Μόνο 324 ιδιοκτήτες είναι υπεύθυνοι για όλες τις μεταφορτώσεις ψαριών στο κόσμο, με την Κίνα, τη Ρωσία και την Ελλάδα να διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο.
- Νέα μελέτη αποκαλύπτει βασικούς παράγοντες στην παγκόσμια μεταφόρτωση ψαριών, ενισχύοντας τη διαφάνεια και την ιχνηλασιμότητα των θαλασσινών.
Μεταφόρτωση, ορίζεται από τον Οργανισμό Τροφίμων και Γεωργίας (FAO) των Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ) ως «η άμεση μεταφορά οποιασδήποτε ποσότητας ψαριών επί του σκάφους από ένα σκάφος σε άλλο σκάφος ανεξάρτητα από την τοποθεσία του συμβάντος, χωρίς τα ψάρια να καταγράφονται» και περιλαμβάνει τις σχετικές «μεταφορές προμηθειών, πληρώματος και άλλων υλικών». Η μεταφόρτωση συνήθως περιλαμβάνει συμβατικά σκάφη ψυγείων ή φορτηγά πλοία-ψυγεία, που αλληλεπιδρούν με αλιευτικά σκάφη. Οι ιδιοκτήτες των σκαφών διαδραματίζουν κρίσιμο ρόλο γιατί τελικά αποφασίζουν πού θα αναπτυχθούν τα σκάφη τους και ποιες σημαίες θα φέρουν, καθορίζοντας έτσι τη δικαιοδοσία και τα κράτη που είναι υπεύθυνα για τη ρύθμιση των δραστηριοτήτων τους.
Τα “ταξί” ψαριών (φορτηγά πλοία-ψυγεία ή ψυγεία που λειτουργούν ως κινητά λιμάνια για αλιευτικά σκάφη) περιγράφονται συχνά ως αδύναμοι κρίκοι στην ιχνηλασιμότητα της αλυσίδας αξίας των θαλασσινών. Για πρώτη φορά, νέα έρευνα εντόπισε τους ιδιοκτήτες όλων των παγκοσμίως χρησιμοποιούμενων ύφαλων, τις σημαίες που χρησιμοποιούν και τα αλιευτικά σκάφη που συναντούν.
Το άρθρο, που δημοσιεύτηκε στο Science Advances, είχε στόχο να απαντήσει σε τρία βασικά ερωτήματα: Σε ποιον ανήκουν τα πλοία που ασχολούνται με τις μεταφορτώσεις, πού λειτουργούν τα πλοία τους και με ποιους συναντώνται;
Τα ευρήματα της μελέτης έδειξαν ότι μόνο 324 ιδιοκτήτες είναι υπεύθυνοι για όλες τις μεταφορτώσεις ψαριών παγκοσμίως, με την Κίνα, τη Ρωσία και την Ελλάδα να διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο. «Ένα σημαντικό βήμα για περισσότερη διαφάνεια», λέει η επικεφαλής συγγραφέας Frida Bengtsson από το Stockholm Resilience Center στο Πανεπιστήμιο της Στοκχόλμης.
Ο μοναδικός μεγαλύτερος ιδιοκτήτης, ένας ελληνικός όμιλος πλοίων ετερογενών δραστηριοτήτων που ελέγχεται από μέλη της οικογένειας Λασκαρίδη, κατείχε 46 πλωτά ψυγεία μεταξύ 2017 και 2022. Ακολουθούν το China National Agricultural Development Group με 20 ψυγεία. Η Ρωσία είχε τον μεγαλύτερο αριθμό ιδιοκτητών (119), ακολουθούμενη από την Κίνα (65), την Κινεζική Ταϊπέι (32), την SAR του Χονγκ Κονγκ (19), την Ιαπωνία (14) και τη Νότια Κορέα (14).
( A ) Μεταφορά από πλοίο σε πλοίο μεταξύ ενός αλιευτικού σκάφους κριλ και του υπό ρωσική σημαία σκάφους Pamyat Kirova (IMO 8701040) που λειτουργεί από την Baltmed Reefer Services (Ελλάδα) και ανήκει στον Λασκαρίδη (Ελλάδα) στα Νησιά Νότιο Όρκνεϊ, Ανταρκτική (20 Φεβρουαρίου ). (B ) Ο κατεψυγμένος τόνος μεταφέρεται από το Hung Hwa 202, ένα παραγαδιάρικο από την κινεζική Ταϊπέι, στο υπό σημαία Παναμά Hsiang Hao (IMO 9797656) που λειτουργεί από την Toei Reefer Line (Ιαπωνία) και ανήκει στην Ryoma Marine Transport Corporation (ΗΠΑ) στην Νότιος Ατλαντικός Ωκεανός (Σεπτέμβριος 2019) (αρχείο δεδομένων S1). Συντελεστές: (A) Andrew McConnell/Greenpeace και (B) Tommy Trenchard/Greenpeace.
