Η παχυσαρκία επηρεάζει περίπου 1 στα 5 παιδιά στις ΗΠΑ.
Αρκετές μελέτες έχουν διαπιστώσει συνδέσεις μεταξύ της παχυσαρκίας και της πρόσβασης σε τρόφιμα στη γειτονιά μεταξύ ατόμων διαφόρων ηλικιών. Αλλά λίγες έχουν αξιολογήσει τις επιπτώσεις της ανεπάρκειας τροφίμων κατά τα πρώτα στάδια της ζωής, όταν οι παρεμβάσεις θα μπορούσαν να έχουν το μεγαλύτερο αντίκτυπο.
Μια ερευνητική ομάδα με επικεφαλής τον Dr. Izzuddin M. Aris του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ ανέλαβε να αξιολογήσει τις πιθανές μακροπρόθεσμες επιπτώσεις της ανεπαρκούς πρόσβασης σε τρόφιμα κατά τα πρώτα στάδια της ζωής, συμπεριλαμβανομένων των εβδομάδων πριν από τη γέννηση. Οι επιστήμονες βασίστηκαν σε πανεθνικά δεδομένα που συγκεντρώθηκαν μεταξύ 1994 και 2003 στο πλαίσιο της κοινοπραξίας ECHO (Environmental influences on Child Health Outcomes) που υποστηρίζεται από το NIH.
Οι ερευνητές επικεντρώθηκαν σε δεδομένα από περισσότερα από 28.000 παιδιά (48% γυναίκες, 52% άνδρες). Περίπου το 23% από αυτά είχαν βρεθεί σε γειτονιές με χαμηλό εισόδημα και χαμηλή πρόσβαση σε τρόφιμα πριν από τη γέννηση, περίπου στις 34 εβδομάδες της εγκυμοσύνης.
Περίπου το 24% των παιδιών ζούσαν σε παρόμοια μειονεκτικές γειτονιές σε νεαρή ηλικία, πριν από την ηλικία των 5 ετών. Ως γειτονιές με χαμηλή πρόσβαση σε τρόφιμα ορίστηκαν εκείνες στις οποίες το πλησιέστερο σούπερ μάρκετ απείχε περισσότερο από μισό μίλι σε αστικές περιοχές ή περισσότερο από 10 μίλια σε αγροτικές περιοχές.
Οι ερευνητές υπολόγισαν τον δείκτη μάζας σώματος (ΔΜΣ) κάθε παιδιού με την πάροδο του χρόνου, από τη γέννηση έως την ηλικία των 15 ετών. Ο ΔΜΣ είναι ο λόγος του βάρους προς το ύψος. Για τα παιδιά και τους εφήβους, ο ΔΜΣ μπορεί να προσαρμοστεί με βάση την ηλικία, το φύλο και τα αναμενόμενα πρότυπα ανάπτυξης και βάρους. Αυτό είναι γνωστό ως βαθμολογία z του ΔΜΣ. Τα ευρήματα δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό JAMA Pediatrics.
Συνολικά, οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι η διαμονή σε γειτονιές με περιορισμένη πρόσβαση σε τρόφιμα σε νεαρή ηλικία σχετίζεται με μεγαλύτερο από 50% υψηλότερο κίνδυνο παχυσαρκίας (που ορίζεται ως ΔΜΣ στο 95ο εκατοστημόριο ή πάνω από αυτό για την ηλικία και το φύλο) ή σοβαρής παχυσαρκίας (ΔΜΣ στο 120% ή πάνω από το 95ο εκατοστημόριο) αργότερα στη ζωή.
Οι κίνδυνοι ήταν παρόμοιοι είτε τα παιδιά ζούσαν σε γειτονιές με περιορισμένα τρόφιμα πριν από τη γέννηση είτε κατά τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας. Οι βαθμολογίες z του ΔΜΣ ήταν αυξημένες στις ηλικίες 5, 10 και 15 ετών μεταξύ των ατόμων με περιορισμένη πρόσβαση σε τρόφιμα νωρίς στη ζωή. Η συσχέτιση ήταν ισχυρότερη μεταξύ εκείνων που είχαν ζήσει σε περιοχές με περιορισμένα τρόφιμα τόσο κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης όσο και κατά την πρώιμη παιδική ηλικία.
Οι ερευνητές αξιολόγησαν επίσης τα δεδομένα με προσαρμογή για πολυάριθμους παράγοντες. Αυτοί περιλάμβαναν διαφορετικές αποστάσεις από σούπερ μάρκετ και έλαβαν υπόψη την ιδιοκτησία οχήματος, η οποία μπορεί να αυξήσει την πρόσβαση σε υγιεινά τρόφιμα. Ακόμη και με αυτές τις προσαρμογές, οι αυξημένοι κίνδυνοι για παχυσαρκία και υψηλότερο ΔΜΣ του παιδιού παρέμειναν και στην εφηβεία.
«Η διαβίωση σε γειτονιές με πρόσβαση σε υγιεινά τρόφιμα κατά τη διάρκεια αυτών των σταδίων μπορεί να είναι σημαντικός παράγοντας για την πρόληψη της ανάπτυξης παχυσαρκίας αργότερα στην παιδική και εφηβική ηλικία», δήλωσε ο Dr. Aris. «Τα ευρήματά μας υποστηρίζουν την ανάγκη για περαιτέρω έρευνα σχετικά με τις στρατηγικές για τη βελτίωση της πρόσβασης σε υγιεινά τρόφιμα στην πρώιμη ζωή».
Ακολουθήστε το Cibum 
