Της Χριστίνας Bors.
Ο Giuseppe Arcimboldo, Ιταλός ζωγράφος του 16ου αιώνα, διατάρασσε τα παιδικά μου όνειρα. Δεν θυμάμαι τη στιγμή που ήρθα για πρώτη φορά σε επαφή με τη ζωγραφική του, αλλά πρέπει να ήταν σε μικρή ηλικία. Θυμάμαι ακόμα την πρώτη εντύπωση που μου έκαναν οι τέσσερις εποχές του. Η επίδραση του στη συνείδησή μου, ήταν πολύ ισχυρή καθώς ένας από τους επαναλαμβανόμενους εφιάλτες της παιδικής μου ηλικίας αφορούσε δύο από τους 4 πίνακες που αντιπροσωπεύουν τις 2 εποχές, καλοκαίρι και φθινόπωρο. Προφανώς μετά από χρόνια ανακάλυψα ότι ζωγράφισε πολλούς άλλους πίνακες, οι οποίοι ήταν πολύ πιο «τρομακτικοί». Φυσικά, με την πάροδο των χρόνων κατάλαβα ότι ο Arcimboldo, εκτός από το απεριόριστο ταλέντο του, είχε μια πολύ καλά ανεπτυγμένη αίσθηση του χιούμορ και μια τεράστια κουλτούρα που περιλάμβανε καλή γνώση της βοτανικής και της ζωολογίας. Ο ιδιαίτερος τρόπος του να βλέπει τα πράγματα, χαρακτηρίζεται από επιθυμία για αναγνώριση που αποδεικνύεται από το γεγονός ότι το έργο του αγνοήθηκε για εκατοντάδες χρόνια μέχρι τις αρχές του 1900, όταν έγινε εξέχουσα έμπνευση για τον σουρεαλιστικό κίνημα
Κοινό χαρακτηριστικό των έργων του Giuseppe Arcimboldo, είναι τα λαχανικά και τα φρούτα.
Ακολουθήστε το Cibum 