Συνολικά, οι ιδιοκτήτες στη Ρωσία (26% όλων των ψυγείων) και στην Κίνα (20%) από μόνοι τους ήλεγχαν σχεδόν το ήμισυ του αριθμού των ψυγείων που ασχολούνταν με τη μεταφόρτωση μεταξύ 2017 και 2022. Ακολούθησαν ιδιοκτήτες με έδρα τη Νότια Κορέα (10%), την Ελλάδα ( 7%), Ιαπωνία (7%), Κινεζική Ταϊπέι (6%), ΕΔΠ Χονγκ Κονγκ (6%), Νορβηγία (4%) και Ολλανδία (3%).
Η νέα έρευνα έχει επίσης χαρτογραφήσει πού στον ωκεανό οι ιδιοκτήτες θαλάσσιων σκαφών χειρίζονται τα σκάφη τους, τα εργαλεία που χρησιμοποιούν τα αλιευτικά σκάφη που συναντούν και τις εμπλεκόμενες σημαίες. Όλα αυτά τα δεδομένα μπορούν πλέον να είναι ελεύθερα προσβάσιμα και οπτικά χρησιμοποιώντας ένα διαδικτυακό εργαλείο. Αυτή η άνευ προηγουμένου διαφάνεια μπορεί να γίνει βασικό εργαλείο για ΜΚΟ, ασφαλιστικές εταιρείες και χρηματοοικονομικούς παράγοντες που ενδιαφέρονται να δημιουργήσουν ισχυρότερα κίνητρα για βιώσιμες συμπεριφορές στη θάλασσα.
Τα φορτηγά πλοία-ψυγεία—ή «ψυγεία»—διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στη βιομηχανία θαλασσινών. Για παράδειγμα, σχεδόν το ένα τρίτο των παγκόσμιων αλιευμάτων τόνου (αξίας 10,4 δισεκατομμυρίων δολαρίων ΗΠΑ) μεταφορτώνεται ετησίως. Η μεταφόρτωση, η μεταφορά αλιευμάτων αλλά και ανθρώπων, ανταλλακτικών και καυσίμων μεταξύ ενός αλιευτικού σκάφους και ενός σκάφους, έχει επανειλημμένα περιγραφεί ως αδιαφανές και συνδέεται με παράνομες δραστηριότητες, καθώς μπορεί να επιτρέψει τη μεταφορά παράνομα αλιευθέντων ειδών ή να κρύψει την προέλευση των θαλασσινών.
Οι αλιευτικές πρακτικές στη θάλασσα ήταν άγνωστες, αλλά οι πρόσφατες εξελίξεις στη συλλογή και κοινή χρήση δορυφορικών δεδομένων σε επίπεδο σκάφους σημαίνουν ότι οι ερευνητές και το κοινό μπορούν πλέον να δουν πού λειτουργούν τα σκάφη. Ένα κομμάτι που λείπει, ωστόσο, ήταν να γνωρίζουμε σε ποιον ανήκουν τα πλοία που χρησιμοποιούνται για τη μεταφόρτωση θαλασσινών.
«Η κατανόηση του ποιος είναι ο πραγματικός ιδιοκτήτης ενός σκάφους παρέχει νέα δύναμη και ευκαιρία για βελτιωμένη διακυβέρνηση και επίβλεψη αυτής της πρακτικής», εξηγεί η Frida Bengtsson, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης.
Johannes Ernstberger/Κέντρο Ανθεκτικότητας της Στοκχόλμης.
Συμπερασματικά, σε αυτή τη μελέτη, ερευνητές από το Stockholm Resilience Centre, το Stanford Center for Ocean Solutions και το Πανεπιστήμιο της Βρετανικής Κολομβίας εντόπισαν 569 reefers (ψυγεία) που χρησιμοποιούνται επί του παρόντος στην αλιευτική βιομηχανία και τους 324 πραγματικούς ιδιοκτήτες τους. Μόνο δέκα από αυτούς τους ιδιοκτήτες αντιπροσωπεύουν σχεδόν το ένα τέταρτο όλων των εκδηλώσεων μεταφόρτωσης παγκοσμίως. Λαμβάνοντας υπόψη τους όγκους των θαλασσινών που μεταφορτώνονται, αυτός είναι ένας εκπληκτικά χαμηλός και πολύ διαχειρίσιμος αριθμός παιχτών, εξηγεί η Frida Bengtsson: «Εάν συνεργαστούμε με αυτούς τους βασικούς παράγοντες και τους κάνουμε να βελτιώσουν τις δραστηριότητές τους, θα μπορούσαμε να βελτιώσουμε γρήγορα την ιχνηλασιμότητα και τη βιωσιμότητα των θαλασσινών».
Για να διαβάσετε ολόκληρη τη μελέτη πατήστε ΕΔΩ.
Ακολουθήστε το Cibum 
