές το ζητούν και το απολαμβάνουν. Πλέον σε πολλά δημοφιλή μπαρ ανά τον κόσμο το βερμούτ δεν είναι απλώς ένα βασικό συστατικό σε κλασικά κοκτέιλ όπως το μαρτίνι, το Manhattan και το negroni. Σερβίρεται όπως θα συνέβαινε στο Τορίνο ή τη Βαρκελώνη: σκέτο, πάνω σε πάγο, με μια φέτα εσπεριδοειδών – ένα απεριτίβο που πρέπει να καταναλωθεί με ένα μπολ ελιές. Τι είναι όμως το βερμούτ;
Η μεγάλη παρανόηση
Αντίθετα με την κοινή πεποίθηση ότι είναι ένα αλκοολούχο ποτό όπως το ουίσκι και η βότκα, το βερμούτ, είναι ένα ενισχυμένο κρασί που έχει αρωματιστεί με βότανα και μπαχαρικά και έχει ενισχυθεί με απόσταγμα. Κυκλοφορεί τόσο σε ξηρή (λευκή) ποικιλία όσο και σε γλυκιά (κόκκινη). Το αιωνόβιο παρασκεύασμα δημιουργήθηκε αρχικά για ιατρικούς σκοπούς και σήμερα εμποτίζεται συνήθως με βοτανικά όπως κανέλα, φλούδα πορτοκαλιού, άρκευθος, αστεροειδής γλυκάνισος, κάρδαμο, χαμομήλι και ρίζα αγγελικής.
Το βερμούτ λοιπόν είναι ένα είδος κρασιού, όμως συνήθως δεν αποθηκεύεται ως τέτοιο. Οι περισσότεροι το αφήνουν στο μπαρ ή στο ντουλάπι του σπιτιού τους όπως τα υπόλοιπα αλκοολούχα σε θερμοκρασία δωματίου. Αν αφήσετε ένα λευκό κρασί σε θερμοκρασία δωματίου το καλοκαίρι ξέρετε πως δεν θα έχει την ίδια γεύση λίγες εβδομάδες αργότερα. Γιατί λοιπόν νομίζετε ότι και το βερμούτ, όταν μάλιστα έχει ανοιχτεί μπορεί να παραμείνει αναλλοίωτο εάν δεν διατηρείται στην κατάλληλη θερμοκρασία;
Όταν ένα ανοιγμένο μπουκάλι βερμούτ αφήνεται σε θερμοκρασία δωματίου, οξειδώνεται γρήγορα και μετατρέπεται σε ξύδι, όπως συμβαίνει και με το κρασί. Ο καλύτερος τρόπος για να αποθηκεύσετε ένα ανοιγμένο μπουκάλι βερμούτ είναι στο ψυγείο, όπου οι χαμηλότερες θερμοκρασίες βοηθούν στην αποφυγή της οξείδωσης, και διατηρείται φρέσκο για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, χωρίς να χάνει το άρωμά του.
Σύμφωνα με τους ειδικούς ένα μπουκάλι βερμούτ που έχει ανοιχτεί θα παραμείνει φρέσκο και, με όλα του τα αρώματα στο ψυγείο για περίπου οκτώ εβδομάδες, ενώ μετά για ακόμη δύο μήνες θα μπορεί να καταναλωθεί αν και δεν θα είναι τόσο γευστικό.
Ακολουθήστε το Cibum 
