Τα γλυκά καννόλι του γοητευτικού επιθεωρητή Μονταλμπάνο

Δεν χρειάζεται πάνω από ένα επεισόδιο για να καταλάβει κανείς το πάθος του Salvo για τη μαγειρική της Σικελίας. Ο πανέξυπνος επιθεωρητής -κατά κόσμον Luca Zingaretti – λατρεύει την μαγειρική της Σικελίας και αυτό το πάθος του, ικανοποιεί η γλυκιά του οικονόμος Adelina. Σε κάθε επεισόδιο ο κοντός, πλην γοητευτικός Μονταλμπάνο απολαμβάνει φαγητά της πατρίδας του κατά τη διάρκεια ερευνών για έναν κλέφτη, δολοφόνο, μαφιόζο, καταχραστή, ή απλό κακοποιό. Είναι μία απίθανη σειρά που σε καθηλώνει και σε εθίζει στις περιπέτειες του Ιταλού επιθεωρητή. Μακριά από χολιγουντιανές ταινίες δράσης και πολύ κοντά στην ευρωπαϊκή κουλτούρα και οπτική. Η καθημερινότητα κυλάει ομαλά, σε μία παλιά πόλη με αρχοντικά ή νεοκλασικά κτίσματα, παραθαλάσσιες ταβέρνες και μία ατμοσφαιρική παρουσίαση φαγητών, ακόμη και αν συμβαίνουν τα πιο δυσάρεστα ή παράξενα πράγματα. Ένα από τα εδέσματα που παρουσιάζονται πιο συχνά στη σειρά είναι τα καννόλι. Τα γλυκά της Σικελίας που έγιναν γνωστά σε όλο τον κόσμο όχι μόνο λόγω της αδυναμίας του Salvo σε αυτά, αλλά και του ιατροδικαστή Πασκουάνο  τον οποίο υποδύθηκε για 15 χρόνια ο  εκλιπόντας πλέον, υπέροχος Marcello Perracchio.

Κανείς δεν μπορεί να αντισταθεί σε ένα φρέσκο ​​κάννολι.

Στο επεισόδιο «το ματωμένο χωράφι» ο ντετέκτιβ Montalbano επισκέπτεται τον ιατροδικαστή Πασκουάνο για να ενημερωθεί σχετικά με τις συνθήκες θανάτου του θύματος μιας δολοφονίας που ερευνά. Το πρώτο πράγμα που παρατήρησε ο αστυνόμος επάνω στο γραφείο του Πασκουάνο , ενώ τον περίμενε, ήταν ένα κουτί με γλυκά καννόλι, με θρυμματισμένα φιστίκια πιεσμένα στις άκρες,  ένα μπουκάλι κρασί Πεντελλερία κι ένα ποτήρι. Ήταν σαν να τον καλούσαν σειρήνες για υποκύψει στην πειρασμό. Όμως ο Μονταλμπάνο μπορεί να αντισταθεί στις γυναίκες… αλλά στα γλυκά ποτέ! Έσκυψε και μύρισε τα καννόλι: ήταν ολόφρεσκα. Έβαλε λίγο κρασί στο ποτήρι, πήρε ένα καννόλι κι άρχισε να το τρώει απολαμβάνοντας από το ανοιχτό παράθυρο τη θέα.

Όταν τελείωσε το πρώτο καννόλι, πήρε ένα δεύτερο.

“Βλέπω σερβιριστήκατε”, είπε ο Πασκουάνο μόλις μπήκε και πήρε κι εκείνος ένα καννόλι.

Έφαγαν με θρησκευτική κατάνυξη, με τις γωνίες των χειλιών λερωμένες από κρέμα ρικόττα. Για μια στιγμή, ο θάνατος, το έγκλημα και τα πτώματα δεν υπάρχουν. Ο Μονταλμπάνο και ο Δρ. Πασκουάνο πίνουν το κρασί και συζητούν τις καλύτερες μεθόδους παραγωγής κάννολι. -Προτιμάτε τα αμύγδαλα σε αυτό; -Τι γίνεται με τη σοκολάτα; -Τι γίνεται με το τραγανό κέλυφος; Είναι δυνατόν να τηγανίσουμε τα κελύφη χρησιμοποιώντας μεταλλικούς σωλήνες ή πρέπει πάντα να φτιάχνονται με βιολογικά καλάμια όπως στις παλιές μέρες;

Στη συνέχεια, όπως το πέρασμα ενός ονείρου, ο Μονταλμπάνο κάνει ό, τι πρέπει να κάνει. Σπάει το ξόρκι των καννόλι. «Τι μπορείς να μου πεις για το σώμα στην τσάντα;»….

Εάν θέλετε και εσείς να νιώσετε την απόλαυση που νιώθει ο Μονταλμπάνο ιδού η συνταγή για τα Σισιλιάνικα καννόλι:

Σκεύη που θα χρειαστείτε : Μια φριτέζα ή ένα βαθύ τηγάνι και τα ειδικά μεταλλικά σωληνάκια (cannoli, σημαίνει σωληνάκια) στα οποία τυλίγετε τη ζύμη για να τα τηγανίσετε. Μην λυπηθείτε το κόστος καθώς μπορείτε να τα χρησιμοποιήσετε και σε άλλες πολλές συνταγές. Άλλωστε δεν είναι ακριβά.

ΥΛΙΚΑ ΓΙΑ ΠΕΡΙΠΟΥ 14 ΚΑΝΝΟΛΙ

Για τα καννόλι:

250 gr αλεύρι γ.ο.χ.

20 gr ζάχαρη λευκή κρυσταλλική

1/4 κ.γ.  αλάτι

40 gr βούτυρο, σε κομματάκια

45 ml κρασί Μαρσάλα (ή 30 μλ λευκό κρασί + 1 κτσ ξύδι)

1 αυγό

1 ασπράδι αυγού

1 λίτρο ελαιόλαδο ή ηλιέλαιο

Για τη γέμιση:

320 γρ τυρί ρικότα

200 γρ ζάχαρη άχνη

φιστίκια Αιγίνης, σε κομματάκια

Διαδικασία:

Για τα καννόλι:

• Στον κάδο του μίξερ, χτυπάμε το αλεύρι με τη ζάχαρη, το αλάτι και το βούτυρο, ώσπου να ομογενοποιηθούν.
• Σε ένα μπολάκι, ανακατεύουμε το κρασί Μαρσάλα (ή το ξύδι και το λευκό κρασί) με το αυγό και τα προσθέτουμε στο μίξερ, χτυπώντας ώσπου να γίνουν μία ομοιόμορφη ζύμη.
• Αφήνουμε τη ζύμη να ξεκουραστεί για 30’.
• Σε αλευρωμένη επιφάνεια, ανοίγουμε τη ζύμη όσο πιο λεπτή μπορούμε, και με ένα κουπ-πατ κόβουμε δίσκους. Η διάμετρός τους θα πρέπει να είναι λίγο μικρότερη από το μήκος που έχουν τα σωληνάκια μας.
• Βουτυρώνουμε τα σωληνάκια για τα καννόλι και τυλίγουμε έναν δίσκο ζύμης γύρω από κάθε σωληνάκι.
• Με ένα πινέλο, αλείφουμε τα καννόλι με ασπράδι ώστε να κλείσουν καλά, για να μην ξεκολλήσουν στο τηγάνισμα.
• Γεμίζουμε τη φριτέζα ή το τηγάνι με ελαιόλαδο και μέχρι να κάψει, τοποθετούμε όλα τα καννόλι σε ένα ταψί στρωμένο με απορροφητικό χαρτί κουζίνας.
• Τηγανίζουμε τα καννόλι μέχρι να ροδίσουν, αποφεύγοντας να βάζουμε πολλά μαζί στη φριτέζα. Βγάζουμε τα καννόλι που είναι έτοιμα από τη φριτέζα με μια τρυπητή κουτάλα και τα τοποθετούμε πάνω στο χαρτί ώστε να στραγγίξει το περιττό λάδι.
• Όταν όλα τα καννόλι είναι έτοιμα και έχουν κρυώσει, μπορούμε να τα γεμίσουμε. Ιδανικά, είναι καλύτερα να φυλάξουμε όλα τα καννόλι σε δοχείο που κλείνει αεροστεγώς (εκτός ψυγείου) και να τα γεμίζουμε a la minute, μόλις δηλαδή πριν τα σερβίρουμε, για να μη μουσκέψει η τραγανή ζύμη τους. Κατά αυτή τη μέθοδο, μπορούμε να τα φυλάξουμε ως και για 3-4 μέρες.

Για τη γέμιση:

• Σε ένα μπολ, ανακατεύουμε καλά τη ρικότα με την άχνη με έναν αυγοδάρτη.
• Μεταφέρουμε τη γέμιση σε κορνέ και γεμίζουμε τα καννόλι. Πασπαλίζουμε τις άκρες τους με τα φιστίκια και σερβίρουμε αμέσως.

Υπάρχουν διάφορες γνωστές δραματικές σκηνές στις οποίες το κανόλλι πρωταγωνιστεί. Η πιο οδυνηρή είναι στο επεισόδιο όπου ο Μονταλμπάνο και οι συνεργάτες του θρηνούν την απώλεια του ιατροδικαστή Πασκουάνο. Ειδικά γραμμένο μετά το θάνατο του ηθοποιού Marcello Perracchio, ο οποίος έπαιζε τον γιατρό Πασκουάνο για 15 χρόνια, μετά την κηδεία ο Μονταλμπάνο καλεί τους συναδέλφους του στο γραφείο του και τους προσφέρει από ένα καννόλι. Τρώνε σιωπηλά, και απολαμβάνουν τα καννόλι ως φόρο τιμής στον γιατρό που αγαπούν. Είναι μια σκηνή με νέα σημασία και μετά τον θάνατο του συγγραφέα του Μονταλμπάνο, Andrea Camilleri.

H γλυκύτητα ως παρηγοριά….